- Home
- Black Math
- Reviews
Opinions
Here you can see which messages Black Math as a personal opinion or review.
Pacific Rim (2013)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Top vermaak dit.
Verwacht geen briljant verhaal, dit is niets meer door middel van grote robots lekker matten met monsters. Maar de uitwerking is werkelijk geweldig, de gevechten zien er ontzettend gaaf uit, en de ontwerpen van de monsters zijn ook fantastisch. Ook ik heb Evangelion gezien en snap de vergelijkingen volkomen. En niet alleen in plotverloop, maar ook in elementen als psychische barrières die het vechten in de weg zitten. Gelukkig wordt dat hier stukken minder ver doorgevoerd.
Zoals gezegd ziet het er visueel geweldig uit, muziek is wel standaard actiemuziek maar overheerst gelukkig niet. Wat wel echt bijzonder matig is, is het acteerwerk. Hunnam weet enige irritatie op te wekken, wat niet echt bevorderlijk voor de film is als je net de hoofdrol speelt. Maar echt irritant waren die geleerden, met name het personage van Gorman. Verschrikkelijk. Gelukkig volgt er na elk optreden van hen wel weer een toffe knokscène.
Van Del Toro was ik verder alleen bekend met El Espinazo del Diablo en El Laberinto del Fauno, twee films die allebei erg mooi zijn, maar in een compleet andere genre vallen. Maar brute actie van Del Toro blijkbaar ook, want Pacific Rim is zeker 4 hele dikke sterren waard. Misschien toch ook maar eens op zoek gaan naar die Hellboy films.
Pacifier, The (2005)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Na Kindergarten Cop ook maar deze opgezet. Beide films waren overigens wensen van mijn vriendin. Ik was al geen fan van Kindergarten Cop, waaraan ik slechts een ster heb uitgedeeld, maar dit was nog even wat graden erger. Ten eerste kan Diesel totaal niet acteren en heeft ook niet het charisma van Schwarzenegger. Ten tweede is het plot een slap aftreksel van het al behoorlijk matige plot van Kindergarten Cop. Wat humor betreft is het is zelfs nog stukken flauwer en over de top. En het vleugje actie ziet er tenslotte ook behoorlijk houterig uit. Het eindoordeel ligt dan ook voor de hand: 0,5*.
Paddington (2014)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een beetje Beethoven dit, maar dan met een pratende beer in plaats van een sint-bernard. Het plot volgt ongeveer dezelfde route: opgevangen in een gezin tegen de zin in van de vader. Een antagonist die de hoofdpersoon wil doden, waarbij het gezin met de vader voorop hem komt redden.
Wel is dit een stuk leuker, met name omdat deze film visueel erg mooi en creatief is. Veel kleine details, de trein bij de antiquair, het instituut voor wereldontdekkers met het hele buizenstelsel, een lust voor het oog. Paddington zelf ziet er ook mooi geanimeerd uit. Muzikaal is er het Zuid-Amerikaanse bandje afgewisseld door bekende songs die goed gekozen worden gezien de context van de scène. Ook een leuke rol voor Kidman, die op een gave wijze een koude bitch neerzet.
Tegen het einde nemen de kleine details in frequentie af en wordt er meer op het plot gefocust. Het wordt meer Beethoven om het zo te stellen, en dat doet toch wat afbreuk aan de film. De incidentele Star Wars-editting had ook achterwege gelaten mogen worden.
Een paar losse opmerkingen die verder geen invloed op mijn waardering hebben: uit deze film blijkt toch ook maar weer eens dat duiven vliegende ratten zijn. En: kruimeldieven worden gedeeltelijk juist en gedeeltelijk onjuist uitgebeeld. Juist is dat de accu in no-time leeg is, onjuist dat ze een sterke zuigkracht hebben.
Eindstand: 3,5*.
Paddington 2 (2017)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Erg leuk.
De film is mooi weergegeven en het beertje zelf ziet er erg naturel uit voor een computerproduct. Af en toe echt mooie scènes met als hoogtepunt de hierboven al aangehaalde scène binnen het prentenboek. En verder een verhaaltje dat niet veel om het lijf heeft, maar wel aardig is en weet te charmeren. En ook hier af en toe de Latijnse band die meerdere malen vloeiend binnen de context van een scène op blijkt te duiken.
Hoogtepunt van de film is een schmierende Hugh Grant die een geweldige antagonist neerzet. Ontzettend ijdel, maar gezien hij een acteur speelt heb ik het idee dat er ook de nodige zelfspot bij zit. In ieder geval is elke minuut met hem de moeite waard.
Niet beter maar zeker ook niet slechter dan de voorganger, dus ook deze film krijgt 3,5*.
