The Bourne Ultimatum (2007)

Bourne reist rond de wereld en schudt overal de FBI en diens huurmoordenaars af, die blijkbaar niets geleerd hebben [en ook nooit iets blijken te leren] van eerder gemaakte fouten. Een simplistische actiefilm die helemaal niets toevoegt en dus totaal overbodig was. De bibberige handheld-camerabeelden doen mij afvragen wat er gebeurd is met de steadycam. Wilt u hoofdpijn? Gaat dit zien! Een andere reden kan ik niet bedenken...

Yep, ook dit derde deel (met Matt Damon wederom in topvorm) voldoet aan de hoge verwachtingen. Hoe dichter Bourne bij zijn doel komt, hoe opgejaagder hij zich voelt, maar dat is ook logisch met een supporting-cast waarin we ditmaal kanonnen David Strathairn, Scott Glenn en Albert Finney aantreffen (plus een korte scène met Daniel Brühl in een rol die in The Bourne identity volgens mij nog door een andere acteur werd gespeeld), en de scène op Waterloo Station is geweldig spannend en inventief. Enige minpunt is de cameravoering bij bijvoorbeeld de achtervolging in (en bovenop) Tangier en de daaropvolgende vechtpartij die eindigt in een douchecel; het is wellicht de bedoeling van Greengrass om de kijker met zo'n hand-held-camera en nerveuze montage de actie binnen te trekken, maar zelf zit ik me er alleen maar aan te ergeren. Gelukkig is dat niet voldoende om mij ervan te weerhouden om ook dit deel de maximale score te geven. Tezamen hebben deze drie films wat mij betreft een nieuwe standaard voor serieuze actiefilms gezet.

En deel 3 dan nog maar puur ter afsluiting van de trilogie, en ook alleen dat en niet omdat ik de andere twee delen zo goed vond. Deel 3 vervolgt direct met een open lijntje van deel 2, in dit geval Bourne zelf, want in deel 2 zagen we slechts hoe de vuiligheid binnen de 'agency' zichzelf opruimde. Maar ja, vuiligheid loopt bij de heuvel naar beneden zeggen ze dan, en er is wel weer een nieuwe bemoeial die vind dat dingen opgelost horen te worden, iets wat geen mix blijkt met Bourne's doel dat nog steeds antwoorden over zichzelf vinden betreft. Joan Allen is prima in haar rol, net als Strathairn en Finney is altijd goed om te zien. En uiteraard zitten er wel weer een paar uitdagende vechtpartijen in zoals ditmaal met Desh. Maar ja, het is Bourne, het is Greengrass, het is een bepaalde stijl en concept, en het is mijn beleving hysterisch en over de top. Gang is alles lijkt vooral van toepassing op het eerste halfuur, de soundtrack is minder aanwezig dan vorige keer maar het camerawerk plus montage is weer net zo druk. Weer oogt alles verschrikkelijk gemakkelijk, andermaal is er ook weer een achtervolgingsscène die beter een 'demoltion derby' genoemd kan worden en is het bizar te noemen wat het rijdend materieel allemaal weer kan hebben. Het einde is wat mij betreft dan ook één uit de categorie dat het niet gekker kan, wat een gedoe allemaal. Ik ben blij dat het er op zit deze trilogie voor een cijfer en comment hier, en dat terwijl ik toch aan deel 1 begon met de hoop en verwachting dat het me beter zou bevallen dan de eerste keer. Slecht binnen het genre is het allemaal zeker niet, ik heb er simpelweg niets mee.