Rob Roy (1995)

dikke 5 voor deze prachtfilm,Hurt,Cox,Roth,Lange en Neeson,supercast,vooral T.Roth kon me weer bekoren,die gast kan alle rollen aan.Mooie beelden in een wat wrange,duistere sfeer die in 18 de eeuw wel heerste denk ik.....................

Dit was in 1995 zowat de concurrent van Braveheart (3,5*) die net iets beter was. Hoewel ik nogal wat verwachtte van Rob Roy is het meer een revenge-avonturenfilm geworden dan een historisch drama. Meer dan het personage in een politieke context te gebruiken maakte men er liever een rebel met wraakmotieven van. Geschiedenis was voor de auteurs misschien iets te hoog gegrepen. Mooi is de film anders wel en verveling zit er niet in; de Schotse settings doen hun werk, maar het is een cliché verhaal geworden met cliché personages en cliché situaties. Tim Roth was wel goed bezig als de bad guy. Het eindduel in een volledige stilte was het hoogtepunt van de film.

Deze dan ook eindelijk eens tegengekomen bij de kringloop want nieuwsgierig was ik altijd wel, de film kende ik van enkele fragmenten uit het filmprogramma van Jac Goderie ergens in de jaren '90 waar Tim Roth meteen een bepaalde indruk achterliet. Rob Roy begint vrij vlot met de jacht op een aantal veedieven en Rob toont daar meteen de verschillende kanten van zijn karakter van waaruit verder gebouwd wordt. Rob Roy blijkt tevens een ziener, heeft plannen en heeft het best voor met zijn gemeenschap wat resulteert in een plan die helaas op nare wijze wordt dwarsgezeten door Killearn en Cunningham waarna de problemen zich opstapelen. Neeson, nooit echt bijzonder als acteur, is degelijk en goed op zijn manier. Toch gaat de meeste aandacht op het acteursvlak uit naar de glansrollen van Tim Roth en Brian Cox die het duivelse duo geweldig neerzetten. Vooral Roth is op het arrogante en pedante af met zijn maniertjes en is mogelijk de beste reden om voor Rob Roy te gaan zitten. Verder is Lange altijd goed en zijn de jonge koppies van Stoltz en Flemyng leuk, en dan zou ik nog bijna de altijd uitstekende John Hurt bijna vergeten. Aardige detail zijn de verschillende slechte gebitten, mooi is de natuur en passend de muziek. En tot halverwege is deze film die vergelijkbaar is met een voorvechter als Braveheart, alleen dan allemaal wat intiemer en realistischer, op weg naar een goed cijfer waarna de film gedurende de tweede helft toch in kakt en met dezwangerschap van Mary toch wat teveel drama-light wordt met een behoorlijk voorspelbaar einde tot gevolg. Het maakt Rob Roy tot een film die zeker wel de moeite is om een keer te kijken, en in eerste instantie ook wel een plek in de collectie verwerft, maar zeker geen topper is.