Pâfekuto Burû (1997)
Alternative title: Perfect Blue
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
De enige keer eerder dat ik deze film eerder heb gezien is bijna drie jaar geleden, dus het was wel eens tijd om hem te herzien. Hij lag al een tijdje klaar, maar na vandaag twee mindere westerse animatiefilms bekeken te hebben, was de zin pas echt aanwezig. Waar die andere films goed voor zijn...
Ondanks dat ik die eerste keer helemaal in de war was geraakt van wat er gebeurde, had ik het verhaal in grote lijnen nog goed in mijn hoofd. Bij herziening valt alles toch helemaal op z'n plaats en zijn droom en werkelijkheid veel beter van elkaar te scheiden. Toch valt er van het verhaal nog genoeg te genieten, het is niet als een computerspel dat saai is geworden als je het eenmaal hebt uitgespeeld, want het is prachtig om te zien hoe alles in elkaar is gezet. Vooral de montage is echt ontzettend sterk, ben ik zelden zo sterk tegengekomen binnen het anime wereldje. Qua structuur lijkt het nog het meeste op Millennium Actress, ook van Kon, maar Perfect Blue vind ik wat die structuur betreft net wat sterker.
Ik ben helemaal vergeten hoe ik destijds de soundtrack heb ervaren, lette ik toen ook nauwelijks op. Ditmaal zal het me meer blijven, want ik vond de muziek erg sterk, het maakte echt de spannende sfeer.
De film heeft wel een beetje dezelfde minpunten als Millennium Actress: de karakterdesigns die niet altijd even mooi zijn en de minder vloeiende animatie van de personages waarvoor ik een halfje aftrek. Maar ook met deze minpuntjes heeft de film mijn animatie-avondje gered. 4,5*.
Pak Slaag, Een (1979)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een beetje saaie film. Het begin is geweldig, met het assemblageproces van de kinderwagens, wat herinneringen doet opwaaien aan Haanstra's geniale documentaire Glas. Daarna is het niet veel meer. Soms wel een aardige scèneovergang, maar daar blijft het bij.
Verhaal is een beetje raar. Wat een ophef over iemand die een pak slaag zou hebben gekregen. Ik zou er niet echt wakker van liggen, maar de mensen in de film zijn er echt helemaal ondersteboven van. Beetje vreemd. Verder zijn de personages nogal gewoontjes in vergelijking met Haanstra's eerdere film Dokter Pulder. Die film is ook met Kees Brusse, en is ook gebaseerd op een boek van Anton Koolhaas, maar bevat veel meer excentrieke figuren en is daardoor ook meteen een stuk vermakelijker.
Hoogtepunt van Een pak slaag is in ieder geval de toespraak van die ouwe, wat an sich een mooie genante vertoning is, maar dit heb ik al eens scherper en pijnlijker gezien in Festen.
Uiteindelijk kan ik er 1,5* aan kwijt, vooral vanwege het begin en de toespraak. Wellicht is het nog iets te veel, maar ik ben in een redelijk goede bui en in slaap gevallen ben ik nu ook weer niet.
Pako to Mahô no Ehon (2008)
Alternative title: Paco and the Magical Picture Book
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Zit een beetje met hetzelfde dilemma als Reinbo. Qua beelden is het fantastisch, de kleuren spetteren van je scherm af en de designs zijn overweldigen, maar het is allemaal zo chaotisch, druk, overdreven en niet-grappig, met name de personages, dat ik er weinig binding mee krijg. Veel scènes aan het begin waren ondanks de visuele pracht gewoon saai, en dat is raar, want ik ben over het algemeen wel van style over substance. Pas naarmate het meisje belangrijker wordt, begint het steeds meer te boeien, maar voor de rest is het één groot circus vol met clowns, en laat ik dat nu net verschrikkelijk vinden.
3*, vanwege de beelden en het meisje, maar zonder dat was het zeker veel lager uitgevallen. Nakashima vist hier een beetje in dezelfde vijver als Jeunet, die het wat mij betreft toch net wat beter doet.
Palindromes (2004)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Aardig!
Hapiness vond ik behoorlijk grappig, Storytelling wat minder, en deze zit er tussenin. Het is nergens dat ik krom lig van het lachen, maar de situaties zijn wel dusdanig over the top, dat ik het erg vermakelijk vind, met name het christelijke gezin. Verder redelijk origineel om de hoofdrol door meerdere personen te laten spelen, waarbij etniciteit en geslacht geen rol speelt. Net als de eerder genoemde films van Solondz visueel niet al te sterk, desalnietemin is ook Palindromes vermakelijk. 3*.
