The Thing from Another World (1951)

Heb eerst naar The Thing (1982) gekeken en nadien The Thing From Another World (1951). Technisch gezien kunnen we er niet omheen kijken dat The Thing gemaakt werd na 30 jaar technologische vooruitgang. Daarnaast hoefde John Carpenter geen rekening te houden met censuur in tegenstelling tot Howard Hawks. Voor de gore moet je dus alvast niet kijken naar TTFAW, al komt er in de film toch wel een afgehakte arm langs, wat in die tijd misschien al shockerend was. Niettemin en alles in acht genomen vind ik TTFAW een fijne productie, met een verrukkelijke Margaret Sheridan en typisch jaren vijftig sfeertje, met jazzy tunes in de recreatieruimte. Ook de score van Dimitri Tiomkin was zeer genietbaar, ook met gebruik van theremin, wat typisch was voor de science fiction van toen. Ik dacht eerst dat Tiomkin hierin beïnvloed was door Bernard Herrmann en zijn score voor The Day The Earth Stood Still (ook uit 1951) maar blijkbaar werd deze film pas nadien gereleased. Terwijl Herrmann voor het gebruik van de theremin toch dikwijls credits als trendsetter krijgt.

Begon best wel aardig, maar dat monster was toch wel een tegenvaller.

The Thing from Another World is een verouderde productie. Het komt overduidelijk uit een tijdperk waarin het maken van horrorfilms vooral leunde op mensen in gekke pakken. Wat me opvalt tijdens het kijken is dat er in dit soort films een goede ondersteuning in de vorm van een score ontbreekt. Af en toe komt er een typisch jaren 50 strijkorkest even lekker doorheen jengelen, maar dit soort muziek kan bij mij nooit spanning oproepen. Hierdoor wordt er geen onderhuidse spanning gekweekt en kan ik het ook lastig spannend vinden. Je kijkt hier verder vooral naar een babbelfilm waarin personages praten, praten, praten en na een tijdje ook nog eens besluiten om met elkaar te gaan praten. Een hoop gepraat dus. Alle conclusies die daardoor getrokken worden voelen een beetje gekunsteld aan, want het is uiteindelijk één groot theaterstuk. Die 3x dat Frankenstein, how ik bedoel het ruimtewezen, komt opdraven voelt het een beetje klungelig aan. Dat duurt overigens tot de helft van de film, want tot die tijd zijn mensen vooral (je raadt het al) met elkaar aan het praten. En nee, het is niet vervelend om naar te kijken, de acteurs doen het prima en de sets zijn ook wel oke om naar te kijken. Dat viel me alleszins mee toen ik de dvd erin drukte. Maar het blijft als een groot toneelstuk aanvoelen. Het horrorgenre werd pas vanaf de jaren 60 wat verfijnder en vanaf de jaren 70 pas echt spannend. Mede dankzij het feit dat muzikale scores echt spannend werden en subtieler konden worden toegepast. The Thing from Another World is een oke film als je het hele horror/sf gedeelte wegdenkt. 2,5*