Antropophagus (1980)

Na herziening toch wel een heel stuk enthausiaster over deze film. Tisa Farrow belandt na Zombi 2 (1979) opnieuw op een mysterieus eiland waar ze zal moeten vechten voor haar leven. Één ding is in ieder geval hetzelfde gebleven: acteren kan ze nog steeds niet. Antropophagus verloopt alles behalve vlekkeloos. Allereerst blijft de soundtrack een doorn in het oog. Waar andere Italiaanse horror films uit deze tijd met legendarische tunes aan kwamen zetten, komt de componist van Antropophagus met een drammerig, saai deuntje. Passend is dat wel, want ik blijf erbij dat er in de eerste 45 minuten te weinig gebeurd. Pas dan krijgen we het 'monster' en regelmatig wat kills te zien. Héél storend is de lange opbouw echter niet. Het sfeertje is bijvoorbeeld behoorlijk onheilspellend en ook de locatie werkt sfeerverhogend. Het monster zelf wordt door de belichting en het camerawerk in ieder geval lekker spooky neergezet. De film weet daarnaast af en toe zelfs spannend te zijn en kent behoorlijk wat lekkere gore. De scene op zolder, waar Eastman zijn slachtoffer door het dak heen trekt, is mijn favoriete uit de film. Een scene waar spanning en gore goed samenkomen. Aardige shockfactor ook natuurlijk met de scene waar hij zijn eigen darmen eet en de macabere scene waar hij een bloederige foetus in zijn mond propt. Toch wel weer een lekkere Italiaanse gore classic dus, die ik in eerste instantie veel te laag heb beoordeeld. Vrij lange opbouw, maar wel een prima sfeertje, en de ontknoping is het wachten absoluut waard. Af en toe wel wat schoonheidfoutjes (verschillende figuranten kijken vragend naar de camera/crew of ze het allemaal wel goed doen) en de soundtrack had met het talent dat er in die tijd rond liep beter gemoeten.

Eindelijk gezien omdat er een pracht van een Blu-ray release van 88-Films op de mat viel. Befaamde 'Video Nasty' die - in tegenstelling tot vele andere verbannen films - zijn reputatie wel waar weet te maken. De gruizige 16mm footage maakt met deze release zijn HD debuut en dat is reden genoeg om hem binnen te hengelen. Geen baanbrekende make-over, maar hij oogt wel een stuk cleaner dan de diverse DVD-releases die we tot onze beschikking hadden. Verder nog een paar leuke extra's, zoals een grappige anekdote uit het interview met film historicus Alessio di Rocco over het insturen van 'review-versies' van de film waarin de heftigste gore scenes werden vervangen door fillers. Één van die plaatsvervangers, een scene waarin een voet uit het water wordt gevist, is voor het eerst te zien via deze release. Een hilarisch slechte scene en met de gedachte van de makers in het achterhoofd des te grappiger om te zien. Scenes die de commissie dan nooit onder ogen kreeg, waren uiteraard o.a die met de foetus (legendarisch!!) en het einde. Geweldige electronische soundtrack ook! Een choquerend meesterwerk.

Deze video nasty was maar op weinig momenten echt serieus nasty al komt de babyscene aardig in de buurt, maar redelijk rauw is ie wel. Er is behoorlijk veel op aan te merken, objectief gezien. Het plot en de acteerprestaties zijn nou niet echt om over naar huis te schrijven, en hoewel de moordenaar in de tweede helft wel aardig huishoudt is hij verder ook een simpele cliché bad guy. Domme en ongeloofwaardige acties van de karakters: volop. Er gebeurt in de eerste helft weinig interessants. De effecten zijn, zeker als het lijken betreft, niet zo heel geweldig gedaan. En dat is meer een probleem met de versie die ik te pakken heb gekregen, maar de Engelse dub was ook niet zo best. Maar uiteindelijk was dit toch wel een heel vermakelijk horrorfilmpje. De sfeer op het bijna verlaten Griekse eilandje werkte wonderwel, en zoals ik al eerder aanhaalde is er best wel wat aardige gore te ontdekken. Lekker zenuwenmuziekje ook. Prima keuze voor als je zin hebt in een niet al te moeilijk doend horrortje dat er lekker op in hakt.