- Home
- Black Math
- Reviews
Opinions
Here you can see which messages Black Math as a personal opinion or review.
Da Hong Deng Long Gao Gao Gua (1991)
Alternative title: Raise the Red Lantern
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Vorig jaar al eens gezien, waarbij ik meer lette op het narratieve. Dat is op zich redelijk boeiend met de intriges tussen drie vrouwen, waarbij geen, inclusief het hoofdpersonage, sympathiek is. En al kan ik begrip opbrengen, soms vraag je je gewoon af waar ze in hemelsnaam mee bezig zijn. Vooral het hoofdpersonage maakt het zichzelf wel erg moeilijk. De man loopt ertussen, opmerkingen makend dat ze lief voor elkaar zijn, maar ondertussen geniet het haantje wel duidelijk dat zijn kippetjes om hem vechten. Het is moeilijk om echt mee te leven met al deze onsympathieke personages, maar het maakt het wel intrigerend.
Vandaag weer eens gezien, en nu viel me de visuele schoonheid van de film veel meer op. Het Qiao-complex biedt het perfecte decor voor schitterende symmetrische shots, waarbij ook de camerastandpunten bijdragen. Ook prachtig zijn de kleuren rood en blauw die domineren. Rood is eigenlijk ook wel een thematisch juist gekozen kleur, want de manier waarop de man tussen de vrouwen kiest, degradeert hen een beetje tot prostituees. De winter was visueel nog het mooist met de sneeuw. De enkele schoonheidsfoutjes hebben me eigenlijk nauwelijks kunnen irriteren.
De soundtrack doet geenszins onder voor de beelden. Ik vind het heerlijk, muziek die zo traditioneel klinkt. Draagt in hoge mate bij aan de sfeer.
In hoge mate ben ik nieuwsgierig geworden naar andere films van Zhang. Voor deze 5*.
Dai-Nihonjin (2007)
Alternative title: Big Man Japan
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Herzien. De films van Matsumoto zijn toch vooral op hun best als hij zelf de hoofdrol speelt. Ofschoon ik de interviews nog steeds aan de langdradige kant vind, kon ik er In tegenstelling tot de vorige kijkbeurt wat meer lachen om lachen. Het wordt werkelijk bloedserieus gebracht, en dan krijg je ter afwisseling weer een gevecht met een kaiju, die er werkelijk bizar belachelijk uitzien. Met name het oogbalmonster is werkelijk geniaal. Dit soort scènes zijn werkelijk prachtig en hilarisch, en het contrast met de serieusheid, maar ook de onhandigheid van de interviews maakt dat die scènes eigenlijk ook best te genieten zijn.
Hoogtepunten zijn de kaiju-scènes, met name het oogbalmonster, en de dialoog over het ophouden van het verkeer, de transformatiescène en de scène met de demente opa die losbreekt. Zeker met dit soort scènes verdient de film 4*.
Daim, Le (2019)
Alternative title: Deerskin
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Alleen maar positieve reacties hier; ik ben duidelijk de spelbreker hier, want ik ben een stuk minder enthousiast ondanks dat ik drie andere films van Dupieux op 4* heb staan.
Deze film is natuurlijk absurd en er zitten meerdere lagen in die doordacht zijn, maar het wordt allemaal wel erg langzaam uitgesponnen ondanks de korte duur, en de droge humor sloeg deze keer niet bij mij aan. De andere films voelden op de een of andere wijze creatiever aan. Bij Réalité, de vorige Dupieux die ik zag, reeg de punchline al het vorige op geniale en onvoorziene wijze aan elkaar, waardoor ik met een wow gevoel achterbleef. De punchline hier dat hij als een hert afgeschoten wordt is passend, maar ik krijg er niet een sterker gevoel bij dan van "ja, dat is logisch binnen de setting van de film."
Kortom, voor mij wat minder geslaagd, maar even goed ben ik blij dat dit soort films gemaakt worden. De eerdere films van Dupieux die ik heb gezien, koester ik, ander werk zal ik ook zeker blijven opzoeken, maar deze is het dus net niet. 2,5*.
Dans la Maison (2012)
Alternative title: In the House
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Mijn derde Ozon pas na 8 Femmes en Swimming Pool, die ik ooit in een ver verleden heb gezien, maar die ik wel als prettige films herinner.
Ook deze was erg vermakelijk. Ik ben niet bepaald iemand die films om het verhaal kijkt, en ik heb bij dit plot ook zeker mijn vraagtekens, maar het kom me zeker boeien. De jongen was ook wel erg goed gecast, met zijn ironische (of misschien sarcastische?) glimlach wist hij me erg te charmeren, wat misschien een reden was dat ik niet mijn interesse in het verdere verloop van de film verloor. Leuk ook de scenes waarbij de leraar als toeschouwer toekijkt en commentaar levert. Kortom, een interessante vertelstructuur die bij mij werkte. Enkel bij het einde had ik het gevoel dat Ozon ontspoorde, maar dat was eigenlijk ook wel vermakelijk.
