La Vie d'Adèle (2013)

Adembenemend mooie, zeer intieme film die je door het intense, realistische acteerwerk van Adele en Lea vastgrijpt om drie uur lang niet meer los te laten. Voorafgaand had ik vooral hoge verwachtingen van Lea Seydoux, maar Adèle Exarchopoulos is de werkelijke ster en draagt de film. Geweldig hoe ze lelijk durft te zijn als ze huilt met een snottebel op haar lip. Fijne, intieme sfeer door het uitmuntende camerawerk ook. De cameraman weet dit goed vast te leggen door lange, soms extreme close-ups die op het voyeuristische af zijn. Het verhaal is inderdaad niets nieuws onder de zon. De uitvoering is echter subliem. Dat de actices hier tot het uiterste zijn gedreven kan ik me iets bij voorstellen, maar het resultaat is er naar. Wat voor mij niet had gehoeven waren de vele expliciete sexscenes. Ik snap het punt wel en het is niet misplaatst in een intieme film als deze, maar misschien was één lange seksscene voldoende geweest om die toon te zetten. En wat mij betreft mag de scheidslijn met porno best een duidelijke zijn. Hier moest ik mezelf er aan blijven herinneren dat ik toch echt naar een serieuze film aan het kijken was. Een klein kritiekpuntje op een verder fantastische film.

nathaniel177 raadde mij deze film aan en ik vond het zeker de moeite waard! Zoals vele al zeggen is het acteerwerk extreem goed. De scenes voelen heel natuurlijk en alles behalve ongemakkelijk. Ik denk dat dat er voor mij heeft gezorgd dat ik de 3 uur geboeid bleef. Hoewel de cinematografie niet geweldig is zijn er een aantal zeer sterke scenes. Ik vond echter het verhaal wat minder. In het einde zakte het verhaal een beetje in waardoor ik minder geboeid bleef. Ook kon ik het einde al snel raden wat ik altijd jammer vind Aanrader 3.5*

De film beeldt op intense wijze de fundamentele eenzaamheid van het bestaan uit. De smaak van een citroen in je mond, enkel door eraan te denken. Het verlangen om er nog eens in te bijten. Adèle is exemplarisch voor de heftigheid van het leven en de film neemt gelukkig veel tijd om haar te volgen, zonder ergens te langdradig te worden, want steeds kwam er net op tijd een verhalende stroomversnelling. De film gaat ook niets uit te weg, zonder iets er vingerdik op te leggen of moraliserend te worden. Ik ben verder geen expert als het op (non-pornografische) seksscènes tussen twee vrouwen aankomt, maar het was enorm passioneel; het verlangen en de lust spatten ervan af. Ook in andere scènes voelen de emoties levensecht aan. De woede, tranen of wanhoop. Het heeft trekjes van Boyhood, qua duur van het verhaal, gaat om jaren, maar is veel intenser en krachtiger. Zéér onder de indruk van de film, en wat een acteerprestaties van Exarchopoulis en Seydoux. Vooral van die eerste. Voelde ook erg veel empathie voor haar. Volle mep. Een prent om te koesteren. (Ik vind trouwens dat de beschrijving van de film hier er afbreuk aan doet. Ze ridiculiseert hem bijna.)