Past Lives (2023)

Een psychologisch drama over een liefdesrelatie met een hoog “wat als… ?” gehalte. Een bedachtzame, nostalgische film met uitstekende acteerprestaties, vooral van Greta Lee. Opmerkelijk autobiografisch debuut van regisseur Celine Song.

Twaalf jaar nadat Na Young [Greta Lee] jeugdliefde Jung Hae Sung [Teo Yoo] in Korea achterliet om te verhuizen naar New York, ontdekt ze dat hij via de website van haar vader een poging heeft gedaan om opnieuw met haar in contact te komen. Via sociale media weet ze hem gemakkelijk te vinden en de twee spreken af. Weer twaalf jaar later lopen ze elkaar opnieuw tegen het lijf. Gebaseerd op de persoonlijke ervaring van de regisseur en een onverwacht succes, ook al leunt het voornamelijk op dialoog over de vergankelijkheid van het leven en de liefde, het loslaten van het verleden en het omarmen van de toekomst en meer van dat soort navelstaarderij. Zelf heb ik daar weinig mee, maar het zal mensen met een romantische en nostalgische inslag vast aanspreken. Het authentieke, ontwapenende spel is zonder meer een pluspunt.

Goede film over een soort van driehoeksverhouding. Gevoelens is altijd moeilijk. Op een bepaald moment denk je de twee Koreanen gaan voor een relatie gaan, op de andere denk je het zijn ook gewoon een soort zielsverwanten. Je hebt vooral het gevoel dat hij een relatie wilt en dat hij na al die jaren nog steeds van haar houdt. Haar kon ik moeilijker doorgronden maar op het einde zie je toch dat het kiezen voor haar echtgenoot haar toch verdriet doet. Ze houdt haar sterk ervoor (weer die wandeling zoals 24 jaar eerder zonder iets te zeggen, zielsverwanten begrijpen elkaar zonder woorden?) Ik ben wel onder de indruk van deze debuutfilm van Celine Song. Zeker een regisseuse om in de gaten te houden, al denk ik dat ze eerst en vooral schrijfster is, maar dat leidt volgens mij net tot de allerbeste films. Denk maar aan Carpenter, McQuarrie, Tarantino,...