Muziek was vrij standaard en op een mooie eindscene na is het op visueel gebied vooral registeren in plaats van creëren. Dat is wel jammer en weerhoudt me van een hogere score. Evengoed leuk om gezien te hebben. 3,5*.
Dante's Peak (1997)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ik heb deze film voor het eerst en het laatst in mijn tienerjaren een keer gezien. Het blijft toch een erg typische rampenfilm volgens het boekje: een onheilsprofeet die genegeerd wordt, en als uiteindelijk alles misgaat, gaat iedereen die zijn waarschuwingen negeerden (oma, zijn baas) dood terwijl hij heldhaftig zijn object van liefde en haar kinderen weet te redden.
Een vulkaan is natuurlijk weer eens wat anders dan de meer gangbare onderwerpen als aardbevingen, virussen, meteorieten en wat allemaal nog meer. Soms is het een beetje onzinnig zoals door de lava rijden met je auto, maar echt saai is het niet. 1,5*.
Danza de la Realidad, La (2013)
Alternative title: The Dance of Reality
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Gezien op het Imagine Film Festival. Ik wist van te voren niets van de film, ook geen trailer gezien. Sterker nog, ik had nog nooit van Jodorowsky gehoord. Het blijkt dus een cultregisseur te zijn die behoorlijk surrealistische films heeft gemaakt.
Ik ben behoorlijk gek op surrealisme en wat dat betreft werd ik niet teleurgesteld. Toch een aantal vreemde personages zoals de theosoof en de reclamedwerg, en met name de moeder die altijd opera zingt ook tijdens de seks. Maar ook een aantal onverwachte scènes zoals met zwarte piet of die van de steen in het water die alle vissen doet sterven. En de dodenmars van de brandweermannen was ook bijzonder, al is het maar om de sfeer. Maar ook wel momenten waarbij er een beetje ver doorgedreven wordt, zoals de bijzondere manier waarop de moeder de vader geneest van ziekten die hij opgelopen heeft van sloppenwijkbewoners. Ik zag het niet aankomen, en verrast zijn is ergens leuk, maar ik had het niet erg gevonden als het niet in de film had gezeten.
Daartussen wordt een levensverhaal van de regisseur verteld, hetgeen gepaard gaat met commentaar van de goede man zelf. Ondanks alle bizarre gebeurtenissen komt het toch behoorlijk oprecht over, en dat is knap. Wel moet gezegd worden dat ik de stukken die louter over de vader gingen een stuk minder vond. Op het moment na dat hij nazi's gaat neermaaien met zijn klauwen waarna ze als baby's gaan huilen, waren die scènes toch een stuk minder surrealistisch waardoor veel langdradiger.
Verder een aantal harde martelscènes, waarbij men niet schroomt een gloeiende pook onder iemands testikels te steken. Dat een aantal mensen in de zaal hierom moesten lachen was voor mij werkelijk onbegrijpelijk. Dit soort dingen gebeuren nu nog steeds en dat het me onprettig lijkt om te ondergaan is een understatement.
Uiteindelijk was deze film voor mij het hoogtepunt van een dag van festivalbezoek. Niet helemaal evenwichtig aangezien het surrealisme niet de hele film volgehouden wordt, vandaar dat ik de film niet hoger dan 3,5* waardeer, maar zeker de moeite waard om gezien te hebben. En de naam Jodorowsky ga ik onthouden.
Dare mo Shiranai (2004)
Alternative title: Nobody Knows
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Derde film van Koreeda, en ondanks dat mijn eindwaardering misschien relatief laag is, kan ik niets anders zeggen dat hij erg bijzondere films maakt. Het voelt erg zwaar en traag aan, maar de wijze waarop hij personages tot leven laat komen voelt dusdanig oprecht en menselijk aan dat hij daar wat mij betreft zelfs binnen de Japanse cinema behoorlijk uniek is.
Hier een drama over vier kinderen die door hun moeder in de steek gelaten worden. Voor een gedeelte gebaseerd is op ware feiten, maar ook zonder kennis daarvan is het behoorlijk schrijnend. De kracht van de film ligt in het registrerende karakter, maar zeker ook in de prestaties van de acteurs, voor het grootste gedeelte kinderen. Met name hoofdrolspeler Yagira schittert in zijn rol als het oudste kind dat alle verantwoordelijkheid draagt, maar die toch ook uitstraalt nog zo graag gewoon kind te willen zijn.
Audiovisueel is de film behoorlijk minimalistisch. De muziek is spaarzaam, de beelden sober. In zekere zin valt Koreeda wat dat betreft te vergelijken met Ishikawa, een andere regisseur die sterke drama's maakt. Maar waar Koreeda het wint wat drama betreft, vind ik visueel Ishikawa toch stukken sterker. Maar toch, ook hier valt duidelijk te zien dat er goed is nagedacht hoe er wat gefilmd moet worden, en sommige shots zijn echt erg fraai. Zoals eerder gezegd, de muziek klinkt vrij spaarzaam, en wat dat betreft vind ik het liedje achteraan niet zo goed passen.