Panku-Zamurai, Kirarete Sôrô (2018)
Alternative title: Punk Samurai Slash Down
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ik ben er dan wat minder enthousiast over. Er mag veel gebeuren, het is allemaal niet bepaald coherent. Ik denk dat ik toch soms wat meer aan plot hecht dan vroeger en hier is het plot nogal warrig en random. Dit levert een eerste helft op die nogal stroperig aanvoelt; de tweede helft heeft zeker meer vaart. De verteller is overigens wel gortdroog zoals hij de gedachten van de personages weergeeft. Visueel is de film wel erg fraai. De cameravoering is strak, achtergronden weelderig (op een gegeven moment zelfs kaleidoscoopachtig), de aankleding is elegant en soms krijgen we zelfs poppenspel. Een film die interessante momenten heeft, maar onevenwichtig is. 3*.
Papurika (2006)
Alternative title: Paprika
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
En na het zien van de vijfde Kara no Kyoukai film die lichtjes deed denken aan het werk van Kon, kreeg ik spontaan zin om deze film te herzien.
Deze film is typisch Kon, ook hier een vrouwelijke hoofdrol en ook hier versmelten droom en werkelijkheid. Omdat dat laatste zo letterlijk mogelijk gebeurt kunnen de overgangen tussen werkelijkheid en droom nog soepeler verlopen, namelijk zonder knip. Ik moet wel zeggen dat dat een beetje ten koste van de lol gaat. ik vond juist erg sterk hoe in Kons andere films de overgangen werd gedaan door middel van de het aan elkaar plakken van twee scènes die qua setting verschillend zijn, maar qua mise-en-scene juist heel erg op elkaar lijken. Hier ook soms, maar toch wat minder vaak.
Uiteindelijk voelt deze film wat minder aan dan Perfect Blue, vooral omdat de laatste je veel meer in de film trekt, mede doordat de soundtrack daar beter werkt. Wel heeft Paprika de betere karakterdesigns, al vind ik ze nog steeds niet geniaal. Ook viel op dat er hier soms CGI werd gebruikt, en ik moet zeggen dat ik het niet altijd er even mooi uit vond zien, omdat ik de cel shading niet altijd even goed gedaan vond.
De eerste en enige keer dat ik Paprika zag is zo'n anderhalf jaar geleden, waarna ik 4* heb uitgedeeld. In de tussentijd is mijn smaak wat veranderd, waardoor ik op een gegeven moment heb besloten bijna al mijn stemmen te verwijderen, waaronder deze..Maar ook nu krijgt de film 4* van me, al is het misschien om iets andere redenen.
Paran Daemun (1998)
Alternative title: Birdcage Inn
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ja mooie film. Visueel inderdaad niet groots, maar wel weer een verbetering ten opzichte van zijn voorgaande film. Het ziet er in ieder geval niet meer als een tv-film uit, en af en toe zijn er toch ook wel mooie shots, vooral die vanuit het water genomen zijn. Muziek is ook veel minder cheesy dan in de vorige films, alleen de instrumentatie klinkt soms een beetje melig.
Verder een typisch Ki-duk verhaal met dito personages, die moeite hebben om met elkaar om te gaan, maar wel erg veel om elkaar blijken te geven. Ik vind het altijd wel erg interessant, met name de vader, die het meest zwijgzaam is en daardoor het meest boeiend. Toch wordt er wel behoorlijk wat afgebabbeld, wat dat betreft is dit nog maar een opstapje naar het latere werk. De uiteindelijke acceptatie van Jin-ah door de dochter door middel van het overnemen van haar "taak" heeft is wat mij betreft het meest poëtische in het verhaal, al is een enigszins vergelijkbare verhouding nog mooier uitgebeeld in Samaria.
In ieder geval een voldoende voor deze film, die meer dan de voorgangers ervoor zorgt dat ik uitkijk naar het (her)zien van het latere werk van Kim Ki-duk. 3*.
Paranoid Park (2007)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Bijzondere film weer van Van Sant. Doyle dus achter de camera en doet het meer dan prima. Dromerige, haast poëtische beelden. Mooi hoe de skateboardscènes veelal met veel grit gefilmd zijn. Leuk het momentje dat je meerdere skaters opeenvolgend door het beeld ziet vliegen. Wel voelde de camera minder vrij aan vergeleken met Elephant.
Maar vooral de combinatie met de soundtrack is bijzonder sterk in deze film. De muziek is zeer divers, van ambient naar Beethoven (negende symfonie) naar punk. Af en toe ook muziek die de sfeer van een oude kermis doet oproepen, heel erg bevreemdend, maar wel erg interessant.
