Murder on the Orient Express (2017)

Tot het moment van de moord (en dan zijn we zowaar al halverwege) vond ik de film op z'n leukst. Beetje luxe, beelden van treinen, aardig begin in het Midden-Oosten en een rustige vertelling die in de regel best lekker wegkijkt. Maar eens het mysterie komt is voor mij de lol eraf, vooral omdat ik dit nooit echt een onderzoek vond. Poirot stelt wat vragen, iedereen kan het zijn, maar Poirot lijkt nooit echt logisch van de ene stap naar de andere te gaan. En je bent bang, net als met Sherlock, dat hij met een of ander miniem detail ineens de zaak oplost. Dat gebeurt gelukkig niet, maar ik vond de uiteindelijke clou ook licht tegenvallen. Echt verrassend vond ik het niet in ieder geval. Ik zat zelf ook al te tellen met die twaalf steken hoeveel man aanwezig was en of daar een connectie zat. Verder wel leuk spel van de meesten, al komt niet iedereen even goed uit de verf. Dat alles gevuld met aardige decors en sets, al is de cgi niet altijd overtuigend. Wel een goede snor, dat wel. 2,5*.

Kenneth Branagh had een andere acteur de kans moeten geven om Poirot gestalte te geven in plaats van de rol voor zichzelf op te eisen, terwijl hij niet de juiste fysiek noch het acteertalent heeft voor die rol. Of beter nog, misschien had hij niet aan deze onnodige remake moeten beginnen. Er wordt niets gedaan met het talent van Johnny Depp, Willem Dafoe, Judi Dench en anderen. Vooral Branagh zelf heeft geen enkele uitstraling. Hij lijkt zijn tekst maar wat af te raffelen, waarbij hij vergeet te acteren. Zijn fake Franse accent is om te huilen! En dan die snor... baard... wat stelt dat ding eigenlijk voor? Het ergste van al voor een murder mystery is wel het feit dat deze film op geen enkel moment spannend is. Zoals iemand in deze draad het omschreef: je krijgt nergens het gevoel in het verhaal te zitten.

Niets nieuws, maar het is allemaal kleurrijk met een lekker vaartje, de bijrollen zijn leuk (hoewel iemand als Willem Dafoe wel héél weinig te doen krijgt), de visuals zijn prachtig, en (het belangrijkste) Kenneth Branagh is een uitstekende Poirot: krachtig en zelfverzekerd zonder valse bescheidenheid, en gelukkig niet schmierend zoals Albert Finney. Echt spannend wordt het nergens, en die nadrukkelijke pianomuziek tijdens het "Laatste Avondmaal" is jammer, maar verder is dit aangenaam ongecompliceerd vermaak.