Smilla's Sense of Snow (1997)

Smilla's Sence Of Snow start als een sfeervolle, intimistische en vooral beloftevolle film waarin Smilla's karakter als ontheemde Groenlandse mooi in de verf wordt gezet. Halverwege kent deze prent echter een merkwaardige stijlbreuk. Plots worden alle ingrediënten van de actiethriller ingezet. Ziel en romantiek van het verhaal verdwijnen en maken plaats voor een doordeweeks actiegegeven dat uit een slachte James Bond-film lijkt geplukt. Resultaat is een telleurstellende verfilming van de gelijknamige bestseller van Peter Hoeg uit '92. Zonde van de talenten van Julia Ormond, die zich in dit kwakkelende verloop nochtans goed staande weet te houden. In de bijrollen zien we eveneens verdienstelijke acteurs zoals Gabriel Byrne, Richard Harris en Vanessa Redgrave. Voor de Deense filmmaker Billie August, van wie we al kanjers als Pelle De Verovenaar en The Best Intensions voorgeschoteld kregen, is dit een van zijn mindere films, net zoals The House Of Spirits naar de roman van Isabelle Allende. ***(6/10)

Een van de mooiste filmtitels ooit - het klinkt goed, het roept nieuwsgierigheid op en het komt ook terug in het plot. En het is ook een fijne film, al lijkt hij hier nogal ondergewaardeerd. Wellicht dat veel kijkers op het verkeerde been gezet worden doordat het plot een andere koers loopt dan gebruikelijk. De cast is sowieso al een feestje, met een mooie hoofdrol van de knappe Ormond, en een heleboel grote namen in de soms kleine bijrollen, tot en met Vanessa Redgrave aan toe. De bad guy van Harris past hem prima, en de meer ambigue aanwezigheid van buurman Byrne is ook fraai getroffen. En ja, er moet misschien nog wel van m’n hart dat die parka haar wel goed staat, maar Ormond evengoed niet heel erg overtuigend is als halve ijshondenvanger die zonder blikken of blozen een daagje gaat wandelen bij -40. Wel erg mooie plaatjes van de natuur.