Uiteindelijk heb ik toch wat moeite met lengte en traagheid van de film. In combinatie met de beelden die erg sober zijn, èn met in gedachte dat After Life van dezelfde regisseur ook eenzelfde sfeer van oprechtheid had, maar wat filosofischer was, kom ik op een lagere waardering ten opzichte van die film. Een zeer ruime 3,5* dus, waar 3,75* misschien meer op z'n plek was geweest.
Dark Knight, The (2008)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Herzien. Waar ik de eerste kijkbeurt kort na het uitkomen van de film onder de indruk van Ledger was, viel dat nu wat tegen. Het is niet slecht, maar ik krijg het idee dat dit soort rollen relatief makkelijk te spelen zijn. De Joker is nou niet bepaald een erg diep karakter om het zo maar te zeggen. Niettemin een karakter dat de nodige `coolness' heeft en in combinatie met de tragische dood van Ledger zal dat de hype wat opgeblazen hebben.
Verder blijft het natuurlijk een beetje raar concept: een vent die zich als een vleermuis verkleedt en met een belachelijke lage stem praat, wat vervolgens serieus genomen moet worden. Probleem is dat de gebeurtenissen in de film allemaal weinig geloofwaardig zijn en dan werkt die serieuze toon juist tegen.
Batman kan niet vechten wat verhuld wordt door de vele explosies, verder een hoogdravend verhaaltje over het moreel van de stadsbevolking met een witte ridder in de vorm van Harvey Dent wiens reputatie uit alle macht beschermd moet worden om het moreel van de bevolking maar overeind te houden, met Batman die zich hiervoor opoffert. Ik weet het niet, het zal allemaal wel, maar ik vind het poeha om niets en zeker als je Dent als Two-Face ziet, met dat intacte oog in een verminkte gezichtshelft wordt voor mij weer benadrukt dat het niet serieus te nemen valt.
Verder dus de nodige explosies, verder niet echt opzienbarende actie. Muziek is net als bij de voorganger bij tijd en wijle erg irritant. Zimmer zal nooit een favoriete componist van me worden. De film duurt wat langer dan de voorganger, maar we hoeven tenminste niet door het hele introductie gedeelte, waardoor het wat makkelijker wegkijkt, maar wat niet genoeg is om tot een hoge waardering te komen. 1,5*.
Dark Shadows (2012)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Enkele maanden geleden gezien tijdens een lange vlucht van Japan naar Nederland (of andersom, dat weet ik niet meer precies). Hoewel de film an sich goed te volgen was, ging door de herrie in het vliegtuig en het gebrek aan ondertitels een deel van de dialogen verloren, dus zondag maar in de herkansing.
Niet voor niets, want het is zeker een aardige film. Visueel zeker de moeite waard, want het ziet er af en toe best toverachtig uit. Verder een leuk sfeertje dat enigszins duister is, maar toch ook weer luchtig. Leuke personages, waarbij met name Eva Green schittert. De ideale femme fatale, wat ook al bij Sin City 2 opviel. Verder ook passend dat Christoffer Lee even opduikt. Doorgebroken als Dracula en voor velen denk ik de ultieme vertolker van die rol.
Verhaaltje is grotendeels amusant, maar op het einde ontspoort het enigszins, onder andere door enkele dei ex machina. Ook de muziek ontspoort, en komt teveel op de voorgrond, terwijl die de rest van de film nauwelijks stoort. Desondanks blijft na afloop het gevoel positief. 3*.
Darossu (1983)
Alternative title: Dallos
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Nu ik toch in een Oshii bui ben, meteen Dallos maar afgekeken. Ik had veel slechter verwacht gezien de brakke animatie bij Gozenzo-sama Banbanzai!. Dan was dit toch echt een stuk beter. Niet dat het goed is, het is niet eens redelijk: behoorlijk vaak repetitie in beelden, en niet eens zo subtiel, want je ziet bijvoorbeeld als er een stroom mensen voorbijkomt meerdere keren dezelfde mensen voorbijkomen. De turquoise lasers in de laatste aflevering zijn dan wel weer gaaf, maar het redt de boel niet, want verder was het ook maar saai. 2*.
David Brent: Life on the Road (2016)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ricky Gervais kan heel erg grappig zijn, getuige de wijze waarop hij de Golden Globes presenteerde, maar wat The Office betreft moet ik toegeven dat ik uiteindelijk toch een voorkeur voor de Amerikaanse versie heb boven de Britse. Over het algemeen heb ik toch wat minder met humor die voortkomt uit pijnlijke en ongemakkelijke situaties, waar het in de Britse versie om draait. Ik moet zeggen dat er uitzonderingen zijn, zoals Happiness, maar die film is naast ongemakkelijk en pijnlijk ook behoorlijk pervers, wat ik dan wel vaak weer grappig vind.
Hier draait het dus weer om David Brent, de office manager uit de Britse serie. Ook in deze film een hoop ongemakkelijke momenten, en ik moet toegeven dat ze wat beter smaken dan in de serie. Vooral de liedteksten van Brent zijn erg grappig, waarin hij probeert politiek correct te zijn, maar hopeloos faalt. Tussen de liedjes door meer de situaties zoals in The Office. Aardig, maar niet voor langere tijd achter elkaar, dus af en toe moest ik even de film pauzeren en dat is nooit helemaal een goed teken.
