Hot Shots! (1991)

Ai, wat is dat alweer lang geleden. En wat me nu vooral opvalt is hoe onleuk het eigenlijk allemaal is - indertijd vond ik het wel leuker, maar nu komt er niet meer dan een dunne glimlach los. Misschien vooral doordat het zo flauw en overdreven is, misschien ook wel omdat ik teveel van de grappen nog wist. Best opmerkelijk eigenlijk, als ik er bij bedenk dat ik de film al zeker 25 jaar niet meer gezien zal hebben. Sheen was toen nog een vrij neutrale acteur - nog niet gezonken tot het erg bedenkelijke niveau van nu. Wel al over the top irritant, al past dat in deze rol dan wel ietwat. Lloyd Bridges irriteert ook, de grappen die hij brengen mag zijn gewoon echt te flauw. Eigenlijk alleen als Valeria Golino in beeld is komt de humor een beetje beter aan - net een heel klein tikkeltje minder flauw, of zou het toch aan haarzelf liggen. Misschien dat ik deel twee maar niet meteen moet herzien. Er is zoiets als te veel.

Ooit wel eens gezien, maar hoe ik er toen over dacht weet ik eigenlijk niet meer. De vrees voor iets heel slechts werd eergisteren dan toch overwonnen door de nieuwsgierigheid of het leuk was of niet, en Hot Shots verraste me toch best wel. En de eerste grappen op het vliegdekschip zijn best gevat en goed bedacht, de draak wordt best aardig gestoken met de beelden zoals we die kennen van een carrier om daarna verder te gaan met praktisch iedere bekende film uit de jaren '80 en '90. Rambo, Dances With Wolves, Rocky, Top Gun, het is niet eens allemaal te benoemen of zo snel te herkennen als de situaties zich opvolgen. De eetscene is natuurlijk van het iconische soort die iedereen wel kent lijkt me, en uiteraard is Loyd 'wrong moment to stop sniffing glue' Bridges van de partij voor iets onzinnigs als dit. Opvallend is dat Sheen en Jon Cryer elkaar hier al tegenkomen, en voor wie denkt dat daar de Two And A Half Men link ophoud heeft vast gemist dat Ryan Stiles (Herb Melnick) ook van de partij is. Fraai is uiteraard Golino maar mogelijk nog mooier is Kristy Swanson, juist die ene waar Sheen een vrij dol ritje mee maakt in The Chase. Wat is de comedy werel kennelijk toch klein. Cary Elwes is overigens uitstekend gecast als de Iceman tegenpool. En zo is het waarschijnlijk dat ik de film nu leuker vind dan vroeger, en de verklaring daarvoor is simpel. Die ligt namelijk aan het feit dat ik als kijker nu veel van de gepersifleerde scènes ken en dus de grap ook beter snap. Afijn, een Oscar winnaar hebben veel hier natuurlijk niet mee maar anderhalf uur ongecompliceerd lachen kan zeker.