Tirza (2010)

Begon met een tergend traag en slecht geregisseerd intro. Dan begint het 'verhaaltje' over een man in midlifecrisis die op zoek gaat naar zo'n verloren dochter. Dat wordt dan weer opgehouden omdat hij weer vriendjes moet worden met één of ander Afrikaans meisje. Daartegen begint hij de hele film lang pseudo-poëtisch tegen aan te ouwehoeren wat ontzettend vervelend is. Begint het verhaaltje eindelijk een beetje op gang te komen is het afgelopen. Wat een psychologische thrillert had moeten zijn mond uit in een onzinnig half-drama-half-mystery nonsens gebeuren. Met best goed acteerwerk en typisch Nederlandse fotografie (niet lelijk) en een plotwending. En omdat ik best van onzin houd vond ik het op een uur na best te pruimen. Helaas hou je dan nog maar een half uur over wat net niet genoeg is voor een voldoende. Helaas, want er had wel wat meer ingezet, als het niet zo ongeïnspireerd geregisseerd was. Komt misschien omdat het een boekverfilming is. Doe mij maar een film als Vinyan, dat het zelfde onderwerp aansnijd maar vele malen mysterieuzer en interessanter is. 2,5*je voor de gein en dan ben ik nog mild. (heb trouwens 't boek niet gelezen).

Zeer verrassende film. Vooral wezen kijken door mijn zwak voor Hoeks maar van Aschat steelt duidelijk de show. Fijne thema's ook. De ietwat ongezonde vader/dochter relatie die neigt naar een éénrichtings incestueze verstandhouding. Aardig gedurfde thema's en in de eerste helft krijgt dit ook een aardig gestalte, scene met Esther is ook weer zo'n voorbeeld maar in de tweede helft maakt van den Berg zich er wel iets te makkelijk vanaf op momenten. Al is dit geen kritiek want de film heeft toch al een aardige gedurfde context. De structuur met flashbacks en hints naar een niet al te gezonde state of mind zijn enorm functioneel en op narratief gebied profiteert de film hier flink van. Geeft de film in de eerste helft een hele aangename atmosfeer. De zoektocht van van Aschat is intrigerend en ook al dat de film wat inkakt in de tweede helft weet he tde aandacht altijd vast te houden. Wel denk ik dat de film teveel leunt op één kijkbeurt en het geheel bij een herziening afzwakt. Vandaar dat ik het op een zeer solide voldoende hou maar gevoelsmatig doe ik de film daar iets te kort mee. Dat andere halfje mag zij verdienen bij herziening.

Matige verfilming. Vooral de keuze om het boek nogal inhoudelijk aan te passen sprak mij niet aan. Het boek handelde over een man die alles aan het kwijtraken was en daardoor gek werd. De film gaat over een verwarde man die terug kijkt op zijn leven en zijn dochter zoekt. Maar die inslag is nogal verschillend. De hele essentie is anders- in essentie hoeft dat niet verkeerd te zijn. Maar buiten dat is de film zo ook erg rommelig. En dat valt het scenario wel te verwijten. Ook de soms geweldige teksten van Grunberg werken minder op film dan in het boek, al wordt zeker door Scholten van Aschat prima geacteerd. Daarnaast mis ik veel uit het begin (deel 1 en 2) van het boek, al is dat niet per se erg aangezien men nu voor een andere invalshoek kiest. Ik vind alleen die hoek minder. Wel blijven de plaatjes mooi, in een heerlijke fotografie met fijne belichting. Dat houdt de aandacht vast, maar net niet genoeg voor een voldoende: 2*.