Lawn Dogs (1997)

Wat jammer dat deze mooie film over de vriendschap tussen een jong meisje, nog kind, en een jonge man plots zo'n onverwachte, gewelddadige en ongeloofwaardige wending neemt. Het einde van de film is dan wel heel knap en voorheen werd de toenadering van het fantasierijk meisje (uitstekend vertolkt) naar de langzaam begrijpende en uiteindelijk ontroerde jonge man (ook best gebracht door Sam Rockwel) heel goed in scène gebracht. Sarcastisch is de tekening van de rijkemanswijk, met betuttelende, oppervlakkige en ook liefst aan zich zelf denkende ouders.

Goede film, met een herkenbare typisch Engelse dramastijl, waar op (aanvankelijk) speelse/luchtige wijze de contrasten tussen een "gegoede buurt" en de "onderlaag" van de samenleving worden getoond. In de hoofdrol een meisje uit die gegoede buurt die zich niet door stereotypes laat leiden en een vriendschap ontwikkelt met hun tuinman, afkomstig uit die onderlaag, iets wat in zo'n samenleving niet mag, met alle gevolgen van dien. Het deed me erg aan Broken (2012) denken, met een soortgelijke stijl en verhaal. Die film kreeg van mij de hoogste score, en misschien daarom dat ik deze film lager inschaal. Lawn Dogs heeft behoorlijk wat diepgang, verborgen boodschappen ("niet alles is zoals het lijkt"), wendingen, enz. die het verhaal verrijken, zo ook het mythologisch sprookje over Baba Yaga die in de film de werkelijkheid weerspiegelt, danwel daarmee wordt verweven. Dat sprookje en hoe het meisje het beleeft deed me ook denken aan mijn grote favoriet, El laberinto del Fauno (2006), al wordt in die film het sprookjesachtige veel verder uitgewerkt dan hier. Al met al neig ik richting de 4* voor deze film, die ik wel nog een keer wil bekijken en zich daar ook prima voor leent.

De engel van Camelot Gardens Schitterende film! Een opmerkelijke vriendschap tussen een tienjarig dochtertje van upper-class burgers en een arme tuinier. Later in de film blijkt dat de auteurs een beeld schetsen van een Amerika dat ze niet willen, met klassenoorlog en rijken die zich in afgesloten villawijken afzonderen van het plebs. Wanneer Devon de Amerikaanse vlag uit de pickup gooit nadat Trent haar vertelde dat zijn vader stervend is door toedoen van de regering, krijgt deze handeling al haar symboliek mee. Los van de maatschappelijke boodschap zie je ook een meisje dat wil ontsnappen aan een verstikkende thuissituatie en die een vaderfiguur vindt die beter bij haar past. Het einde vond ik best heftig maar echt geweldig. Het weze gezegd dat de toon bij momenten erg somber en zwaar is, en me wat aan American Beauty deed denken. Naast een goed werkend samenspel tussen Barton en Rockwell, is de film ook warm aan te raden omwille van de aangename soundtrack.