Een aantal opeenvolgende scènes die samen een hoogtepunt van de film vormen: het treinincident, visueel niet heel bijzonder, maar de combinatie met Beethoven werkt hier heel sterk, gevolgd door een shot van de brug begeleid door bliksemgeluiden, waarbij het beeld heel fraai flikkert, vervolgens zie je je het hoofdpersonage lopen terwijl je al zijn gedachten prachtig chaotisch hoort, en ten slotte de douchescène, waar je letterlijk de wanhoop hoort. Erg sterk.
Personages weten wel maar matig aan te spreken, hoewel de belevingswereld wel duidelijk wordt overgebracht: vriendinnetje die in haar eigen wereldje leeft en totaal niet doorheeft dat er iets speelt bij haar vriendje (leuk die dumpscène waar je niets hoort van de dialoog, terwijl het zo duidelijk te zien is wat er gebeurt), terwijl de andere vriendin duidelijk minder de oogkleppen op heeft.
Uiteindelijk gaan de personages en hun beslommeringen behoorlijk langs me heen, en blijft vooral een indruk achter van een audiovisueel mooie film. 4*.
Parent Trap, The (1998)
Alternative title: Dubbel & Dwars
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Dit soort films verzandt vaak in flauwigheden of in zoetzappigheid, maar dat viel hier gelukkig wel mee, al is het gehalte flauwigheden hier ook weer niet helemaal nul. En ja, kindacteurs vallen vaak tegen, en Lohan moet hier zelfs een dubbelrol met verschillende accenten spelen. Desondanks doet zij het tegen mijn negatieve verwachtingen in niet onverdienstelijk.
Verder heeft dit niet veel om het lijf, maar kijkt het vooral aardig weg, al wordt het einde wel erg lang uitgesponnen. Het had denk ik best een half uur korter gekund. Audiovisueel natuurlijk ook niet geweldig, waardoor ik uiteindelijk op 2* uitkom.
Paris Est à Nous (2019)
Alternative title: Paris Is Us
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Interessant dat zo'n film op Netflix te vinden is. Ja, waar gaat het over? Eigenlijk is dit niet zo belangrijk, dit is duidelijk een style-over-substance film, waarin het meer draait om de atmosfeer, die opgewekt wordt door beeldensequences en monologen, die weliswaar niet echt een heldere boodschap proberen over te dragen, maar die wel voor een bepaald ritme zorgen. Malick lijkt een inspiratie te zijn, maar zeker ook Noé en La Vie d'Adèle (de laatste vanwege de wijze waarop de hoofdpersone gefilmd wordt). 3,5*.
Party 7 (2000)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Na vandaag Redline gezien te hebben, leek het me leuk om deze op te zetten, omdat Ishii met beide films wat te maken heeft. Van te voren wist ik ook wel iets totaal anders te krijgen, maar soms zorgen associaties toch ervoor dat je er zin in hebt!
De film begint enorm sterk, absurdistisch, cool (vooral met dank aan het geluid en de montage die beiden zeer sterk waren), waarna de spetterende credits over het scherm rolden in amimatievorm. Wat was dat onwijs gaaf! Daarna gaat het gewoon door in life-action, met weer een hele verzameling vreemde personages die geïntroduceerd worden, waarbij Captain Banana alles en iedereen naar de kroon steekt. Een beetje een kruising tussen een mislukte slechterik uit The Power Rangers, Darth Vader en een bizarre actieheld à la Zebraman. Volkomen geflipt dus en best wel grappig.
Helaas zakt de film halverwege genadeloos in. Het lijkt alsof er meer aandacht aan de dialogen wordt besteed dan aan de coolness, en dergelijke blabla mag aanvankelijk wel aardig zijn, al snel wordt het gewoon te infantiel om echt grappig te zijn. De scène waarin alles samenkomt is zo'n gekrakeel dat het lijkt alsof de regisseur ook niet meer wist wat hij ermee aan moest. De scène tijdens de aftiteling met de kale lelijke gast is al helemaal bijzonder flauw. Erg jammer, een gemiste kans. 4,5/5* voor de eerste helft, 2* voor de laatste helft. Ik maak er een genade-3,5* van.
Parumu no Ki (2002)
Alternative title: A Tree of Palme
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Erg leuke film. Vooral het eerste uur erg fijn, met de mooie kleurrijke animatie en zeer sterke sfeervolle soundtrack. Ik hou van dit soort films waarin een hele fantasiewereld vol vreemde wezens wordt neergezet. Helaas zakt het na verloop van tijd wel wat in, wat vooral te maken heeft met dat het verhaal toch wel erg incoherent is en wat op een gegeven moment wat lang duurt. Er komen op een gegeven moment zoveel namen voorbij dat het me niet helemaal duidelijk is wat wat is en wie wie. Wellicht dat het kwartje wat meer valt bij herziening. Verder wordt op een gegeven moment de psychologie-kaart gespeeld, wat ik ook niet heel erg gepast vind bij dit soort filmpjes.
