Tomorrow Never Dies (1997)

Ik herinner mij nog een interview met Pierce Brosnan ter promotie van Tomorrow Never Dies waarin een Nederlandse journalist Brosnan vraagt wat hij van onze Daphne Deckers, die een piepklein bijrolletje heeft in deze film, vindt. Er viel even een stilte en Brosnan zei toen: "That woman has a lot to learn...". Pierce Brosnan is niet mijn favoriete James Bond, iets te gladjes naar mijn smaak, maar toch een aardige film met een leuke titelsong van Sheryl Crow. Alleen jammer dus van Daffie Duck.

Pierce Brosnan vind ik een geweldige Bond, maar hij kan het niet alleen. De rest van de acteurs vallen tegen, al kan de Chinese dame (Michelle Yeoh) goed mee in de actie (Jackie Chan stuntvtouw geweest). De grote boef is echt belabberd. Volgens IMDb heeft Anthony Hopkins na een paar dagen bedankt voor die rol omdat het zon chaos was en het script niet af was. Een verstandige keuze, al is het voor de film natuurlijk een aderlating. Met het script is het niet meer goedgekomen, al was het geheel nog wel vermakelijk.

Brosman mist een uitstraling van een killer. Maar hij wordt ook niet geholpen met vreselijke dialogen, sarcastische oneliners om de haverklap, gesprekken die nergens naar toe gaan. Het is saai verhaal over een media magnaat gespeeld door Jonathan Price die over de top is op een slechte manier en niet dreigend overkomt want een Bond Villain hoort te doen. Actie in de film is matig. BMW zelfbesturing scene was wel goed, was goed en overzichtelijk. Michelle Yeoh en Teri Hatcher waren geen bond girls. Hatcher had een te korte rol. Ze speelde de vrouw van de antagonist en de ex van Bond. Maar daar word nauwelijks over gepraat. Ze wordt snel gedood. Yeoh personage komt en gaat ook. Ze doet het goed in de actie scenes maar ze had geen chemie met Bond. Beter was geweest als alleen Hatcher erin was. Ze als ex van Bond heeft veel meer te vertellen. Tomorrow Never Dies is een saai, hap slik weg slechte Bond film.