Domino (2005)

Over Domino Harvey was wel een interessanter verhaal te vertellen geweest, is mijn eerste gedachte. Iets diepgaands, emotioneels wellicht. Maar dat raakt volledig verloren in de krampachtige manier waarop er spektakel op spektakel gestapeld wordt. Ongeloofwaardig is het boven alles - en dat was nergens voor nodig, lijkt me. Daarna komt de irritatie over de montage, de kleuren en de te overdreven hippe stijl. Waardoor het al verprutste verhaal nog eens een extra trap na krijgt. Triest - er staat toch een behoorlijke crew en cast klaar om er iets moois van te maken, maar dat komt er op geen enkele manier uit. Niet best.

Tony Scott probeert Tarantino en Oliver Stone’s Natural Born Killers na te doen, met het licht absurdistische van de eerste (Ian & Brian) en de lange sluitertijden van de tweede. En de shitload aan geweld van beide. Maar hoe hij ook probeert, hij komt niet in de buurt. Eén lange nineties videoclip, die nooit spannend of emotioneel schokkend wordt, soms wel verwarrend wordt, maar ook hele stukken kent die op de montagevloer hadden moeten belanden. Wat was de toegevoegde waarde van de Jerry Springer Show? Een gedurfde casting, dat wel, maar Keira is gewoon geen harde noot maar upperclass. Voor haar leeftijd doet ze het goed hier, maar overtuigend als premiejager...hell no. Rest van de cast presteert wisselvallig. Maar al met al... nee. Zou misschien invloed hebben gehad als de film in 1995 was uitgebracht en niet 2005.

Domino is een film die op waarheid is gebaseerd en de eerste stappen volgt die de dochter van een bekende acteur zet als professionele premiejager. Op zich een interessant verhaal dat zich echter verslikt in zijn hectische vertelwijze. De film die een spervuur aan beeldimpressies op de kijker afvuurt die de overzichtelijkheid van het verhaal niet dienen is een aanslag op de zenuwen. De niet-chronologische vertelwijze en de grote hoeveelheid personages maken de verwarring alleen maar groter. De film is snel gemonteerd en heeft een hoog tempo. Veel cuts. Veel shots. Fel en expressief kleurgebruik. Een twee uur durend bombardement aan visueel geweld is erg veel om te verteren. Het verhaal en de personages raken er door ondergesneeuwd. Ik beleefde de film als een conceptloze trip met veel beeldwisselingen, locatiewisselingen, stotterende verhaallijnen, ironisch klinkende dialogen zonder betekenis en een scala aan inwisselbare personages. Zenuwtergend en niet boeiend. Domino is een film die in hoog tempo een hoop chaos veroorzaakt die mij erg vermoeide.