The Unknown (1927)

Niet boeiend. Oude horror is toch een lastig beestje. De gothische films of het Duitse expressionisme zijn dan nog wel te doen, maar een film als deze vind ik maar taai en lastig doorheen te komen. Ik zou hem naar moderne maatstaven ook nooit meer als horror aanduiden, maar allicht dat men er vroeger anders naar keek. Een enorm simpel romantisch plotje waarbij een man het hart van een meisje probeert te winnen door mogelijke kapers weg te jagen. De film moet het hebben van de circus setting, wat de romance dan een beetje kleur moet geven, maar persoonlijk kon ik daar maar weinig mee. En verder .. is er gewoon niks. Het is dan ook een korte film, maar dan nog sleept het aardig aan. Acteerwerk is weinig boeiend, de romance komt nooit tot leven en het duistere randje is nogal saai. Browning weet me niet echt te overtuigen, erg moeilijk doorheen te komen. 1.0*

Briljante uitspatting van Tod Browning die zowel het verhaal schreef als regisseerde, een auteursfilm dus. Qua sfeer, setting en insteek leunt The Unknown aan bij Freaks (1932) , de cultklassieker die Brownings naam definitief zou maken én kraken. Net zoals in die latere film bespeelt Browning hier het thema van de donkere of monsterlijke kant van de mens, en onderzoekt hij daaromtrent de grenzen tussen innerlijke en uiterlijke dimensies. Lon Chaney speelt de hoofdrol en hij doet dat monsterlijk goed, zowel wat de fysieke uitdaging betreft, als op het emotionele level: in deze silent movie slaagt hij erin een scala aan emoties uit te drukken op een heel naturelle wijze. De andere opvallende hoofdrol is voor Joan Crawford wiens sex appeal volop wordt uitgespeeld. Haar atletische gestalte - brede schouders en smalle heupen - is enkele malen te bewonderen in weinig verhullende kledij en verder kunnen we vaststellen dat ze in deze fase van haar carrière haar wenkbrauwen nog in toom wist te houden. MIj komt ze hier charmanter en enigmatischer over dan in haar latere sprekende rollen. Misschien had ze maar gewoon moeten blijven zwijgen? De verhaallijn van The Unknown getuigt toch wel van de buitenissigheid van Tod Browning in het Hollywoodgebeuren van toen. Enerzijds gaat het om een volstrekt krankzinnig verhaal, anderzijds ben ik bereid erin mee te gaan door de klokvaste logica die erachter schuilt én de acteerprestaties. The Unknown kent nog een razend spannend einde, en dat is zeker ook te danken aan de sublieme montage van dit onderdeel. Vind ik straf van Browning. Deze film heb ik bekeken met de redelijk moderne soundtrack van The Alloy Orchestra (1997) en die voldoet helemaal, als je er niets op tegen hebt dat er synthesizers gebruikt worden.

Tod Browning maakt een horrorverhaal met daarin een liefdesverhaal. De horror werkt wel doordat het verhaal bestaat uit de rivaliteit tussen twee mannen voor een vrouw. Doe er nog een passende setting bij in het circus met de nodige freaks (Browning maakte later immers Dracula en Freaks). De regisseur komt zelf uit een circusverleden en zal er ongetwijfeld inspiratie hebben opgedaan. Een filmstijl die na al die jaren wat gedateerd is. Hoe vooruitstrevend en invloedrijk veel films uit de silent periode zijn, meestal zijn ze ook voorbijgestreefd door nieuwere technieken en de manier van acteren en regisseren. Maar het ziet er nog best goed uit in deze film en het theatrale past ook wel bij het genre. Vooral een jonge Joan Crawford valt op. Toen nog als jonge mooie twintiger. Ze werd wat als opvolger van Clara Bow gezien en zou in tegenstelling tot Bow wel de stap naar de geluidsfilm met veel succes omarmen en de nodige prijzen winnen.