Aardig om eens gezien te hebben, maar toch niet helemaal aan mij besteed helaas. 2,5*.
Days of Heaven (1978)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Deze had ik al een tijd klaarliggen, ooit naar op zoek gegaan omdat deze film in de top 10 staat van Wibro. Op de één of andere manier is het er nooit van gekomen, maar toen ik laatst The Tree of Life zag, die van dezelfde regisseur is, vond ik dat ik ook deze eindelijk eens moest gaan kijken.
Het eerste dat opviel is de muziek waar de film mee begint, dat zeer magisch en mysterieus klinkt en mij meteen heel erg bekend in de oren klonk. Ik wist van te voren dat Morricone de soundtrack heeft geschreven, maar ik kon me toch niet voorstellen dat dit van hem was. Inderdaad, uit het zoeken na afloop van de film blijkt dat het Aquarium uit Le Carnaval des Animaux van Saint-Saëns betreft. Toch ook een compliment voor Morricone, want de rest van de soundtrack ademt toch redelijk dezelfde sfeer en doet er afgezien van de muziek tijdens de brand niet veel voor onder.
Ook de cinematografie is erg mooi, het trucje van tegenlicht tijdens een ondergaande zon werkt erg goed, maar hier toch wat kanttekeningen. Ten eerste is het jammer dat er soms geen statief wordt gebruikt, dit gaat vooral ten koste van de kadrering. Ten tweede vond ik net als bij The Tree of Life de montage niet al te sterk. Vaak een opeenhoping van vrij korte shots die diverse taferelen uitbeelden, waar ik wat langere shots waarbij er op één iets geconcentreerd wordt wat meer gepast vond. Het is bijvoorbeeld jammer dat net als er een prachtige zwerm sprinkhanen opkomt het shot wordt afgebroken in plaats van dat men de zwerm blijft volgen. Dan mag het volgende shot ook van de sprinkhanen zijn, het maakt het er niet beter op.
Het verhaaltje boeide me eigenlijk niet zo heel erg, maar irriteerde ook weer niet. Inderdaad allemaal vrij afstandelijk. Snap overigens niet de aantrekkingskracht van de vrouw. Met name de mondhoeken die altijd naar beneden leken te staan vond ik niet bepaald aantrekkelijk. Verder aardig geacteerd. Kende Gere eigenlijk alleen maar van de romcoms met Julia Roberts, leuk om hem ook eens in zo'n film te zien. Wel vond ik de keuze voor het meisje voor de voice-over niet echt werken, want ik werd een beetje nerveus van haar stem.
Uiteindelijk kan ik hier toch zeker 4* aan kwijt, met name voor de fotografie en de muziek. Voor mijn doen een erg hoge score voor een film van deze leeftijd. En ik wil zeker meer zien van deze regisseur, want ondanks de minpuntjes zijn de twee films die ik tot nu toe van hem heb gezien zeker interessant gebleken.
De Rouille et d'Os (2012)
Alternative title: Rust and Bone
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Matig.
Na afloop van de film kwam ik erachter dat dit van dezelfde regisseur is als Un Prophète, die ik ook al niet te geweldig vond, en beide films hebben als overeenkomst dat de hoofdpersonen me vrij koud laten.
Ook ik moest denken aan Intouchables behalve dat hier de humor ontbreekt. Of het moet liggen aan de mix van lompheid en directheid waarmee hij haar bejegent. Ergens interessant, maar het drama hapert uiteindelijk toch.
Ik kan me ergens voorstellen dat als je je benen kwijt bent geraakt het prettig kan zijn dat er iemand is die je precies zo behandelt als hij zou doen voor het ongeluk. Wat dat betreft snap ik dat zij met hem omgaat. De andere kant blijft voor mij een raadsel. Waarom is hij überhaupt in haar geïnteresseerd? Aan het einde, dat overigens redelijk voorspelbaar is, wordt er een poging gedaan dit in te vullen, maar ook dat werkt niet. Die man is een en al egoïsme, leeft als een beest, en nu moet ik geloven dat hij door een ongeluk met z'n zoon tot zinnen komt? Hooguit voor een korte periode, maar ik geloof nooit dat zo iemand wezenlijk verandert.
Visueel weet het me ook nauwelijks te boeien, al vond ik de cinematografie ook weer niet ergelijk, wat ik me nog wel herinner van Un Prophète. Uiteindelijk spreekt de film me nauwelijks aan, zowel qua drama als wat audiovisueel aspect betreft. 2*.
Dead End Run (2003)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Geweldig!
Het eerste filmpje, Last Song, kon me nog het minste boeien vanwege het zingen, maar was desalniettemin erg interessant. De manier waarop de vrouw begint te dansen deed me aan Vital van Tsukamoto denken. Erg gaaf als de beelden versneld worden tijdens de gezamelijke dans. De rook gedurende het filmpje was ook erg bevorderlijk voor de sfeer.
