Persuasion (2007)

My god wat een truttige zwijmelfilm soms, met een vreselijk soap-gehalte. De dochter van een rijke aristocraat dumpte 8 jaar voor de feiten en onder druk van haar familie, haar verloofde, kapitein Wentworth, omdat hij onfortuinlijk was. Nu blijken hun hartstochtelijke gevoelens voor elkaar niet uitgeblust te zijn, maar staan heel wat andere obstakels in de weg van hun geluk. De hele film lang gaan de dialogen over het koppelen van die aristocraten en dat geeft een redelijk suffe film. Vooral omdat er weinig twijfel was over hoe het zou aflopen. Verder is het, ondanks dit niet mijn kopje thee is, talentvol geacteerd (Hawkins ) en in beeld gezet, wel een idealisatie van de sprookjesachtige romantiek uit die tijd met groene tuinen, fonteinen en kastelen. Dat kapitein Wentworth er niet als een varken uitziet maar een mooie grote militair is past uiteraard ook in dit geforceerde plaatje. Maar de rijkdom, de schoonheid, dat is allemaal zand in de ogen.

Typisch Brits kostuumdrama: netjes in elkaar gezet maar ook oerdegelijk, zonder ook maar een moment dat verrast, zonder ook maar een moment dat ergens bijzonder is. En daardoor ook wat saai, zeker richting het einde. Het is haast stijf. Ook het acteerwerk, niets om je aan te storen maar dat is het dan ook. Weinig invoelend. Dit voelt gewoon als formulewerk zonder enige liefde erin. 2,5*.

Een zoveelste kleverige adaptatie van Jane Austen. Waar halen die regisseurs toch het idee vandaan dat er in de negentiende eeuw voortdurend van die afschuwelijke behangpapiermuziek op de achtergrond klonk? Het verhaal wordt redelijk trouw gevolgd, maar van de sprankelende, humoristische stijl blijft weinig over. Ze maken er een flauw melodrama van.