Als ik dit ergens mee moet vergelijking, moet ik denken aan Laputa met een vleugje Akira. Eerstgenoemde film is een klein favorietje van me, dat je met een simpel verhaal meevoert en dat alleen niet de volle mep heeft gekregen omdat de animatie toch wel behoorlijk verouderd is. Deze film is in zekere zin complementair, de animatie is juist erg fijn, terwijl het verhaal nodeloos ingewikkeld is gemaakt. Uiteindelijk maakte Laputa de meeste indruk. Niettemin is deze film nog steeds 4* waard, al is het maar vanwege het audiovisuele festijn.
Passengers (2008)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
The Sixth Sense is ook de titel die meteen in mijn gedachten opkwam na het zien van deze film. Verre van origineel dus. De uitwerking is ook vrij matig, er wordt enige spanning gesuggereerd aan de hand van een mogelijke coverup van de vliegmaatschappij, maar echt bedreigend voelt het nooit waarna dus de ontknoping komt die ergens als een teleurstelling aanvoelt want origineel is het dus niet. En tussenin wordt er nog eventjes een romance tegenaan geflansd. Acteerwerk is verder redelijk, Hathaway doet wat ze kan, maar ik kijk een film niet vanwege het acteerwerk. 1*.
Passengers (2016)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een onderhoudende SF film. Het schip ziet er fraai ontworpen uit; af en toe ook leuke effecten, zoals hoe het water in het zwembad zich gedraagt op momenten dat de gravitatie uitvalt. Het plot heeft verder ook een interessant uitgangspunt, de uitwerking is verder wel volgens het boekje. Het is niet moeilijk te voorspellen wat er grofweg gaat gebeuren: het komt natuurlijk uit dat hij haar wakker gemaakt heeft, waardoor ze zich van hem afkeert, en natuurlijk gebeurt er iets waardoor hij zich kan rehabiliteren tegenover haar. Desondanks weet het te boeien en in combinatie met de mooie designs kom ik op 3,5* uit.
Past Lives (2023)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Fraaie film, waarin met name de sprookjesachtige, maar toch ook soms jazzy soundtrack opvalt. Maar ook qua plot en acteerwerk heeft de film veel te bieden. De titel slaat op vorige levens in de zin van boeddhisme, maar waarschijnlijk ook op het eerste gedeelte van het leven van de twee protagonisten voordat de protagoniste emigreerde uit Korea. Het draait natuurlijk om wat hun huidige connectie is, is hoeverre is men nog dezelfde persoon na twee decennia, net zoals het de vraag is in hoeverre je dezelfde persoon bent wanneer je reïncarneert (waar ik overigens niet in geloof).
Het wordt allemaal sterk uitgewerkt met prima acteerwerk, waarbij met name de echtgenoot van de protagoniste opvalt, aan wiens gezicht af te lezen valt dat hij niet blij met de situatie is, terwijl hij beseft dat protesteren onredelijk zou zijn. Het einde, waarbij de protagoniste de protagonist uitzwaait en in tranen uitbarst in de armen van haar echtgenoot, waarbij duidelijk wordt dat pas op dat moment de klap van het afscheid decennia eerder aangekomen is.
Zoals gezegd was de soundtrack voor mij het sterkste punt van de film. Het camerawerk is verder meer dan degelijk, er is duidelijk nagedacht hoe alles in beeld te brengen, hoe te pannen. Desondanks blijven de beelden toch wat achter bij de muziek. Een klein punt van kritiek, want verder verdient de film een dikke 4*.
Peace by Chocolate (2021)
Alternative title: Du Chocolat pour la Paix
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Aardig, maar niets bijzonders. Duidelijk een film die als hoofddoel het vertellen van een biografisch verhaal stelt. Dat verhaal is best interessant, maar daar buiten biedt de film niet veel meer. 2,5*.
People Places Things (2015)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een film die weinig pretenties heeft behalve gewoon leuk zijn en daar in slaagt. Het uitgangspunt is op zich niet erg bijzonder, een vader die verlaten wordt door de moeder van zijn kinderen, maar de film weet het luchtig te houden, terwijl de karakters toch de nodige diepgang hebben. Met name de dochtertjes zijn leuk, vooral wanneer de ene ineens out of nowhere "Mommy is a bitch!" zegt.
Ondanks een gebrek aan pretenties doet deze film precies wat hij moet doen, en daar geef ik graag 3,5* voor.