3.5*
Ook veel rook in Shadows, het tweede filmpje. Interessante beelden, de spanning wordt enorm opgevoerd, het leek soms wel een Western, maar dan boeiender. De muziek deed een beetje denken aan Godspeed You! Black Emperor. Dit filmpje heeft één nadeel: vanwege de electriciteitsvonken ga ik twijfelen of ik toch niet liever ED80.000V in kleur had gezien. Voor dit filmpje in ieder geval 4*.
Het laatste filmpje, Fly is mijn favoriet. Net als in ED80.000V afwisselend drukke muziek en zeer rustige muziek. De beelden zijn fantastisch met die blauwe lucht als achtergrond, waarbij de camera om de personages heen draait. Heerlijk. 5*
Dead Pool, The (1988)
Alternative title: Dirty Harry in The Dead Pool
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Niet de zwakste uit de reeks, dat was voor mij de voorganger Sudden Impact, maar ook zeker niet sterk.
Een probleem van deze film is dat er gebruik gemaakt wordt van acteurs en muziek waarvan de status enorm is gegroeid, terwijl de status van deze film vrij klein is gebleven. Allereerst het gebruik van Guns N' Roses. De band was volgens mij toen net doorgebroken, maar nu denk ik: "Hee hier danst iemand heel raar op de muziek van Guns N' Roses en moet suggereren dat hij de zanger is." Vervolgens kijk je goed en zie je dat die idioot Jim Carrey is, waardoor de scène helemaal ongeloofwaardig wordt. Dat is nou iemand die ik totaal niet zou associëren met die muziek.
Verder een belangrijke rol van Liam Neeson, maar die weet ook totaal niet te overtuigen. Dan steekt het toch wel schraal af vergeleken met wat ik me herinner van later werk. Enkel Clarkson en Eastwoord doen het wel aardig doch ook niet geweldig. Eerste weet charme uit te stralen, Eastwood heeft een aantal aardige oneliners, maar is ook weer niet zo scherp als in latere films. Het plot weet meer te boeien dan dat van de vorige film, er wordt aardig gebruik gemaakt van het onzichtbaar houden van de dader, maar als hij in beeld komt valt hij helaas wel door de mand als een erg zwak personage dat geen angst weet in te boezemen.
Qua muziek valt het vooral op dat de funk is ingewisseld voor meer jaren 80 muziek. Vind ik toch wel jammer. Visueel wederom verre van geweldig, hier ook een aantal donkere scènes, maar de entree van Eastwood bij de eindscène heeft wel enige coolness. Qua actie was de toevoeging van de Chinees wel aardig, ineens kung-fu. Spectaculairste is de achtervolging met de radiografisch bestuurbare auto. Grappig bedacht, maar uiteindelijk is het niet meer dan een aardige gimmick.
De reeks zit erop, en is helaas toch stukken zwakker dan ik me kon herinneren. Voor dit deel 1*.
Deadly Illusions (2021)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een film waarbij ik het gevoel krijg dat ik alles al veel vaker heb gezien in andere vormen. Waar de schrijfster doorheen gaat, is het fantasie of realiteit? Die laatste vraag is al zo vaak in andere films voorbijgekomen dat je met iets bijzonder verrassends aan moet komen om mijn interesse te wekken. Dat gebeurt niet, alles gaat gewoon volgens het boek natuurlijk blijkt het geen fantasie van de hoofdpersone te zijn, de babysitter is werkelijk wacko. En natuurlijk krijgen we een scène aan het einde te zien waarbij in het midden gelaten wordt wie nou de inrichting verlaat. Niets verrassend, mijn beoordeling is dan ook weinig verrassend: 1*.
Deadpool (2016)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Het accent ligt meer op humor, maar los daarvan toch een redelijk standaard superheldenfilm, waarbij de standaardformule van ontwikkeling van de superkrachten, introductie aartsvijand, object van liefde wordt gekidnapt, eindgevecht wordt gevolgd.
Ik heb niet veel met superhelden, de uitgangspunten zijn vaak belachelijk, de verhaallijnen slaan soms nergens op en/of voelen ontzettend geforceerd aan, en soms komen er de meest kolderieke figuren in voor. Zo ook het personage Colossus hier, totaal niet serieus te nemen en dat is wat de meeste superheldenfilms helaas wel doen.
Deadpool is wat dat betreft anders, want de film lijkt zich grotendeels niet al te serieus te nemen. Veel spottende referenties naar het hele superheldengebeuren, en met name de hoofdpersoon is erg gevat en lijkt elke ademteug gepaard lijkt te moeten gaan met een sarcastische opmerking. Echter, op een gegeven moment is zijn schtick wel bekend en gaat het frisse wel vanaf. En helaas toch ook de nodige momenten die serieus zijn, met name in het middengedeelte, en dat zijn echt de meest vervelende gedeelten van de film.
Visueel redelijk, een paar grappige slowmotions, bijvoorbeeld met Deadpool die de onderbroek van een tegenstander grijpt. Soundtrack is een typische "hippe" mix van hiphop en oudere muziek die nu retro is. De keuzes voor de nummers zal vast de meeste mensen wel aanspreken; ik vind het ook niet storend, maar ook niet bepaald geweldig. Er zijn films die voor eenzelfde soort mix gaan, maar dan van hogere kwaliteit om het zo maar te zeggen.
