Tchao Pantin (1983)

De veel te jong gestorven komiek Coluche heeft met zijn a-typische rol in deze film een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Het is een indrukwekkend actiedrama over bijzondere vriendschappen. De dialogen en het fraaie camerawerk tillen deze film naar een hoog niveau. Een mooie bijrol ook van Agnès Soral (Un Moment d’Égarement).

In het eerste gedeelte is er veel aandacht voor de karaktertekening van twee totaal verschillende mensen (verbluffend goed vertolkt door Coluche en Richard Anconina) die toch tot een innige vriendschap komen. In het tweede gedeelte overheerst de harde actie, wordt heel wat verklaard en is er de opmerkelijke vertolking van Agnès Soral. Het geheel is een knappe, boeiende film, goed opgebouwd, ook mysterieus omtrent het hoofdpersonage, niet zonder emotie en m.i. één van de betere werken van Claude Berri (momenteel erg in trek bij Arte).

Somber maar steengoed. Wie Coluche niet kent moet weten dat hij in de jaren 80 één van de grootste komieken was in Frankrijk, bekend om zijn politieke satires en maatschappelijke kritieken. Dit gehuld in een clownspak en met een blos op de wangen. Alsof je Rowan Atkinson in een film van Lars von Trier zou steken. Tchao Pantin is Coluche zoals men hem anders nooit zag... een depressieve en eenzame man die een pijnlijk verleden verbergt. Hij wordt bevriend met een kleine drugsdealer en toont zich enorm loyaal tegenover de jongen wanneer hij problemen heeft met de lokale misdaad. In de laatste scène waar hij de lakens deelt met het meisje Lola begrijp je Lamberts handelingen waardoor de hele film steek houdt. Erg rauw en donker, met personages die dicht bij de Parijse onderwereld leven, en ondanks vermoedelijke zware achtergronden toch menselijk en goedhartig weten over te komen. Een heerlijk misdaaddrama met een Coluche die bewees dat hij meer was dan een clown.