Perfect Murder, A (1998)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Een standaard thriller. Verhaal is degelijk maar niet opzienbarend, hetzelfde geldt voor de cinematografie. De muziek is behoorlijk clichématig en overheersend en is het grootste pijnpunt. De film heb ik noodgedwongen in het Duits gezien, maar me niet al te erg gestoord aan de Duitse dub. Acteerwerk zag er visueel degelijk uit, Douglas heeft best wel een perfecte kop om een ijskoude gast te spelen.
Het grote probleem van deze film is dat, ook al is alles degelijk, er niets opzienbarends gebeurt. Alles is binnen de lijntjes en niets verbaast: verhaal, cinematografie en al helemaal niet de muziek. De 1* is dan makkelijk uitgedeeld. Standaard is duidelijk niet hetgene dat ik in film zoek. Tenslotte: ik heb het origineel niet gezien, maar verwacht daar haast nog minder van. Dit zag er tenminste nog degelijk uit (vandaar niet het minimum), dat kan ik niet zeggen van de enkele Hitchcocks die ik heb gezien.
Perfume: The Story of a Murderer (2006)
Alternative title: Das Parfum - Die Geschichte eines Mörders
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Weer eens herzien. Het boek blijk ik erg leuk vinden, deze film komt daar niet in de buurt, maar is wel de moeite waard als film.
De openingsscène is in ieder geval sterk. Zoals er in de vis gehakt wordt, zo worden de beelden ook in de montage versneden, en dit gaat synchroon wat bijzonder sterk overkomt. Sowieso een erg visuele film, wat ik een beetje vergeten was. Het is de vraag hoe je het waarnemen van geur kan uitbeelden in een film. Hier wordt dat erg sterk gedaan door middel van de beeldtaal. Close-ups van de neus van de protagonist en op hetgeen wat hij ruikt en dergelijke.
Maar na enige tijd verdwijnt de voice-over, is de geurwereld wel verkend, en draait het vooral om de opdracht die de protagonist zichzelf heeft gesteld. Het resultaat is dat het allemaal wat vluchtiger wordt. Het verhaal voelt wat losser aan door het verdwijnen van de voice-over, en visueel wordt het ook wat minder gedetailleerd omdat de doelen zijn verschoven, het werkt allemaal wat minder op de zintuigen. Nog steeds de moeite waard, maar zo sterk als in het begin is het niet meer. Het werkt minder op de zintuigen. Ook muzikaal is het allemaal niet slecht, maar ik ben wat minder fan van zingende dames als filmmuziek.
Het boek wordt behoorlijk trouw gevolgd. Wel had de climax wat mij betreft keiharde porno mogen zijn, gezien de beschrijving in het boek. Dat zou het ook allemaal een stuk gewaagder hebben gemaakt. Maar goed, ik begrijp de keuze van de regisseur.
Een goede boekverfilming, ook als film geslaagd. Wel een beetje als een parfum dat vervliegt en iets te snel z'n kracht verliest. 3,5*.
Persuasion (2022)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Typisch Austen verhaal met een jongedame van goede stand in de hoofdrol die verliefd is, maar er zijn allerlei sociale obstructies, haar object van liefde dreigt te gaan trouwen met iemand anders, maar die iemand anders kiest toch weer voor nog iemand anders, waardoor ze toch samen komen. Ik heb het gevoel dat ik het één en ander al heb gezien bij Sense and Sensibility.
De uitvoering is wel fris. De setting is de 19e eeuw, maar de atmosfeer voelt modern aan, vooral met hoe de mensen praten en zich gedragen, waarbij het breken van de vierde muur door de hoofdpersone, die prima gespeeld wordt door Dakota Johnson, ook helpt. En met zo'n atmosfeer is het ineens helemaal niet zo gek dat niet ieder karakter er blank uitziet. Ik heb Bridgerton niet gezien, maar als die serie eenzelfde atmosfeer heeft, moet ik die wellicht toch overwegen. 3,5* voor deze film in ieder geval.
Petaru Dansu (2013)
Alternative title: Pedal Dance
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ik keek eigenlijk al geruime tijd er naar uit om Petal Dance te zien, maar ik wilde wel goed uitgeslapen zijn, omdat ik het trage tempo vreesde. Vandaag eindelijk gezien, en inderdaad goed dat ik uitgerust was, maar de beloning is erg groot.
Ik was er enigszins op bedacht gezien eerdere recensies hier dat het eerste half uur kon tegenvallen, maar ik heb wat het audiovisuele betreft eigenlijk weinig van gemerkt. Wel moet het wat plot betreft een beetje op gang komen, maar genoeg prachtige shots om me niet te vervelen.
