Get Low (2009)

Een verhaal over moeizame vergiffenis waar meer diepte en vloeiende overgang in had mogen zitten. Duvall speelt strak, consistent, maar sommige shots worden te snel afgekapt waarmee de goedbedoelde emotie uit de film wordt gehaald. Daar veranderen de gedetailleerde aankleding, de mooie vergezichten van Georgia en de hele ouderwetse gloed over de hele linie van de film, niets aan. Als Schneider in de toekomst die gevoelige scène-wisselingen weet te weren, kan dit nog wel eens een interessante regisseur worden. Een nipte voldoende voor zijn debuut, 3*.

Zo hé! Wat een rol van Robert Duvall! Dat gekke, oude mannetje is hem op het lijf geschreven. Hij maakt de film wat dat betreft. Het is een interessant verhaal om een eigenaardige man. De hele opbouw is best goed, maar het is de ontknoping die wat tegenvalt. Al tijdens het kijken, wist ik dat dit de film in principe zou maken breken. Toch gebeurt geen van beide. Het is een mooi verhaal dat verteld wordt, maar het raakt me niet echt. Dat komt eigenlijk doordat je als kijker te snel in de situatie gestort wordt. Het dorp kent hem al veertig jaar als kluizenaar en er gaan behoorlijk wat verhalen over hem de ronde. Ik heb met smacht zitten wachten op de smeuïge roddels. Doordat dat uitblijft, is Bush voor de kijker niet meer dan een oude, wereldvreemde man voor wie je hooguit meedelijden hebt. Het acteerwerk is goed! De plaatjes zijn mooi, maar het verhaal beklijft niet. Er wordt gewoon niet diep genoeg ingedoken en dat is echt een gemiste kans.

Een film die op waarheid is gebaseerd en een treurig verhaal vertelt. De debuutfilm van regisseur Aaron Schneider die daarna elf jaar geen film meer regisseerde tot hij terugkeerde met het redelijke Greyhound (2020), dat een oorlogsfilm en van een geheel ander kaliber is. Merkwaardig wel. Get Low is een aangrijpende film over vooroordelen, verkeerde keuzes en een onbezielde levenshouding ingegeven door verscheurende twijfel. Prettig overgoten met humorvolle laagjes om de de boel niet al te zwaarwichtig te maken en aangenaam kijkbaar te houden. Fijne rol van Robert Duvall als teruggetrokken levende zonderling met de originele wens om zijn eigen begrafenisplechtigheid bij te wonen. Ook Bill Murray die de graaiende begrafenisondernemer speelt, is prima gecast. Hun acteerwerk zorgt ervoor dat de stukken waar de film soms even inzakt toch nog geeuwvrij kunnen worden bekeken. De film werkt heel rustig en aangenaam naar het hoogtepunt (zijnde de begrafenisplechtigheid) toe. Vanaf het begin wordt de kijker daarmee lekker gemaakt. Alle spanningsopbouw gaat uit naar dat ene verlossende moment. De plechtigheid. Het gevaar bij zo‘n enorm verwachtingspatroon is natuurlijk dat de apotheose tegenvalt. Is dat uiteindelijk ook zo? Valt het inderdaad wat tegen? Ja, het valt inderdaad wat tegen. Hoewel er toch nog een schokkende waarheid boven tafel komt tijdens de finale, knalt het niet echt. Ik was geamuseerd, maar volledig verzadigd raakte ik er niet door.