Share
Genre: Drama
Duration: 101 minuten
Alternative title: The Diary of a Chambermaid
Country:
France / Italy
Directed by: Luis Buñuel
Stars: Jeanne Moreau, Georges Géret and Daniel Ivernel
IMDb score: 7,4 (9.877)
Releasedate: 4 March 1964
Le Journal d'une Femme de Chambre plot
Celestine takes a job as a chambermaid for the Monteil family. The fascist servant Joseph falls in love with her, but she doesn't like him. When a girl in the neighborhood is raped and murdered, she suspects Joseph.
Actors and actresses
Céléstine
Joseph
Monsieur Monteil
Madame Monteil
Monsieur Rabour
Captain Mauger
Le sacristain
Rose
Le curé
Marianne
Trailer & other videos
Reviews & comments
The One Ring
-
- 29974 messages
- 4109 votes
Toch wel een tegenvaller dit. De eerste van Buñuel helaas. Op zich is het geen slechte film, maar ik heb Buñuel in andere films ook al kritiek zien leveren op de bourgeoisie en altijd interessanter dan hier, waar de aanpak wel erg rechttoe rechtaan is. Het zou heel goed kunnen dat ik enkele nuances in het script gemist heb (mijn kennis van de opkomst van het Franse fascisme eind jaren '30 of de Franse bourgeoisie in het algemeen zijn niet erg groot), maar de bijrollen zijn eigenlijk allemaal karikaturen en de grappen rond hun persoonlijkheid zijn wel érg voor de hand liggend. Ben ik niet gewend van Buñuel die toch wat subtieler is doorgaans. Helaas weet niemand buiten Jeanne Moreau om (die werkelijk geweldig acteerd) echt iets van zijn personage te maken buiten een aantal simpele tiks om. Oversekste man, overgestresste vrouw, excentrieke opa, fascistische dienaar... Het zou grappig zijn als het allemaal óf wilder gebracht was zoals in een meer gewone komedie, of als het genuanceerder was. Ik had hier weinig mee. Het verhaaltje is ook niet al te bijzonder, maar kent zijn sterke momenten, zoals een typisch Buñuel stuk waarin een vrouw advies rond haar seksleven vraagt aan een priester. Ondanks de niet al te boeiende bijrollen heeft de film zelf nauwelijks zwakke momenten, met uitzondering van het einde waarin Celestine trouwt met die militaire buurman. Gelooft iemand werkelijk dat Celestine dit zou doen? Ik vond het nog wel grappig dat Celestine zo in een positie komt waardoor ze zelf kan commanderen, maar andere zien hier juist tragedie in doordat Celestine zelf opgeslokt is door de bourgeoisie en zichzelf verkocht heeft. Het is maar hoe je het ziet, maar ik vind hoe dan ook het huwelijk op zichzelf erg onwaarschijnlijk. Buñuel had misschien wat scènes moeten toevoegen die wat rond de motivatie van Celestine om te trouwen hadden kunnen belichten. 3 sterren, voornamelijk voor de hoofdrolspeelster eigenlijk.
Still, this is a setback. Buñuel's first unfortunately.
It's not a bad film in itself, but I've seen Buñuel criticize the bourgeoisie in other films and always more interesting than here, where the approach is very straightforward. I may very well have missed some nuances in the script (my knowledge of the rise of French fascism in the late 1930s or the French bourgeoisie in general is not very great), but the supporting characters are all caricatures and the jokes about their personality are very obvious. I'm not used to Buñuel who is usually a bit more subtle. Unfortunately, no one apart from Jeanne Moreau (who really does a great job) really knows how to make anything of his character beyond some simple taps. Oversexed man, overstressed woman, eccentric grandpa, fascist servant... It would be funny if it was all either made wilder like in a more ordinary comedy, or if it were more nuanced. I had little to do with this.
The story is not too special either, but has its strong moments, such as a typical Buñuel piece in which a woman asks advice about her sex life from a priest. Despite the not too fascinating supporting roles, the film itself has hardly any weak moments, with the exception of the ending where Celestine marries that military neighbor. Does anyone actually believe Celestine would do this? I thought it was funny that Celestine is in a position where she can command herself, but others see tragedy in this because Celestine herself has been swallowed up by the bourgeoisie and sold herself. It's just how you look at it, but I find marriage in itself very unlikely anyway. Maybe Buñuel should have added some scenes that shed some light on Celestine's motivation for getting married.
3 stars, mainly for the lead actress actually.