Het gekke met die shots is dat de achtergronden niet eens zo erg mooi zijn, maar wel hoe er gekadreerd wordt, hoe de actrices het beeld in en uit lopen, en hoe de camera zelf beweegt. Er wordt op een actrice gefocust, maar even later kan die focus alweer op een andere actrice liggen, terwijl de eerste langzaam uit het beeld verdwijnt, maar het voelt wel steeds aan alsof steeds de focus perfect gekozen wordt, het voelt heel natuurlijk aan. Verder een mooie soundtrack, die erg minimaal is, maar wel de perfect om de sfeer nog serener te maken.
Er werd voor mijn gevoel wat meer gesproken vergeleken met de vorige twee films van Ishikawa, en misschien ging dat wel een beetje ten koste van de magie. Niettenin is die magie ook hier rijkelijk aanwezig, zeker naar het einde toe. De film weet het niet alleen vanwege de beeldenpracht te raken, maar ook door het plot, ook al gebeurt er feitelijk niet heel veel. Echt een film die iets van de schoonheid van het leven en van contacten met anderen kan laten zien, ondanks alle obstakels die het leven ook biedt. Dit met heel simpele middelen, maar zo ontzettend raak, waar films met veel meer middelen zo vaak juist missen. Zoals Cruijff zegt: "Voetbal is simpel, maar simpel voetballen blijkt vaak het moeilijkste wat er is." Misschien laten de films van Ishikawa wel zien dat zoiets ook geldt voor film. 4,5*.
Peter Pan (1953)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Weer eens een Disney gezien, het was alweer een tijdje geleden. Duidelijk een film uit de goeie ouwe tijd dat vervelende moraaltjes achterwege bleven.
Sterker nog, uit een tijdperk waarin politiek correctheid duidelijk geen item was, getuige de wijze waarop indianen en vrouwen neergezet worden. Maar goed, de wijze waarop de indianen èn piraten in Neverland uitgebeeld worden, lijkt vooral op kinderfantasieën gebaseerd te zijn. Fantasieën die voor mij herkenbaar aanvoelen als ik op mijn jeugd terugkijk. Wat is de wereld toch ingewikkeld geworden, dat men tegenwoordig moet nadenken of een kinderfilm "fout" is of niet. Wat dat betreft appelleert de film ook aan mijn nostalgische gevoelens van eenvoudigere tijden.
Animatie mag minder zijn dan de latere Disney films, de vormgeving en uitwerking maken veel goed. Ik krijg althans het idee dat het met liefde gemaakt is, in plaats van dat er een product op de markt gegooid wordt. Dat blijkt ook uit de soundtrack. Waar je het idee hebt bij latere films dat er geforceerd liedjes tussen gepropt worden, die ook nog eens behoorlijk matig zijn, is er hier veel de aandacht voor wisselwerking van muziek en beeld, getuige alleen al de geweldige entree van de krokodil.
Op een vervelende Wendy na, is er weinig dat echt stoort. Diepgaand is het niet, wel een fijne kinderfantasie. 3*.
Philomena (2013)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Matig. Het verhaal is an sich interessant, maar leent zich wat mij betreft meer voor een documentaire. Dit soort verhalen (al is dit wellicht echt het eerste verhaal over dit onderwerp) voelen bekend aan, en wat dat betreft is het plotverloop niet echt erg verrassend.
Audiovisueel is er weinig aan. Er wordt geregistreerd, maar verder gebeurt er niets. Ook de muziek is volstrekt nietszeggend. Duidelijk dus een film die louter een verhaal wilt vertellen, maar meer niet. Not my cup of tea. 1,5*.
Soms ontkom je niet aan een herziening van een film die je niet leuk vindt, omdat je familie of relatie die film toch ook wil zien. Om dit soort reden herzien en het stemt me toch wat milder. Het mag allemaal bekend aanvoelen (hoewel ik toch wel alweer flink wat van het plot vergeten was), maar het is degelijk en met name Dench zet een erg sterke rol neer van een niet bijster intellectuele vrouw die op momenten waarom het gaat ontzettend sterk blijkt te zijn. Een sterk erbij: 2,5* dus.
Pi (1998)
Alternative title: π
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Eindelijk weer eens gezien. Ooit eerder gekeken omdat ik wiskunde studeer, maar toen beviel de film me een stuk minder vanwege de wiskundige onzin. Wat filosofie van de personages betreft heb ik dan ook meer met Sol dan met Max. Of zoals eerstgenoemde zegt: "Als je geobsedeerd raakt, filter je de rest weg en zie je het overal terug. Zodra je het wetenschappelijke keurslijf afwerpt, ben je geen wiskundige meer, maar een numeroloog."
