Desperado (1995)

Rodriguez. Als regisseur in staat tot geniale films, maar toch blijven de meeste films vanuit zijn hand toch rondom de middelmaat hangen. Er zitten niet vaak serieus slechte films bij tenzij Rodriguez richting kinderfilms kijkt, want als het op volwassenfilms aankomt weet hij best zijn mannetje te staan, op een beperkte manier alleen. Vooral omdat Rodriguez heel goed weet wat entertainment is en weet dit regelmatig tot de max uit te werken. Desperado zit er wat tussenin, omdat het werkelijk geniale sequenties kent, maar ook wat slechte keuzes. Het had makkelijk een bovengemiddelde film kunnen zijn, maar de slechte keuzes worden door Rodriguez hier soms wel heel bond gemaakt helaas. De slechte keuze was in dit geval om het personage van Hayek zo prominent in de film te includeren. Niet alleen kan ze totaal niet acteren, maar haar serieuze en dramatische personage zuigt alle fun uit de film die het voorheen wel had. Niet dat Banderas een echt geweldige rol staat te spelen, maar hij was op z'n minst een stuk genietbaarder dan wat Hayek hier presteert. Verder valt het camerawerk tijdens de actiescenes wat tegen en profiteert de film vooral van het feit dat het allemaal lekker groots en over de top wordt aangepakt. De finale is zo al een lekkere scene, maar in het algemeen gaat de actie in grote mate en lekker lang door. Lekker lomp, lekker fout. Er wordt een hoop aan flarden geschoten en het feit dat de film dit op een zelfbewuste manier doet maakt de boel alleen maar leuker. Het is een film die na een tijdje alleen wat sleept en iets te lang doorgaat. Ik mis wat lompheid qua bloed en geluid, en ook goed acteerwerk. De actie is hetgeen dat de film compleet maakt, en daar weet de film ook goed van te profiteren. Desperado is soms memorabel, maar in het algemeen ook leeg en een film die enkel en alleen achter het entertainment kan schuilen. Vermakelijk voor een keertje.

Na Machete afgelopen woensdag weer een Rodriguez aan de beurt. Ditmaal Desperado, en die was toch wel erg naar de achtergrond van het geheugen verdwenen en verraste me toch behoorlijk in positieve zin. Iets dat meteen opvalt, de tijd die Buscemi in het begin krijgt om zijn verhaal te doen. Een heel verschil met Machete die alleen maar om bot geweld gaat, zo krijgt Desperado iets meer tijd en rust om te ontwikkelen en zelf een aardig einde te hebben. Verder valen vooral de bekende gezichten op. Danny Trejo, Quentin Tarantino, Cheech Marin, Steve Buscemi en de adembenemende Salma Hayek, wauw wat een vrouw is dat toch. Het is toch wel Banderas die de show steelt als roekeloze en soms klunzige hitman met een hart van goud. Een rol die Banderas prima ligt. Dit aangevuld met de prima sfeer, echt fijne muziek, lekkere actie in verschillende scènes en bij tijd en wijlen grove en kolderieke humor maakt Desperado tot een lekkere film. Voeg daar het kostende geluid van de biertap aan toe en je hebt niet Robert Rodriguez zijn beste, dat zeker niet, maar wel een kenmerkend product en lekker product van de beste man. Ja, gewoon fijn.

weer 1 uur en 44 min naar de klote!! die gitarist schrijft vast al zijn nummers in a ,mitrailleur