Trainspotting (1996)

Erg leuk weerzien. Je merkt wel dat deze film een hoop in gang heeft gezet en dat er ondertussen wel wat verfijningen op de stijl zijn gekomen, maar Boyle's grote doorbraak blijft toch vooral een plezier om naar te kijken. Plak er Ex Drummer van Mortier bij en je hebt een heerlijk avondje plezier met marginalen. Visueel oogt het nog steeds fris, een paar geniale rollen, met Bremner voorop, en uiteraard de begin- en eindmonoloog, met als hoogtepunt die laatste op de melodie van Born Slippy. Wat een geweldig filmmoment blijft dat. Het plotje tijdens het laatste half uur is misschien wat overbodig, omdat uiteindelijk toch vooral afzonderlijk niet-plotgerelateerde scenes tot de hoogtepunten van de film gerekend mogen worden, maar storen doen het nu ook weer niet. 4.5* en een uitgebreide review

Waanzinnig. Grote nonsens natuurlijk hoe energiek en eloquent deze groep foute vrienden geportretteerd worden, maar wat werkt het aanstekelijk. Schaamteloos verheerlijkend, witty, snel en een handvol iconische rollen, McGregor en Carlyle voorop. Soundtrack en editing verpakken het geheel perfect. De film verspilt geen seconde met een van de beste openingen ooit. Lust for Life, voice-over, de snelle schakeling van beelden en freeze-frames die onze anti-helden introduceren. Qua muziekkeuze een perfect voorbeeld van hoe nummers die me persoonlijk niks doen, toch effectief ingezet kunnen worden en iedere scene precies de juiste toon meegeven. Op momenten wat stilistische slijtageplekken, als geheel blijft het werken. Persoonlijk gaat mijn voorkeur veel meer uit naar het episodische karakter van het eerste uur, maar zelfs het verwaterende effect van het laatste half uur kan me niet van de volle mep afhouden. Misschien dat de eindmonoloog (inclusief soundtrack) het voor mij weer helemaal goed maakt. Weergaloze, smakelijk vieze onderdompeling in het afvoerputje van 90’s Schotland. Nog altijd 5*

Nadat ik deze film de afgelopen paar jaar al 5 a 6 keer gezien heb, denk ik dat ik hem maar een poosje in de kast miet laten staan om hem bijzonder te houden. De reden dat ik hem zo vaak gezien heb is ook dat ik hem vaak met iemand keek die hem nog niet gezien had, en alsnog vermaakte ik me prima met elke herkijk. Het zware onderwerp drugsverslaving word hier soms luchtig en komisch gebracht, en op andere momenten laat het weer de echte horror ervan zien. Het verhaal verloopt vlot, alle karakters zijn interessant en er zitten een hoop briljante scenes in. De droomachtige scenes waar Renton door de vloer zakt na een overdosis, of waar die in bed igt af te kicken, en de minder droomachtige scene waar ze de baby dood in de wieg vinden, zijn allemaal delen van de film die me na het kijken nog lang bij bleven. Ook waren de scenes over het algemeen erg mooi geschoten. De film heeft een hele lekkere soundtrack, met onder anderen klassiekers als Born Slippy en Perfect Day is dit een van de betere soundtracks. Een klassieker en een van mijn favoriete films, interessant verhaal die zowel tragisch als komisch met een hoop memorabele scenes, bijna net zo verslavend als het onderwerp, 4,5!