Spetie
-
- 38582 messages
- 6525 votes
Buñuel is man, die ervan houdt om in zijn films tegen de bourgeoisie aan te trappen en meestal kan ik dat wel waarderen. Ook hier levert hij kritiek en doet dat op zijn kenmerkende manier, door een drama te voorzien van luchtige grappen, die de ene keer wat subtieler zijn dan de andere keer. Jeanne Moreau speelt in ieder geval een geweldige hoofdrol. De manier waarmee ze door haar geweldige charme en uitstraling Céléstine weet neer te zetten, is sterk. Ook mij wist ze er in ieder geval mee in te pakken. De bijrollen zijn misschien iets minder goed gespeeld, maar voegen wel de nodige humor toe, al moet ik toegeven dat er soms ook wat flauwigheid tussen zit. Buñuel brengt het alles allemaal netjes in beeld en zorgt ervoor dat het vrijwel continu blijft boeien. Uiteindelijk resulteert het verhaal in een sterke climax, met een mooie slotscène. Le Journal d'une Femme de Chambre is dan ook zeker bovengemiddeld goed te noemen. Het is erg vermakelijk al heeft Buñuel zeker nog betere films gemaakt, waarin hij op een scherpere en nog betere wijze kritiek durft te uiten op de adellijke klasse van de samenleving. 3,5*
Buñuel is a man who likes to kick against the bourgeoisie in his films and I can usually appreciate that. Here too he criticizes and does so in his characteristic way, by providing a drama with light-hearted jokes, which are sometimes a bit more subtle than others.
In any case, Jeanne Moreau plays a great leading role. The way in which she manages to portray Céléstine through her great charm and charisma is strong. She also managed to pack me in anyway. The supporting roles may have been played a little less well, but they do add the necessary humor, although I must admit that there is sometimes a bit of blandness in between. Buñuel neatly portrays everything and ensures that it remains fascinating almost continuously. In the end, the story results in a strong climax, with a beautiful final scene.
Le Journal d'une Femme de Chambre is therefore certainly above average. It is very entertaining, although Buñuel has certainly made even better films, in which he dares to criticize the noble class of society in a sharper and even better way.
3.5*
Dievegge
-
- 3047 messages
- 7831 votes
Traditioneel zijn dienstmeisjes slechts als nevenpersonage aanwezig, maar hier wordt alles uit haar standpunt verteld. De sociale orde staat op haar kop. Célestine is sympathieker en intelligenter dan haar werkgevers. De leden van de plattelandsbourgeoisie zijn schertsfiguren, verwikkeld in kleingeestige burenruzies, de jacht op wild en dienstmeisjes, het verbergen van schandaaltjes en het ophouden van de schone schijn. De roman van Octave Mirabeau is van 1900, maar hier is het verplaatst naar de jaren '30, de tijd van het opkomende fascisme en antisemitisme. Luis Buñuel heeft dit aan den lijve ondervonden. Jean Chiappe - wiens naam gescandeerd wordt op het einde - was een ambtenaar die een voorstelling van L'Age d'or verbood. Des te wranger is het dat de fascist en kindermoordenaar Joseph vrijuit gaat dankzij politieke connecties. De moord wordt niet getoond. In plaats daarvan zien we een zwijn dat een konijntje achternazit, een verrassend staaltje symbolisme. Het is een van die weinige keren dat ik het erg vind als een personage vermoord wordt. Jeanne Moreau geeft een kranige vertolking, maar ook de nevenrollen zijn goed, vooral Michel Piccoli en Georges Géret.
Traditionally, maids are only present as secondary characters, but here everything is told from her point of view. The social order is upside down. Célestine is more sympathetic and intelligent than her employers. Members of the rural bourgeoisie are jokers, engaged in petty neighbours' squabbles, hunting game and maids, covering up scandals and keeping up appearances.
Octave Mirabeau's novel is from 1900, but here it has been moved to the 1930s, the time of the rise of fascism and anti-Semitism. Luis Buñuel experienced this firsthand. Jean Chiappe - whose name is chanted at the end - was a civil servant who performed a performance of L'Age d' or banned. It is all the more bitter that the fascist and child murderer Joseph goes free thanks to political connections.
The murder is not shown. Instead we see a boar chasing a bunny, a surprising piece of symbolism. It's one of those few times I mind when a character gets killed.
Jeanne Moreau gives a brave performance, but the supporting roles are also good, especially Michel Piccoli and Georges Géret.
Latest News
2024's biggest movies - Everything you need to know about Beverly Hills Cop: Axel F
It's Always Sunny in Philidelphia Streaming UK: How to watch
Mark Wahlberg confirms why he wasn't in Ocean's Eleven
WATCH: The terrifying new trailer for Speak No Evil starring James McAvoy
More to explore
La Notte
Drama, 1961
3 comments
Los Olvidados
Drama / Crime, 1950
3 comments
Viridiana
Drama, 1961
3 comments
L'Avventura
Drama / Mystery, 1960
2 comments
Le Charme Discret de la Bourgeoisie
Comedy / Drama, 1972
3 comments
Playtime
Comedy / Drama, 1967
3 comments
Related keywords
paris, francerapepedophiliafrigidityfascistsadismmarriagemurderracismclass differenceschambermaid
About MovieMeter
MovieMeter aims to be the largest, most complete movie archive with reviews and rankings, in the World. Our team of journalists delivers the latest news for movies and TV shows. Click here to read more about us.
Social media
- Sign up |
- Contact Us |
- About Us |
- Advertise |
- Privacy |
- Disclaimer |
- RSS Feed
© 2024 MovieMeter B.V.