Miracle on 34th Street (1994)

Een leuke familiefilm... Zeker een mooie kerstfilm... Prima verhaal... Prima acteerwerk... Bekende acteurs Robert Prosky en James Remar... Gezellig achtergrond vrolijk muziek (Dolby Digital)... Mooi HD kwaliteit... Zeker aanrader...

Voorop gesteld: ik heb het origineel niet gekeken en hou het daar ook bij. Mogelijk dat de wat negatievere reacties voortkomen van mensen die het wel gezien hebben. Ik kan deze kerstfilm wel waarderen, de kerstsfeer zit er goed in. Ik was vooraf niet zo gecharmeerd van een kerstman in de rechtbank, maar achteraf heb ik juist daar het meest gelachen. Het grootste minpunt vind ik het kind dat geen kind mag zijn, maar naarmate de film vordert wordt ze wel steeds meer kind. Ze blijft wat bijdehand, maar dit hoort ook wel bij haar personage. Had echter wel graag gezien dat ze iets meer kind was geweest, ze was me nu iets te volwassen. Buiten het feit om dat ze niet gelooft, daar ergerde ik mij niet aan, dat maakt de film zoals het is. Natuurlijk zit het verhaal vol met clichés, als je daar niet van houdt, kan je hem beter overslaan ja. Ik heb daar zelf geen moeite mee. Ik kijk een kerstfilm voor de goodfeel, er zijn maar weinig films in dat genre dat nog verrassend uit de bocht kan komen. Ook is het allemaal voorspelbaar, maar ook daar heb ik in dit soort films geen moeite mee. De acteerprestaties zijn prima. Wilson vind ik af en toe wat over de top, maar dit ligt denk ik vooral aan haar personage en niet aan de actrice zelf. Haar rol zet ze namelijk goed neer. Attenborough zet de rol van Kerstman ook heel goed neer, al blijft mijn favoriet toch Tim Allen in The Santa Clause. Deze komt echter zeer dichtbij. Al met al een prima kerstfilm die een ruime voldoende krijgt, 3.5*.

Miracle On 34th Street is een remake van de gelijknamige film uit 1947. Die film wordt gezien als een echte Kerstklassieker (althans in de VS) en won destijds 3 Oscars, waaronder Edmund Gwenn als Kris Kringle. In deze film heeft Richard Attenborough de zware taak om in Gwenn’s voetsporen te treden en doet dat uitermate verdienstelijk. Attenborough is veruit het beste punt van deze verder vrij middelmatige Kerstfilm die bol staat van de clichès. Deze remake werd dan ook matig ontvangen door zowel pers en publiek. ‘Een sentimentele draak’ werd de film destijds genoemd, en dat is een treffende omschrijving, gezien het wel erg kleffe einde. Perkins en McDermott zijn als koppel niet bepaald geloofwaardig en de destijds 7-jarige Mara Wilson werkt vooral op de zenuwen met haar betweterige uitspraken. Het verhaal is niet onaardig en weet dankzij de innemende vertolking van Attenborough nog wel de aandacht vast te houden. De rest van de cast kan echter niet in zijn schaduw staan. Wel grappig dat men in deze film beweert dat Santa Claus in Nederland Sinterklaas wordt genoemd. Dan hebben de makers toch betrekkelijk weinig research gedaan.