Andrey Rublev (1966)

M'n derde Tarkovsky en de beste man maakt het de achteloze kijker wederom niet makkelijk. Tijdsbeeld en filosofische overdenkingen kon ik wel waarderen, enkele gestileerde shots ook wel, maar het fragmentarische verhaal weet de aandacht er lang niet altijd bij te houden. De titelfiguur doet er gek genoeg in deze film eigenlijk niet zo veel toe, we zien ook niet hoe hij nu precies tot zijn meesterwerk is gekomen. 3*.

Na gisteren Marketa Lazarová (1967) te hebben bekeken mij vanavond weer eens gewaagd aan deze film van Tarkovsky die met die andere gemeen heeft dat ook het verhaal van Andrey Rublyov zich in de Middeleeuwen afspeelt. Op visueel vlak doen de films zeker niet voor elkaar onder maar ik vond het verhaal van Andrey Rublyov duidelijk beter. Het hoofdstuk met dat klokkengieten duurde wel erg lang, dat had voor mij best korter gemogen. Dat gedeelte dat ging over de overval van de Tataren vond ik het indrukwekkendst. Tja, het ging er in de Middeleeuwen nu eenmaal niet zachtzinnig aan toe. Verder staat deze film vol met religieuze symboliek, veel meer dan in de door mij genoemde film Marketa Lazarová. Nogal een sacraal werk dus dit Andrey Rublyov, nota bene gemaakt in de "atheïstische" Sovjet Unie. Ik zet dat woord tussen aanhalingstekens want zo atheïstisch waren die Russen helemaal niet. Dat is in het huidige Rusland inmiddels overduidelijk bewezen. Ook Tarkovsky moet wel een zeer religieus mens geweest zijn, want anders kun je zo'n door en door religieuze film toch echt niet maken lijkt me. 4,5*

Te fragmentarisch om mij echt mee te voeren naar hogere sferen, zoals Solyaris dat nog niet zo lang geleden deed. Nog een halfje erbij om de laatste minuten.