Kortom, een film die half geslaagd, half gefaald is. 2,5* ligt dan voor de hand.
Death of Stalin, The (2017)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Als ik de geschiedenis nasla, heb ik het idee dat het plot van de film niet heel erg afwijkt van de werkelijkheid. Het is redelijk droogkomisch gebracht, maar ik gok zo dat sommige situaties in absolute dictaturen zo absurd zijn dat het automatisch komisch zou zijn als het niet om leven en dood zou gaan. Ik was in ieder geval al op de hoogte van het verhaal dat Stalin wenste een opname te krijgen van het concert, maar dat nogmaals uitgevoerd werd omdat het niet opgenomen bleek te zijn.
Zeker in het begin, rondom het overlijden van Stalin en het gekluns met het lichaam voelt het komisch aan, de introductie van personages is soms ook behoorlijk droog, met name die van maarschalk Zhukov, maar het einde voelt behoorlijk grimmig aan. Als komedie dus half geslaagd, maar niettemin een aardig portret van die periode. Acteerwerk is in orde, maar de keuze van sommige acteurs voelt wel vreemd aan gezien hun lichaamsbouw. Ik had van te voren nou niet bepaald een Chroesjtsjov in Buscemi gezien bijvoorbeeld.
Uiteindelijk valt de film dus een beetje tussen de wal en het schip. 2,5*.
Death Proof (2007)
Alternative title: Grindhouse: Death Proof
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Leuker dan Planet Terror, meer girl power dan Charlie's Angels. De rol van Tarantino was dit keer niet irritant, mede omdat de rol bescheidener is. Leuk om Earl McGraw en Son nr. 1 weer terug te zien. Ik vond eerstgenoemde ook beter uit de verf komen dan in Planet Terror. Verder ook leuke muziek. Al met al een aardig filmpje.
Deddo Ribusu (2004)
Alternative title: Dead Leaves
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ja en dan heb je soms zo'n momentje dat je van alles loopt te balen, er komt niets uit je handen, met bepaalde mensen heb je problemen. En dan komt er een vriend langs waarvan je weet dat hij ook van vreemde films houdt en dan weet je dat er een avondje Dead Leaves gevolgd door Tetsuo eraan komt. En na afloop zijn alle frustraties eventjes volledig weg. Tetsuo had ik al op 5* staan, maar deze moet er nu toch ook aan geloven. Als je zoals ik zit te klagen bij Machete dat het niet over-the-top genoeg is, en je er bij herziening van Dead Leaves "fijntjes" aan herinnerd wordt dat er wat over-the-top betreft geen overtreffende trap meer is, zit er weinig anders op.
Wat ik trouwens ook hilarisch vind is dat er gewoon opera in de soundtrack zit, zo heb ik Verdi en Bizet gehoord.
5*.
Deep End of the Ocean, The (1999)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ook wel eens met de bovenstaande berichten dat de film ongeloofwaardig aanvoelt. Het hele uitgangspunt is onwaarschijnlijk, maar ik geloof eigenlijk ook niet zo in de uitwerking. Ik heb begrepen dat tweelingen die gescheiden van elkaar opgroeien vaak dezelfde karakters ontwikkelen met dezelfde voorkeuren, wat erop lijkt te duiden dat karakter genetisch is. Broers of zussen die aanvankelijk niet van elkaars bestaan weten hebben vaak een enorme klik als ze elkaar ontmoeten. Om die reden voelt het ongeloofwaardig aan dat er geen betere klik is tussen de verloren zoon en de familie als ze elkaar weer vinden. Het is wel interessant om te zien hoe de film dat gebrek aan klik uitwerkt, maar het einde voelt geforceerd en te sentimenteel aan, en de soundtrack is helaas ook aan de sentimentele kant. Uiteindelijk maar weinig memorabel, waardoor ik op 1* uitkom.
Deer Hunter, The (1978)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Laatste Vietnamfilm uit de top 250 die ik nog op de plank had liggen, en ook de enige die ik nog niet had gezien. Een andere motivatie om deze film te kijken was de parodie op de eerste roulettescène in Meet the Feebles.
Niet al te hoge verwachtingen, desondanks viel het nog tegen. De film duurt al erg lang, maar daarboven op is de film ook nog eens ontzettend traag.
Elke. Scène. Wordt. Tergend. Lang. Uitgesponnen.
Gedoe met schoenen enzo. Daarbovenop ook een typisch De Niro tough guy karakter, waarbij ook altijd zo'n wannabe macho (hier gespeeld door Cazale, in andere films vaak door Pesci) omheen hangt. Ik heb er niet veel mee. Enige karakter dat nog enigszins interessant was, is dat van Walken.
Het Vietnamgedeelte duurt relatief kort en mijn vermoeden dat dat eigenlijk meer een kapstok is om de personages te laten zijn wie ze zijn wordt bevestigd als ik lees dat het script oorspronkelijke alleen over Russische roulette ging. Het boeit me overigens niet heel erg of een script omgewerkt is of niet.
