Capricorn One (1977)

Nog altijd een best aardige want sober uitgewerkte thriller met een typisch jaren-70-paranoia-plot, degelijke dialogen en nog steeds redelijke actiescènes (natuurlijk minder spectaculair dan in de CGI-crazy 21ste eeuw, maar dat maakt niet uit). De eerste helft is het sterkst, met de intrigerende set-up en een prima Hal Holbrook, maar de tweede helft verzandt helaas een beetje in meer standaard actie met de drie astronauten in de woestijn, met Telly Savalas in een grappig bedoelde rol die al gauw op de zenuwen gaat werken en een slotscène in achterlijke slow-motion met de rennende astronaut en journalist plus triomfantelijke muziek. Prachtige rol van David Huddleston als de zuigende Congressman Hollis Peaker, bijna een blauwdruk voor Philip Seymour Hoffman, en dat rood-zwart-geblokte overhemd dat Elliott Gould onder zijn jasje denkt te mogen dragen is wel bijzónder seventies. Ach, prima vermaak.

Deze film vorige week besteld en in het weekend bekeken. In de jaren '80 werd deze film op diverse tv zenders (Veronica, België) uitgezonden, maar daarna had ik 'm nooit meer gezien. Toch is deze typische jaren '70 paranoia film mij altijd bijgebleven, omdat het uitgangspunt op zijn minst intrigerend te noemen is en duidelijk een knipoog naar de complottheorie dat de maanlanding fake zou zijn. Brolin heeft de hoofdrol als astronaut, die samen met collega's Waterston en -toen nog nationale sportheld- Simpson gechanteerd wordt om mee te werken aan dit frauduleuze complot (anders wordt het vliegtuig wat hun respectievelijke families vervoerd uit de lucht geblazen) om te voorkomen dat, bij het bekend worden van het mislukken van deze reis naar Mars, de geldkraan zal worden dichtgedraaid voor toekomstige ruimtevaartprojecten van de N.A.S.A. Dit wordt behoorlijk geloofwaardig gebracht en uiterst vilein door Holbrook verwoordt, waardoor je als kijker er in mee kunt gaan en het niet geheel ondenkbaar zou kunnen zijn. Tweede helft van de film bevat de actie en spektakel, wanneer de drie weten te ontsnappen en de achtervolging door overheidsmensen wordt ingezet. Opvallend dat de overheid hier als uiterst onbetrouwbaar, meedogenloos en gevaarlijk wordt neergezet en hiermee als "the bad guy" wordt afgeschilderd. Film bevat verder twee zeer goed in beeld gebrachte achtervolgingen: eerst krijg je de scene waarin Gould er achter komt dat er geknoeid is met zijn auto, waardoor de remmen het niet meer doen. Echt geweldig gedaan! Tegen het eind heb je dan ook nog de achtervolging in de lucht met het vliegtuigje van Savalas, wat het op moet nemen tegen twee zwaar bewapende overheids helikopters. Na al die jaren heeft deze semiklassieker nog niets van zijn glans verloren en is zeker het uit proberen waard, al zal er bij mij ook wel minstens een vleugje van jeugdsentiment spraken zijn. Een acht, ofwel vier sterren.

Herzien. Nog steeds een lekkere jaren '70-film vol samenzweringen en paranoïde denkbeelden, waar veel films uit dat decennium bol van staan. Visueel stelt de film niet heel veel voor, het is vooral de sterke plot die de kar moet trekken, maar de lange aktiescene in de finale, met helicopters en vliegtuig, mag er zeker zijn. Het laconieke spel van de hoofdrolspelers en de droge humor doen soms een beetje afbreuk aan de spanning, maar al met al is dit nog steeds een prima thriller. En wat een cast.