De Battre Mon Coeur S'est Arrêté (2005)

Het mooist om te zien is ongetwijfeld het personage Tom, enorm gepassioneerd neergezet door Romain Duris (ik kwam er later achter dat hij Manu speelt in Dobermann). En passie is voor mij toch wel het keyword van deze film. Tom (her)vindt zijn passie, voor hem sterk gerelateerd aan zijn overleden moeder; piano spelen. In zijn strijd voor deze passie dient hij zich los te maken van zijn vader en zijn huidige baan, maar leert hij vooral zijn eigen nervositeit, frustraties en faalangst de baas te zijn. Een (af en toe erg herkenbare) strijd/zoektocht naar levensvervulling die eigenlijk de rode draad vormt in vele scenes/verhaallijnen die bij een eerste kijkbeurt vrij willekeurig overkomen. Toch lijkt iedere scene een illustratie van het groeiproces waarbij hij zich verheft boven zijn eigen fragiliteit. De audiovisuele invulling behoort tot de beste die ik ooit heb gezien. Stijlvolle montage en een haast observerende cameravoering, beiden vaak even nerveus neergezet als Tom zelf. De muziek is al even veelzijdig, en geeft wederom de innerlijke conflicten van Toms belevingswereld perfect weer. Alles wordt in feite geintegreerd in het geheel dat De Battre Mon Coeur is geworden; een gevoelig en gepassionneerd meesterwerk binnen de huidige Franse cinéma. Absolute pluspunten zijn dus vooral de fenomenale prestatie van Duris, die haast niet genoeg benadrukt kan worden, maar vooral ook de scenes waarin Tom pianoles van de Chinese vrouw krijgt. Hoogtepunt in deze scenes is ongetwijfeld de wederzijdse uitbarsting, waarbij beide, onverstaanbaar voor de ander, hun emoties uitschreeuwen. Allebei maken ze iets los bij de ander door zichzelf te laten gaan. Zoals OH mooi verwoordde: gevoel boven semantiek. Erg charmerende scenes. Ik probeer het nu al enkele regels, maar hoe beschrijf je een film die je in de eerste instantie sprakeloos laat? 5* en in de top 10 (3).

Jacques Audiard overtuigt me wederom niet en ik mag stilaan besluiten dat dit niet mijn favoriete regisseur is. Desalniettemin merk ik wel dat ik wel potentieel zie in de films die ik al van hem zag, maar ik op één of andere manier me er nooit mee betrokken voel. Ook De Battre Mon Cœur S'est Arrêté heeft een veelbelovend script waarbij een man worstelt met zijn persoonlijkheid en niet goed weet welke richting hij uit wil. Hij is een kwestie van daadkracht en vooral het maken van keuzes. Een intrigerend (filosofisch) uitgangspunt met andere woorden. Tom dient hierbij te zoeken naar een evenwicht of zelfs keuze tussen zijn vader en moeder. Althans, het is een keuze die hij zichzelf oplegt omdat hij beide idealen moeilijk verenigbaar vindt. Alsof hij de ene zou verloochenen of zou ontgoochelen als hij de andere in de armen sluit. Zijn (overleden?) moeder was een pianiste die hem de muziek met de paplepel heeft meegegeven. Hij herontdekt en herneemt zijn vroegere passie. Daartegenover staat zijn gewelddadige en agressieve optreden tijdens zijn vastgoedactiviteiten. Ook vuile klusjes opknappen voor zijn vader valt hieronder. Tom is alles behalve een aimabel of sympathiek persoon. De rol wordt uitstekend ingevuld door Romain Duris. Tom balanceert tussen zijn rol als louche zakenman en als pianist. Audiard wenst bij zijn film mee te geven - denk ik - dat eenieder zelf de keuzes maakt of verantwoordelijkheid moet opnemen - voor het leven dat hij of zij voor zichzelf uitstippelt. De Battre Mon Cœur S'est Arrêté is een ingetogen goed geacteerd psychologisch drama. Geen slechte film, maar ik miste iets voor dat tikkeltje meer. Voldoende dus, 3,0*.

Romain Duris wat een koning, lijkt wel alsof je naar een documentaire aan het kijken bent. Zo naturel is hij aan het acteren, zet hier echt een personage neer waar je u tegen zegt. De innerlijke strijd die hij aan het voeren is met aan de ene kant zijn vader en aan de andere kant zijn overleden moeder voel je echt door je scherm heen. Fantastisch weergegeven film ook, met nogal aparte shots die iedere keer een ijzersterke sfeer neerzetten. De combinatie met de klassieke muziek was ook een genot voor de oren. Voor mij wederom een pareltje van Audiard.