One A.M. (1916)

Uitzonderlijke Chaplinfilm in die zin dat we Chaplin hier uitsluitend solo bezig zien. Chaplin ladderzat in gevecht met het portier van de taxi, een draaibare tafel en een opklapbed. En voor de verandering eens bemiddeld i.p.v. een armoedzaaier. Het moge duidelijk zijn dat enig verhaal ontbreekt. Maar leuke capriolen weer van Chaplin.

En de laatste van de vier en ook meteen de minste van de box. Dronkaard komt thuis en vind vanaf de taxi tot aan de voordeur, en vanaf de entree tot aan zijn bed , praktisch iedere object als hindernis opweg naar wat hij het liefste wil en dat is onder de wol. Knap bedacht? Allicht. Gedateerd? Best wel. Goed uitgevoerd? Mjoa. Repetitief? Ja heel erg. En vooral dat laatste knap ik op af. Scènes zoals bijvoorbeeld met dat bed of de taxideur duren gewoon te lang. Beter dan Tillie is het allemaal nog wel maar echt goed of vermakelijk vond ik deze niet.

Voor éénmaal behoort hij zo te zien niet tot de werkende - soms werkloze - klasse. Dus mag hij wel in stijl stomdronken zijn en laat ons die welstellende burger eens stevig uitlachen, in deze one-man show, met massa's grappigheden. Misschien wat langdradig op bepaalde delen : de tafel, de trap, het bed, maar toch weer een meesterlijke Charlie. Een prachtige restauratie, toch.