De soundtrack is weinig memorabel. De openingsmuziek, die ook aan het einde en tussendoor tijdens een scène met De Niro en Streep klinkt, is wel okee, maar ook niet denderend. Visueel is de film net zo interessant als de gemiddelde Scorsese film. Niet dus. De films van Scorsese hebben soms nog wat sfeer, maar ook die is hier grotendeels afwezig, hooguit bij de Vietnamscènes, maar die duren vrij dus kort.
Kortom, een lange saaie film. 0,5*.
Delicatessen (1991)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Leuk! Typische film met rare typetjes in een vreemde setting. Voor mij viel het niet echt te zien dat de film uit 1991 komt, doet zeker niet onder voor de andere Jeunets, want ook hier een groot oog voor visuele details. Alleen de CGI lijkt te ontbreken, maar dat is niet echt een groot gemis. Leuk sepia-filtertje, maar komt desondanks niet kleurloos over. Het verhaal was wat coherenter dan La Cité des Enfants Perdus, en de hoofdrolspelers spreken wat meer aan, maar naar het einde toe lijkt de film een beetje grip te verliezen. Net als La Cité des Enfants Perdus krijgt deze film 4*, al heb ik meer dan bij die film het gevoel dat er bij herziening meer uit zou kunnen komen.
De matras-schilder-cello-mattenklopper-fietspomp-scene was overigens werkelijk briljant. Deed me denken aan een soortgelijke scène in Kitano's Zatoichi, al was deze film er veel eerder dan laatstgenoemde. Hoogtepunt van de film dat helaas al erg vroeg komt.
Delivery Man (2013)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Aardig. Het origineel niet gezien, dus geen mening over de verschillen of het gebrek daaraan. Het uitgangspunt is natuurlijk bizar, dat iemand door spermadonatie vader van meer dan 500 kinderen blijkt te zijn. Er wordt een aardige komedie omheen gebouwd, die het vooral moet hebben van de hoofdrolspeler. Het is allemaal niet helemaal geloofwaardig, met name hoe karakters onderling reageren op het uitgangspunt, maar de film houdt het lichtjes en heeft niet teveel pretenties, waardoor dat niet veel uitmaakt. 3*.
Demain Tout Commence (2016)
Alternative title: Two Is a Family
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een remake van Instructions Not Included met en door Eugenio Derbez, die ik eerder heb gezien. Een goede rol van Sy in deze film. Hoewel hij ook een grappige acteur is, komt hij wat serieuzer over dan Derbez, die toch wat meer een clown is. En dat komt zeker de film ten goede. Ook ziet de film er qua beelden wat beter, gelikter uit.
De ontknoping kwam wel minder goed aan dan bij het origineel. Dat komt wellicht deels omdat ik al wist wat er ging gebeuren, maar ook omdat ze in het deze film niet helemaal goed uitspelen. In het origineel bezoeken de volgens mij herinnering de dokter vaker, waardoor het duidelijk is dat er iets mis is, maar in tegenstelling tot deze film wordt er geen hint gegeven waardoor de ontknoping meer als een verrassing komt.
Al met al een gelijk spel, waardoor ik op 2,5* uitkom.
Dennis the Menace (1993)
Alternative title: Stennis met Dennis
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ooit als kind gezien, verrassend dat ik bepaalde scènes nog steeds wist te herinneren. Dit is natuurlijk een film die aan kinderen veel beter besteed is dan aan volwassenen. Het is soms wel erg flauw en de scène waarin de buurman de hond kust lijkt wel erg veel op een soortgelijke scène uit Beethoven, die een jaar eerder uit kwam. De rol van Christopher Lloyd is dan nog wel aardig, maar verder is het niet veel soeps. 1*.
Departed, The (2006)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Toen ik deze film voor het eerst zag, was ik een beetje op het verkeerde been gezet omdat de maffiabaas hier Frank Costello heet. Behalve de naam en beroep heeft deze Costello volgens mij weinig te maken met de historische Costello.
Een rol voor Nicholson dus, maar ik moet zeggen dat ik hier vooral Nicholson zie in plaats van z'n personage. Goed voor excentrieke personages, maar blijkbaar werkt het niet als het niet louter om het excentrieke draait. Verder kon ik destijds zowel DiCaprio als Damon niet uitstaan. Bij DiCaprio is dat inmiddels verleden tijd, al vind ik z'n rol hier nu ook weer niet briljant. Damon hier vind ik nog steeds moeilijk uit te staan, hij heeft zo'n verschrikkelijk überamerikaanse uitstraling.
Het verhaal is op zich best interessant: een kat-en-muisspel tussen twee infiltranten. Toch voelt het aan alsof er meer uitgehaald had kunnen worden, door meer het schaakspel tussen twee mensen te tonen. Wat we zien, wordt ook nog eens tot tweeënhalf uur opgeblazen.
Audiovisueel niet erg boeiend. Af en toe een snelle flashback, maar daar houdt het wel mee op. Wel aardig dat af en toe muziek van de Rolling Stones, Lennon en Pink Floyd voorbijkomt, maar het is zo gemixt, dat het aanvoelt als de radio op de achtergrond tijdens het werk.
