Tomorrowland (2015)

Een familiefilm pur sang: speels, spectaculair en kleurrijk. Perfect materiaal voor een regisseur als Bird. De film neemt lang de tijd om iedereen te introduceren, van jonge Clooney tot hoofdpersonage Casey en ondanks dat deze introducties prima vermaken, je wacht op het moment dat Bird de film in de volgende versnelling zet. En dat gebeurt wanneer Casey op zoek moet naar antwoorden en uiteindelijk bij Clooney terechtkomt. Dan blijkt dat Bird niet alleen oog heeft voor spektakel en visuele effecten, maar ook voor personages en dialogen. Clooney is even geen Nespresso-charmeur, maar speelt een grumpy old man die Casey meteen uit zijn huis dondert. En ook het personage van Robertson krijgt genoeg humor mee en neemt op komische wijze wraak. Het gekibbel en geruzie tussen die twee is vermakelijk. Bird heeft een cynische en vaak gortdroge toon. Zo zijn eveneens de slechteriken in zwarte pakken erg leuk. Een soort Agent Smith, maar dan met enorme Prodent-grijns. Als deze mannen het huis van Walker aanvallen toont Bird ons een sterke mix van spanning, actie en raak getimede humor. Qua avontuur en special effects zit het sowieso allemaal wel snor, maar het is die humor die de film veel goed doet. Zeker tegen het einde dreigt alles namelijk wel erg zoetsappig te worden (zoals bij zoveel familiefilms) en zeker met de moralistische boodschap balanceert Bird op het randje. Maar gelukkig valt hij er nooit overheen. 3,5 sterren. Project T - schokkendnieuws.nl

Echte familie film, met een sterk plot dat voor de doelgroep misschien wat Ingewikkeld is. Er wordt de tijd genomen om karakters en de basis van het verhaal op te zetten, er wordt een prima sfeer neergezet, dialogen zijn goed en scherp, dat begint al in de eerste scene met de video die Frank en Casey maken. Er wordt in de tijdlijn heen en weer gesprongen, wanneer het verhaal echt begint te lopen is het geheel best complex geworden. Er is genoeg fraaie, maar niet overdadige, CGI voor de nodige verwondering, zonder dat het meteen koste gaat van het verhaal en acteerwerk. Er is humor, spanning, emotie en er is moraal zonder dat het irritant wordt, een mooie balans. Het acteerwerk varieert van voldoende tot goed, de Jonge dames doen het uitstekend, Britt Robertson als de eigenzinnige Casey, Raffey Cassidy als fascinerend Androidemeisje. Clooney blijkt goed in staat de "jonkies" een plek vóór op het podium te geven en zelf een degelijke tweede viool te spelen om zo de rest te laten schitteren. Hugh Laurie is op zijn best als megalomane cynische nihilist, prima gecast. Dat geldt eigenlijk voor de hele cast. Cinematografie is prima verzorgd en bij vlagen echt origineel. De overgangen wanneer Casey de badge pakt, de ontsnapping uit Frank's huis, de cyberpunk scènes in de Eiffeltoren, het ziet er allemaal fantastisch goed uit, origineel, wederom zonder het verhaal in de weg te zitten. Een goed, passend einde breien aan dit fraai uitgewerkte verhaal bleek toch lastig, een behoorlijk happy end in de Disney traditie, maar daarmee niet heel sterk.

Geen idee waarom ik deze toch opgenomen heb. Vermoedelijk omdat de trailer er best leuk uit zag. Had ik misschien beter niet gedaan. Het begon nochtans allemaal niet zo slecht. Het eerst gedeelte was zelfs best aangenaam, maar vanaf de ontmoeting met Clooney’s ging het alleen maar bergafwaarts met de film Beetje rommelig en warrig bij momenten. Zeker naar het eind ertoe moest ik er me echt naar heen slepen. Weg magie ook. Best wel leuk gegeven met die speld en Tomorrowland zag er best fijn uit. Jammer dat de ziel er wat werd uitgehaald. Niet dat het anders zo bijzonder was, maar toch. Visueel wel best prima, inhoudelijk zakt het wat in. Disneygruwel ten top met een moralistisch ondertoontje. Niet echt mijn ding...