Dat de hele wereld te beschrijven valt met getallen geloof ik niet. Tot op zekere hoogte wel, wellicht bestaat er inderdaad een theorie van alles die alle natuurkrachten beschrijft, zoals sommige natuurkundigen geloven, maar deze theorie zal nooit in staat zijn om het gedrag van mensen, laat staan de beurs te beschrijven.
Maar goed, dit forum is niet bedoeld om te filosoferen over de aard van de natuur, maar om films te becommentariëren.
De film dus herzien met het oogpunt om meer op de film en minder op de numerologische onzin te letten. Dat was soms nog wel moeilijk met mijn achtergrond, maar desondanks een stuk meer kunnen genieten van de film. Deze was werkelijk verbluffend. De muziek lijkt perfect gekozen, je voelt bijna zelf je hoofd kloppen als Max hoofdpijn heeft en in het algemeen krijgt de film door de muziek in combinatie met de bijzondere montage de juiste opgefokte sfeer die past bij hoe Max' in het leven staat.
Bij films in zwart-wit vraag ik me altijd af of ik de film liever in kleur had gezien of niet. In dit geval denk ik dat de keuze voor zwart-wit de juiste is geweest. Kleur had de sfeer denk ik op negatieve wijze veranderd. Voorlopig geef ik 4,5*.
Pianist, The (2002)
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Ik hou er niet van om films over de Holocaust te zien. Ik heb geen moeite met sadisme in films, maar zodra het over de Tweede Wereldoorlog gaat, wordt het te echt voor me. En ook al is film nooit de realiteit, is het eerder de vraag of het niet in werkelijkheid nog erger was dan een film laat zien. Ik denk dat het voor mij dan goed is om mezelf te dwingen om eens in de zoveel tijd een film over het onderwerp te zien.
The Pianist heb ik al meerdere malen gezien, maar ook deze keer maakte hij veel indruk. Filmisch niet heel bijzonder, afgezien van het fluitende geluid nadat de tank geschoten heeft, maar toch een aantal scènes die op mijn netvlies gebrand staan, vooral vanwege de inhoud: Het uit het raam kieperen van de man in de rolstoel, het doodschieten van een rij mannen die op de grond geknield liggen, waarbij de kogels bij de laatste man op zijn, en er rustig herladen wordt, en het absolute hoogtepunt: de scène waar de hoofdpersoon voor de Duitse officier speelt, waarbij je het gevoel krijgt dat hij voor z'n leven speelt.
Voor een film met deze titel is de muziek spaarzaam aanwezig, maar de muziek die klinkt is klassiek en dat bevalt me altijd erg goed, ook al is het soms enigszins clichématig zoals de Prelude uit Bachs eerste cellosuite, of Beethovens Mondscheinsonate. En natuurlijk veel Chopin, wat ergens enigszins wrang dat deze componist ook niet geheel vrij van antisemitisme was, al ging hij daar zeer zeker niet zover in als Wagner. Het stuk tijdens de sleutelscène, de Ballade nr. 1 in g klein, is in ieder geval op zichzelf staand al een bijzonder geladen stuk, een betere keuze had men nauwelijks kunnen maken.
De punten van kritiek liggen uiteindelijk vooral in dat de gebeurtenissen weliswaar schokkend zijn, maar dat de hoofdpersoon emotioneel wat op afstand blijft. Ook voelt het enigszins episodisch aan. Inhoudelijk in ieder geval een indrukwekkend document van de oorlog en de Jodenvervolging. 3,5*.
Piel Que Habito, La (2011)
Alternative title: The Skin I Live In
Black Math
-
- 5390 messages
- 1735 votes
Na Volver pas mijn tweede film van Almodóvar; deze film beviel me wat beter, al zijn er wat overeenkomsten wat negatieve punten betreft: Ook deze film had wat moeite om op gang te komen. En ook deze film vond ik qua beelden niet geweldig; Almodóvar registreert voornamelijk en creëert weinig.
Dat is jammer, want wat meer aandacht voor de beelden had deze film naar hogere hoogten kunnen stuwen, want het plot is werkelijk briljant. Een bizar verhaal over bizarre mensen, wat natuurlijk volkomen onrealistisch is, maar binnen het universum van de film wel volledig geloofwaardig aanvoelt. Dat is niet vanzelfsprekend, een onrealistische wereld neer te zetten en toch de kijker (of althans mij) mee te krijgen. De ideeën van deze film zijn creatief, en interessant. Ik zou nooit op gedachten komen om wraak te nemen op iemand zoals in deze film gebeurt. Tenslotte mag de soundtrack van Alberto Iglesias genoemd worden, die is bijzonder fraai.
3,5*.