Emily in Paris - Season 1 (2020)

Emily in Paris, het is een grote verzameling van stereotypen. Over Fransen, maar voor de niet-Amerikaan komt de Amerikaanse hoofdpersone natuurlijk ook als één groot Amerikaans cliché over: spreekt de taal niet, check. Laat anderen zich aanpassen aan haar, want in de laatste aflevering spreekt ze nog nauwelijks Frans, check, een gruwelijk slecht gevoel voor stijl, check (al moet gezegd worden dat de gemiddelde Amerikaanse vrouw een nog slechter gevoel voor stijl heeft). Maar vooral de hele insteek dat zij het wel eventjes beter doet op haar Amerikaanse manier irriteert. En dat terwijl ze niet echt een gestructureerd werkplan heeft behalve een beetje de influencer uithangen en clichéfoto's op instagram gooien, waarbij kennelijk elk shot raak is. Het werkt in het plot van deze serie uitmuntend, en dat zal de gemiddelde millenial dus wel aanspreken: want wat een droomleven is het. Mijn vriendin was er ook jaloers op, maar dit is natuurlijk niet het echte leven. En toch weet het allemaal wel te vermaken. Dat komt wellicht ook omdat de makers een hoop succesvolle concepten op één hoop hebben gegooid. Er zijn talloze films over Amerikanen in Parijs deze serie voorgegaan, gooi daarbij een beetje Sex and the City en een vleugje The Devil Wears Prada, en een theelepeltje Franse cuisine, en dan heb je een mix waarbij er voor bijna iedereen wel iets vermakelijks is. In mijn geval zijn dat het duo Julien en Luc, waarbij de vooral de laatste een heerlijke Franse seksist is. Maar goed, de elementen in deze mix zijn verder ook weinig origineel. Ik kom uit op 1,5* omdat het toch weet te vermaken, maar het is alles behalve verheffend.