Odd Man Out (1947)

”In my profession there is neither good nor bad. There is innocence and guilt. That's all.” Een erg mooie film noir, die vooral erg stijlvol en mooi geschoten is. Qua cameravoering wordt er goed gebruik gemaakt van de donkere steegjes en schaduwen, wat direct ook bijdraagt aan de sterke, soms zelfs onheilspellende sfeer van Odd Man Out. Het is in dat opzicht erg vergelijkbaar met The Third Man, die ook al zo mooi is in dat opzicht en ook van de hand van Reed is, die een duidelijke en sterke regie heeft. Het verhaal is niet eens zo bijzonder, maar de uitwerking is erg goed. De acteurs spelen goed. James Mason speelt een uitstekende hoofdrol als de man op de vlucht, die ondanks zijn daad toch erg sympathiek weet over te komen. Hij is afhankelijk van de mensen die hij onderweg tegenkomt en dat maakt het verloop niet alleen onvoorspelbaar, maar ook nog eens behoorlijk spannend. Verder oogt het allemaal erg realistisch en zijn de keuzes die gemaakt worden verdedigbaar en vooral ook erg geloofwaardig. Jammer van het onvermijdelijke trieste einde. Wel weer prachtig gefilmd, dat dan weer wel, maar stiekem hoopte ik dat Mason het zou redden. Het maakt de film er echter niet minder om. Het is prachtig gefilmd, met prima acteerwerk, een goed uitgewerkt verhaal en een groots einde. 4,0* dik

Fijne film-noir hoor, al leek ie qua looks wel erg veel op The Third Man en heb ik bij al die film-noir-truken (schuine camerastandpunten, donkere straten) dat ik het wel allemaal eerder gezien heb. Wat dat betreft wordt dit genre soms een parodie op zichzelf, maar ik reken het Odd Man Out niet te zwaar aan. Vond het dus wel een aardig filmpje met eerst een zeer koel uitgevoerde overval en daarna een lange kwelling van James Mason, die gewond is geraakt bij die overval. Hij is continu op de vlucht en dat levert wat mooie scenes op. Goed, het deed wat theatraal aan, maar met zo'n dramatisch einde mag dat ook allemaal wel. Edit: Ah ik ontdek nu dat deze film van dezelfde regisseur is als The Third Man. Dat verklaart

Odd Man Out is op het eerste zicht een simpele misdaadfilm, die naarmate het verhaal vordert steeds meer tekenen geeft van diepgang en symboliek. Het begint allemaal met het plannen van een overval door enkele leden van de 'organisatie', om daarna te veranderen in een dromerige vluchtpoging doorheen een in duisternis gehulde stad. De regie en het camerawerk zijn uitstekend. Reed weet perfect welke perspectieven hij moet hanteren om de uitgeputte Johnny en de vele typetjes die hem omcirkelen te onderstutten. Er zijn vele prachtige shots te bewonderen die het stedelijke landschap volledig tot zijn recht laten komen. Het doorlopend gebruik van low-keybelichting, gecombineerd met de vallende sneeuw resulteert in opvallende contrasten. De ongure steegjes straalden nooit eerder zoveel dreiging uit. Het is een goed voorbeeld van de Duits-Expressionistische stijl die vaak doorheen film noir zit verweven, al zou ik deze film niet in die categorie durven plaatsen. Er ontbreken te veel kenmerken om hem als noir te bestempelen. Ik moet toegeven dat ik het eerste uur weinig interessant vond. Pas na de introductie van de drie paria's steeg het niveau exponentieel en wordt het zwaard van Damocles dat al een tijdje boven het hoofd van Johnny hangt volledig zichtbaar. Ik kreeg tijdens de scènes in het kraakpand ook een onverwachte 'Blade Runner' vibe. Heel mooi vormgegeven. De soundtrack was bij momenten geweldig en versterkte het gevoel van wanhoop en de naderende dood. Het einde vormde een passende conclusie, al waren de motieven van de vrouw niet geheel duidelijk. Een aanrader.