Blueberry (2004)

Dat mijn favoriete stripheld zo om zeep wordt geholpen....treurig.Als op zichzelf staande film is ie al matig maar in vergelijking met de boeken is het contrast schrijnend.

Is iets heel anders dan je van de stripboekenreeks kon verwachten. De regisseur van Dobermann haalt Vincent Cassel weer uit de mottenballenbak (en Belucci blijft liggen) om de stripheld Blueberry te verfilmen. Maar dit is niet een verzameling stukjes en momentjes uit de reeks, hier heeft Kounen zowat een eigen draai aan gegeven. Hier en daar zijn er nog wat leuke stoffige western elementjes, maar de grootste gedeelde van de film draait om trippen, hallucineren en spacen op een een of andere drug uit een cactus. Op zich is het wel leuk bedacht, een drugsverhaal uit 1800 zoveel, maar op den duur begint het wel vervelend te worden en blijft de film er erg in hangen. Desalniettemin levert het wel een paar leuke plaatjes op. Blueberry de film is nog best vermakelijk, maar dat drugsthema had niet het hoofdzaak moeten wezen. 3,0*

Och, ik vond het nog niet eens zo slecht : Cassel geeft zich hélemaal in zijn rol, voor de bijrollen hebben ze ook niet de minste acteurs gevonden, en bovendien ziet het er visueel allemaal prachtig uit, inclusief de tripscènes. Mijn eigen probleem hierbij is dat ik me afvraag waarom deze ayahuesca-materie eigenlijk in een western moet worden verwerkt, en dan ook nog eens in een western over een bekende en welomschreven (strip)held, waardoor de kijker op een merkwaardige manier op het verkeerde been wordt gezet. Voor mij persoonlijk is noch de western noch Blueberry noch de ayahuesca hiermee gediend, zodat ik achterblijf met een fraaie vormgeving die mij verder koud laat.