Mitt Liv som Hund (1985)

Schitterend! Om deze film te kunnen waarderen moet je je kunnen verplaatsen in het het wereldje van Ingemar, vooral niet te veel denken maar gewoon je gevoel laten spreken. Voor mij is dat wereldje van Ingemar en zijn leeftijdsgenootjes zo herkenbaar dat ik er zo naar terug zou verlangen. Ik herkende ook zeer duidelijk de jaren vijftig in deze sfeervolle nostalgische film. Meer kan ik eigenlijk over deze prachtfilm niet zeggen, behalve dan dat ik dit pareltje van Lasse Hallström voor slechts € 2,50 op de DVD markt heb gekocht. Niet iedereen schijnt dit filmpje dus te kunnen waarderen. Ik wel in ieder geval want deze film krijgt van mij de hoogste waardering. 5,0*

Had deze ook nog jarenlang op de plank liggen. Maar wat een keisympathieke film is dit. Nu wist ik allang dat er in Zweden gewoon de leukste jeugdfilms worden gemaakt... Net zoals in Nederland, ondanks de vele flutproducties hier. Het verhaal vind plaats in een Zweeds dorpje in de jaren 50... Waarbij ik al meteen door de sfeer opgeslokt was. We volgen buitenbeentje Ingemar die samen met zijn broer bij zijn alleenstaande moeder woont. Deze moeder heeft last van plotselinge woedeuitbarstingen en is getroffen door een ziekte. Echter levert dit soms nog wel eens komische beelden op in plaats van treurige. Daarnaast is Ingemars hond zijn beste vriend, maar dat veranderd wanneer hij op verzoek van de arts ergens anders naartoe moet, om het leed van zijn moeder te besparen. Hij beland bij zijn oom en wat er met zijn hond gebeurd, dat blijft buiten beschouwing. Wat krijgen we dan? Niet echt een concreet verhaal, maar wel een erg fijne verzameling aan observaties en momenten in de jeugd. De voetbalwedstrijden, het boksvriendje van Ingemar, zijn maffe doch rebelse oom, dat ene oubollige riedeltje op de grammofoonplaat, een sensuele juffrouw, een perverse kunstenaar, ruzies, meisjes, spelen met vriendjes, een verveelde dakdekker, de eerste televisie en uiteraard de scenes met Saga.... kortom, gewoon iets wat een kinderfilm is, die ook de volwassen harten weet te raken. En de film is niet melancholisch, maar gewoon avontuurlijk, luchtig en vrolijk en omvat een ruime aangelegenheid aan creativiteit. Echter was dat stukje waarbij Ingemar begint te blaffen om zo het gemis van zijn hond te verzachten, en de uiteindelijke dood van zijn moeder erg sterk. Ja, dit was echt een parel van een jeugdfilm, en ook helemaal zoals je kan verwachten vanuit de Zweedse hoek. Ik ben bereidt om spontaan op zoek te gaan naar nog meer van dit soort titels. 5,0*

Lasse Hallström maakt vooral films die luchtigheid combineert met tragiek. Met de verfilming van de semi-autobiografische roman Mitt liv som hund van Reidar Jönsson is dat niet anders. Het coming of age verhaal over Ingemar, een jongen die gedwongen is te wonen bij familie in een ander deel van Zweden, is aan de ene kant heel vermakelijk en heerlijk nostalgisch en beroert aan de ander kant serieuze thema‘s als dood, rouw en sociaal onaangepast gedrag. Ingemar is een type personage dat in later werk van Hallström ook herkenbaar voorkomt. Neem bijvoorbeeld de jonge hoofdrollen in What's Eating Gilbert Grape (1993) of in The Cider House Rules (1999) die van een vergelijkbaar ambivalent kaliber zijn. Buitenbeentjes die moeite hebben om normaal te functioneren. Personages met een harde schil en een roerig gevoelsleven. Hoe hard het noodlot ook toeslaat in het leven van Ingemar, hij houdt zich steeds voor ogen dat er altijd wel iemand is met een nog zwaarder en hopelozer lot. Zoals het Russische hondje Laika, dat de ruimte in werd geschoten en als eerste levende wezen rond de aarde cirkelde zonder de hoop om terug te kunnen keren. Ingemar accepteert zijn rol als hond en speelt zijn rol met verve tot groot onbegrip van zijn omgeving die hem als geestelijk verward of als sociaal onaangepast betitelt. Behalve dat de film inzoomt op Ingemar en op de vermakelijke avonturen die hij beleeft, heeft de film veel aandacht voor het leven op het Zweedse platteland en zijn merkwaardige bewoners. De camera produceert daarbij beelden van ansichtkaartachtige allure die een nostalgisch gevoel oproepen. En zo is My Life as a Dog een film die prettig amuseert en het zich permitteert om een bepaalde mate van tragiek en zwaarmoedigheid te deponeren onder de plezierige onschuld die de belevenissen van Ingemar vooral uitstralen.