The Hurricane (1999)

“Hate put me in prison. Love's gonna bust me out.” Sterke film. The Hurricane is weinig subtiel, geromantiseerd en de personages zijn wel erg zwart-wit, maar dat doet niets af aan het indrukwekkende en bijzondere verhaal van Rubin ‘Hurricane’ Carter. De film mist een scherp randje en deze biopic kleurt wel heel erg binnen lijntjes. Maar wanneer regisseur Jewison zich focust op het verhaal van Carter en Denzel Washington zijn ding laat doen maakt de film indruk. Het gedeelte met Lesra en de Canadezen, die Carter vrij willen krijgen, is interessant en de band tussen Carter en Lesra wordt sterk neergezet. Washington en Shannon hebben een mooie chemie. Het einde raakt me iedere keer weer en is een prachtige afsluiter.

Verhaal dat het natuurlijk verdient om verteld te worden, maar mijn hemel wat gaat het allemaal volgens het boekje. Was eerlijk gezegd verbaasd dat de film uit 1999 kwam. Het oogt zo flets en ontwikkelt zich zo voorspelbaar dat ik dacht dat de film ouder was. Een biografie op zijn saaist dit

'You're black...???' 'You're white!!!' Boeiend drama iedere keer weer ondanks enkele mindere punten. Als een zwaard van Damocles hangt Della Pesca boven het hoofd van Carter, van jongs af aan eigenlijk al. 'Kijk nog een keer', zegt hij tegen het halfdode slachtoffer. 'You again!' Sist Carter op zijn beurt. Het is de opmaat van 'barbertje moet hangen'. Een zwarte jongen die de schijn vanaf het begin tegen heeft, veroordeeld werd, ontsnapte, het leger inging, daar ging boksen, maar eenmaal terug alsnog zijn straf uit moest zitten. Toch moest het zwaarste nog komen, een uphill battle tegen bevooroordeelde rechercheurs en rascisme. Aan het verhaal valt vrijwel geen fout te ontdekken, Della Pesca heet in werkelijkheid wel anders. Kan me voorstellen dat de familie niet blij was met een dermate beeld. Washington lijkt overigens geknipt voor de rol, een rol die hij met overtuiging draagt en kan dragen. Een heel verschil met Ali en Will Smith. Niet alleen is Ali in mimiek en motoriek bijna niet te evenaren, daar naast blijft het natuurlijk Will Smith die je ziet. Dingen die Washington gemakkelijk naast zich neer legt. Is het allemaal zonneschijn? Neen, het drietal dat Lesra begeleid kon eigenlijk niet saaier. En Lesra zelf vind ik ook niet een bepaald lekker cast die ondanks dat hij zo slim is, hoe bepaal je dat als iemand niet kan lezen, eigenlijk alleen maar irriteert met zijn rare intonatie en onduidelijke manier van praten. Iets dat richting het einde gelukkig wel beter wordt. Het is echter een feit dat de beste scènes, zeg maar de film, draait om Washington. The Hurricane is daarmee, en ondanks, een meer dan prima drama over een trieste geschiedenis en altijd prima om weer eens te zien. Pure degelijkheid en een prachtige vertolking van Denzel Washington.