Scrooge (1970)

Wow wow wow, dat is wat mijn gevoel zegt na en tijdens het zien van deze film. Geweldige en ontroerende muziek, briljant geacteerd en formidabele decors. Verhaal is op zich al prachtig. Het nummer Thank you very mutch was erg leuk Deze film verdient echt een plek in de top 250 5 sterren

Heel aardig gedaan, mooie vormgeving. Als je eenmaal de ‘echte’ Finney ziet als jongeman, besef je dat de oude versie heel geloofwaardig is. En de enige keer dat je merkt dat je naar een film uit 1970 kijkt, is bij de bijzondere helscène. Overigens wist ik eigenlijk niet dat het een musical was, maar ook dat gedeelte is prima.

Humbug! Op oudjaarsdag verder met het kerstfilm lijstje en dat werd deze Scrooge met als eyecatcher de naam van Albert Finney, verder wist ik er weinig van. Het verhaal is verder maar al te bekend en kan ik me een Muppet versie herinneren en meen ik ook Bill Murray te herinneren in één andere versie, maar dat geheel terzijde. Duidelijk is het verhaal zoals ik al zei rond de knorrige Mr. Scrooge die maar weinig op heeft met kerst en al het goede van de mensen rond dit feest. Voor Scrooge telt maar één ding, zijn geldkist en wat er nog open staat qua leningen die onder heuse dreigementen en wurgcontracten worden teruggevorderd en dat doet Finney toch met alle sjeu en geklaag die de rol goed past. Daarnaast valt de film valt op als knap gemaakt met de geesten, de setting en de sfeer. Minpuntje voor mij is dan toch wel het veel zingen en de dansende mensen aangezien ik best wel een hekel heb aan musical, iets wat ik overigens niet wist aan de film aangezien die andere films ook geen musical elementen hebben zover ik nog weet. Goed, niet dat dit nu een enorm debacle is want desondanks had ik de film willen zien en buiten het musical gebeuren vallen er nog genoeg andere dingen te genieten. Zoals reeds gezegd de sfeer, het contrast tussen alle armoede en blijheid tegenover de knorrige en rijke Scrooge, maar toch vooral het verhaal van Scrooge zelf die het licht ziet aan de hand van de tweede en derde geest en de oorzaak van zijn eigen verbittering inziet en vervolgens helemaal los gaat wat natuurlijk pure feel good is. Desalniettemin is het wel even een reminder hoe de meeste mensen het leven in de maatschappij van tegenwoordig als vanzelfsprekend beschouwen en slechts kunnen klagen terwijl we in weelde leven en het goed genoeg hebben. Afijn, het mag duidelijk zijn dat er weinig aan op te merken valt buiten de musical elementen om scoort de film wat mij betreft een prima cijfer met een 3,5.