Wind River (2017)

“Luck don't live out here.” Schitterende film. Soms heb je van die films waarbij je tijdens de eindcredits sprakeloos voor je uit zit te staren, en Wind River is eindelijk weer eens een film die dat voor elkaar krijgt. Laat je niet van de wijs brengen door de ijskoude weeromstandigheden en de vele sneeuwbuien, want daaronder borrelen er emoties die een vulkaan tot uitbarsting zou kunnen brengen. Wind River is op het eerste gezicht een conventioneel misdaadverhaal met wat dramatische elementen, maar dat is niet de grootste aantrekkingskracht van de film. Regisseur Sheridan heeft ook het script van Sicario geschreven, en dat onheilspellende sfeertje is ook hier weer aanwezig. Alles klopt, van de regie tot het acteerwerk, en van het camerawerk tot de fabelachtige score. De rauwe emoties zijn van de gezichten van de acteurs af te scheppen, en vooral Jeremy Renner is in bloedvorm. Met Olsen, Greene, Asbille en Birmingham die allemaal hun momneten hebben. De laatste scene tussen Renner en Olsen, wanneer alle opgekropte emoties tot een uitbarsting komen, is een Oscar showcase voor beide. Wind River gaat vooral om onverwerkte trauma’s en de misdadigheden waartoe wij als mens in staat zijn, en de momenten waarop het geweld de overhand neemt laat Sheridan zijn klasse zien. Met Olsen als de jonge ‘tough’ FBI-agente, die in het ijskoude Wyoming (‘It's Spring people!’) een spoedcursus gruwelijkheid krijgt die je niet uit de boeken kunt leren.

Ijzingwekkend sterk, ook beter dan ik eigenlijk had verwacht. De karakterverdeling is misschien wat stereotiep en de dialogen zijn soms net iets te nadrukkelijk, maar dat wordt goedgemaakt met de spannende actiescènes die zorgvuldig verdeeld zijn over de film. Een zeer gelukkige regiekeuze is het moment waarin wordt getoond wat er precies voorviel, dit zit perfect geplaatst in het toewerken naar de climax. Vond het gebeuren ook behoorlijk aangrijpend. De navolgende shoot-out komt toch nog onverwachts en is zondermeer bruut, maar op een goede manier. Genoeg films waarin je naar een schietpartij zit te kijken waarbij enig gevoel van gevaar ontbreekt, dat is hier wel anders. De hele setting van sneeuw en Indianen maakt het af. Schitterende film.

Je kunt het al zien aan de waarderingscijfers maar anders hoor je het nu van mij: Een dijk van een film met maar weinig heel kleine foutjes. Zo klein, dat ik ze zelfs niet zag. In vrijwel de hele film is er een onderhuidse spanning die te voelen is van begin tot het einde. Het fijne van de spanning in deze film is dat hij langzaam voelbaarder wordt naarmate de film vordert. Ook de acteurs/actrices doen hun werk hier uitstekend en natuurlijk onder het toeziend oog van regisseur Taylor Sheridan. Deze is zijn carriere begonnen in 2011 met een doorsnee horrorfilm Vile (2011). Wel, in mijn ogen heeft Sheridan het bewezen een goede regisseur te zijn met deze film "Wind River". Onze waardering is een 9!