La Voie Lactée (1969)

Als je het werk van Luis Buñuel door de loop der jaren leert kennen, kom je er achter dat hij graag tegen de katholieke kerk aanschopt. Dat heeft al een paar keer een erg leuke film opgeleverd en hier is dat niet anders, al behoort La Voie Lactée wat mij betreft niet tot zijn beste werk. Soms vond ik de film een tikkeltje onsamenhangend, maar over het geheel gezien spelen de twee zwervers de grootste rol. Samen ontmoeten zij allerlei rare figuren, komen in aparte situaties terecht en daarbij krijgt de kerk en regelmatig van langs. Hoewel de ene situatie wat absurder is dan de andere en niet elke passage even leuk is, is de meerderheid gelukkig meer dan geslaagd te noemen. De typische (zwarte) humor, die Buñuel kenmerkt, komt hier ook weer voorbij en ik mag daar toch graag naar kijken. Het helpt ook wel mee dat de twee zwervers zelfs iets komisch over zich heen hebben. Er zit een hoop originaliteit en creativiteit in het verhaal en hoewel ik niet alles begreep, verveelde het geen seconde en heb ik me er toch wel goed mee geamuseerd. Een beetje vreemd dus maar wel lekker, is mijn afsluiting van dit verhaal. 3,5*

Deze film over twee zwervers op pelgrimstocht naar Santiago de Compostella na ruim 20 jaar weer eens herzien. Was ik er pakweg 20 jaar geleden nog enthousiast over, nu komt deze film die toch vooral bedoeld is als satire op de R.K. kerk mij zeer gedateerd over. Tja, wie gelooft er anno 2017 nog in die Rooms Katholieke dogma's? Niemand lijkt me, maar dat was anno 1969 toen de R.K. kerk nog veel macht had natuurlijk wel even anders, hoewel veranderingen niet lang op zich zouden laten wachten, dit mede als gevolg van het verzet tegen de oude conservatieve maatschappijen met hun moralistische idealen wat betreft religie en autoriteit. Een echte jaren zestig film dus deze film van Bunuel die zeer goed lag bij de progressieve beweging destijds. Behalve dat het verhaal in deze film achterhaald is, valt er ook op visueel vlak maar weinig te genieten. Het oogt allemaal behoorlijk lelijk. Deze film wordt trouwens op zondag 5 november vertoond in Filmtheater 't Hoogt :: Films - Specials - FILMFESTIVAL CINEMA CAMINO in het kader van films over die beroemde pelgrimstocht die ik zelf ook heb gelopen. Waardering: van 4.0* naar 3.0*

Op een bedevaart is het onderweg zijn belangrijker dan de uiteindelijke bestemming. Op hun lange tocht ontmoeten de twee pelgrims figuren van diverse pluimage, die meestal iets te zeggen hebben over religie. Het is geen totale afwijzing van het religieuze, maar wel van het dogmatische katholicisme en middeleeuwse theologie. Letterlijke citaten uit de Bijbel en scholastische geschriften worden gebruikt om de absurditeit aan de kaak te stellen van kerkelijke opvattingen over transsubstantiatie en de Drievuldigheid. Daartegenover staan eenvoudige mensen die een visioen krijgen en verhalen over mirakels. De conclusie lijkt te zijn dat je het goddelijke niet op een rationele maar op een intuïtieve manier moet benaderen. Er komen enkele absurditeiten in voor, zoals een omstaander die een schot hoort dat slechts in iemands verbeelding plaatsvindt. Zoals vaker bij Buñuel lopen het realistische, het bovennatuurlijke en het gefantaseerde door elkaar heen. Leuke nevenrolletjes zijn er voor Michel Piccoli als Markies de Sade en Delphine Seyrig als prostituee. Uitgestrekte wegen, herbergen en middeleeuwse architectuur vormen een mooie achtergrond.