Uiteindelijk aardig om de tijd mee door te komen, maar echt interessant vind ik het niet. 1,5*.
Desperado (1995)
Alternative title: El Mariachi 2
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Geen topper in z'n genre, maar zeker een fijne film.
Door de film heerst een prettig sfeertje met veel gruizige personages. Een paar typische rollen, zoals Trejo, Buscemi en Tarantino. Laatstgenoemde deed het niet slecht, jammer dat hij later zo vreselijk is gaan acteren. Buscemi is altijd goed in slap ouwehoeren en stelt niet teleur. En Trejo blijft altijd veel uitstraling hebben.
Wie ook een geweldige uitstraling heeft is Banderas. Wat een kracht straalt alleen al uit die ogen. Echt een ontzettend mannelijke man zonder als een bruut over te komen, hij draagt met gemak de hele film. Hayek vind ik niet de mooiste actrice, maar straalt wel heel veel sex appeal uit. Mooi stel voor deze film. Jammer dat de antagonist dan weer een beetje tegenvalt qua uitstraling.
Met name door het plot zie ik deze film niet echt als een topper in het genre. Het kijkt aardig weg, maar om te zeggen dat het memorabel is, nee. De scène dat de gitaarmakkers erbij komen is wel aardig, verder is de laatste scène met Trejo best leuk, maar ik heb het allemaal wel lomper en/of grappiger gezien. De actie wordt evenwel goed in beeld gebracht, hoewel het camerawerk ook niet spectaculair is, maar met name de muziek vond ik erg aangenaam. Het zette toch de Latijnse toon van de film.
Prima vermaak, vakkundig gemaakt, maar niet opzienbarend. 3,5*.
Detoroito Metaru Shiti (2008)
Alternative title: Detroit Metal City
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ook maar eens gekeken. Van de anime die ongeveer tegelijkertijd uitkwam ben ik enorm fan, maar dit valt toch wel erg tegen.
Een aantal overeenkomsten: het verhaal is in grote lijn hetzelfde, en sommige liedjes herkende ik ook uit de anime. Toch voelt het compleet anders aan, wat te maken heeft met de aard van het medium. De anime is episodisch, elke aflevering staat op zichzelf en is volledig gericht op de humor. Een filmversie moet kennelijk meer drama bevatten. Zo groot is het drama nu ook weer niet in deze film, maar het zit wel de humor in de weg. Verder werken bepaalde grappen in de anime veel beter door een beter gevoel voor timing, de anime is veel scherper. Wat ook niet helpt is de jankerigheid van het hoofdpersonage in de film dat overdreven overkomt. In de anime is hij wellicht net zo jankerig, maar omdat het getekend is, komt dat niet extra overdreven over, het voelt sowieso allemaal grotesque aan.
De anime duurt in totaal drie uur, wat niet veel is voor een serie, maar toch beduidend langer de film, en bevat ook een aantal grappen en elementen die de film niet gehaald hebben, zoals Krauser-Tan, The Capitalist Pig, de drummer die met slangen gaat drummen, de hoofdpersoon die shiitakes als geschenk wil aanbieden aan Jack Il Dark, en vooral hoe Krauser andere groepen en artiesten (waaronder Jack Il Dark) compleet belachelijk maakt. Ook is veel minder duidelijk dat de hoofdpersoon echt een dubbele persoonlijkheid heeft. Hij speelt niet Krauser, hij is hem soms echt. Wel aardig is dat Gene Simmons de rol van Jack Il Dark speelt in de film. Erg passend om hem hiervoor te kiezen.
Minder humor dus dan in de anime, maar voor mijn gevoel ook een kleinere dichtheid van humor, de film valt zeker in het midden een beetje dood. Wat overblijft is een film die èn niet bijster mooi geschoten is, èn die doet herinneren aan iets dat erg grappig is, maar er totaal niet bij in de buurt komt. 1,5*.
Deu Suay Doo (2009)
Alternative title: Raging Phoenix
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ik ben toch niet helemaal vrij van seksisme, want toen ik deze film opzette had ik niet verwacht dat de hoofdrol voor een vrouw zou zijn. Maar waarom eigenlijk niet? Net zoals, waarom eigenlijk geen eindbazin in plaats van een eindbaas?
De gevechten zijn in ieder geval de moeite waard. Ik moest erg denken aan The Drunken Master met al die alcohol. Maar ook beïnvloed door breakdance zo te zien. De betere vechtfilms zijn eigenlijk meer ballet dan vechten, dit is dus ook een dansfilm maar dan meer streetwise, wat ook eigenlijk meer past bij de dronken stijl. Verder is de film mooi gestileerd, met name tijdens de oefengevechten op en rondom de ruïne.
Het verhaal stelt niet veel voor, en is zelfs een beetje belachelijk. Niet heel erg bij dit soort films. Wat wel jammer is, is dat het op bepaalde momenten een beetje overdramatisch was. Dat deed wel enigszins afbreuk aan een verder fijne martial arts film. 3,5*.