Moulin Rouge! (2001)

Dat... viel best mee. In de zin van: ik had weinig tot niets van deze film verwacht en hoopte in ieder geval nog gewoon op een goede cast en zangwerk. En ja, die twee zaken klopten nog behoorlijk goed. McGregor die nog behoorlijk kan zingen, Kidman die overduidelijk op het hoogtepunt van haar carriere zat, Broadbent is erg charmant en Roxburgh was fantastisch over the top. Een ding moet me wel van het hart: wat was deze film uitzonderlijk hyperactief. Alsof de complete cast en de regisseur aan een aantal pepmiddelen hebben gezeten en toen maar lukraak aan het filmen zijn geslagen. Het is bij vlagen charmant, maar er waren zoveel momenten dat ik echt verlangde naar de wat subtielere aanpak van een Schumacher (Phantom Of The Opera) om wat rust te vergaren en wat nuance terug te zien. Helemaal bij een scene als waar Kidman's personage in de war is over de intenties van McGregor is het geheel gewoon vermoeiend om te zien. Het verhaal is verwaarloosbaar en des te meer ik het woord 'love' voorbij hoorde komen, des te vermoeiender het werd. Dan toch maar weer letten op de kleurenpracht en praal en het zang- en acteerwerk waardoor het allemaal best uit te zitten was. De muziekkeuze was niet helemaal mijn ding, maar ik heb me er verder niet teveel aan kunnen ergeren aangezien alle nummers wel duidelijk hun rol vervulden. Alles bij elkaar is Moulin Rouge een vrij vermakelijke film die me qua musicals in ieder geval over de Mamma Mia! en Grease kater heen kan zetten.

“The show must go on, Satine. We're creatures of the underworld. We can't afford to love.” Wat een schouwspel! Moulin Rouge is ruim twee uur over the top vermaak met schitterende en kleurrijke decors, leuke acteurs, een aardig verhaal en natuurlijk veel cathcy muzieknummers. Vanaf het wat rommelige begin neemt de film je mee in een hallucinerende en enerverende trip die eigenlijk geen moment gas terug neemt. Het liefdesverhaal tussen Satine en Christian zit vol verdriet en doem maar het sterkste punt van de film vond ik het uitbeelden van de opbloeiende liefde tussen dit tweetal. McGregor en Kidman zijn ijzersterk en weten met alleen een gelaatsuitdrukking al zoveel te zeggen. Er zit ook veel humor in de film en vooral qua fysieke humor zitten er een paar geweldige scènes in. Maar het is een musical en gelukkig is de muziek perfect gekozen en zit je al snel mee te zingen. Niet allemaal zijn ze geslaagd maar vermakelijk is het zeker. Moulin Rouge is een razende achtbaan die geen moment stopt. Heerlijk.

Ondanks dat ik totaal niet van musicals houd, heeft deze film (bij vlagen) wel indruk gemaakt. Dat deed hij niet in het begin. Hoewel de opening goed was ergerde ik me groen en geel aan de over the top theatraliteit met Kidman in de hoofdrol. Echter vanaf haar duet met McGreggor, een geweldige scene, werd de film interessanter. Kidman had haar overdreven theatraliteit van zich afgeschud. Het einde was ook aardig. De meeste indruk maakt de film echter met de sets en de editing.