Dead of Night (1945)

Een architect wordt naar een landhuis geroepen en zodra hij daar aankomt herkent hij alle aanwezigen uit zijn droom. De architect weet zeker dat er iets gruwelijks zal gaan gebeuren. Een aanwezige Psycholoog is echter sceptisch, waarop iedere gast een persoonlijk verhaal over onverklaarbare gebeurtenissen verteld. De verhalen moeten allemaal even opgang komen en zijn lang niet allemaal echt Horror maar soms zelfs eerder komisch. Het Kerst-verhaal vond ik het meest sfeervol en het verhaal van de pop deed erg denken aan Magic met Anthony Hopkins. Uiteindelijk vormt Dead of Night best een vermakelijke anthologie, maar echt spannend of macaber werd het nergens. Wel leuk gedaan dat de architect uiteindelijk in een eindeloze loop terechtkomt.

Een interessant en sfeervol mysterie, waarin niet alle scenes even goed werken maar die over het algemeen wel de aandacht weet vast te houden. Soms voelt de film zelfs een beetje aan als een droom, scenes die op het eerste gezicht niks met elkaar te maken hebben en gebeurtenissen die weinig logica maken. Het verhaal rondom de buikspreker en zijn pop deed mij zelfs denken aan het veel latere Psycho, behoorlijk creepy! Veel verschillende verhalen waardoor het tempo ook aangenaam hoog blijft. Het einde geeft helaas niet heel veel uitleg, maar dat is misschien ook de kracht van de film? It was all a dream, or was it? 3,5*

Mysterie en horror in deze Britse anthology film van Ealing Studios. Een landhuis in de Engelse countryside vormt het toneel voor een merkwaardige ontmoeting tussen zes gasten, met Mervyn Johns in de feitelijke hoofdrol als laatst arriverende gast. De grenzen tussen droom, werkelijkheid en het bovennatuurlijke worden afgetast in wat volgt, met Frederick Valk in de rol van psychiater en wetenschappelijk contrapunt. Zijn theorieën en ervaring met psycho-analyse dagen het gezelschap uit, maar worden evenzeer uitgedaagd door het gezelschap. Binnen het raamwerk van het landhuis met het gezelschap worden bijzondere verhalen van enkele gasten weergegeven in flashback formaat. Het raamwerk en de eerste episode worden aangeleverd door regisseur Alberto Cavalcanti, de overige drie regisseurs nemen elk één van de overige episodes voor hun rekening. Uitstekende sfeerschepping, en zeker voor die tijd een originele aanpak. Elke episode is op zich de moeite waard om de aandacht gaande te houden, en het lijkt erop dat bepaalde elementen nadien hun weg hebben kunnen vinden in de horrorcinema, zoals reeds gezegd op het forum. Ook het concept van de film - de zich herhalende droom - lijkt latere makers geïnspireerd te hebben en heb ik al wel eerder gezien (in een jongere film). De regie is steeds op niveau en in de finale worden alle registers opengetrokken door hoofdregisseur Cavalcanti. Het is een intelligent geschreven en sfeervol stuk geworden, met goeie acteerprestaties.