Elysium (2013)

Dus toch. Dus sommigen zijn dan toch niet 'meer gelijk’ dan anderen. Oef. In een wereld waarin de kloof tussen arm en rijk almaar toeneemt door een onzichtbare ideologie die onze levens steeds dieper penetreert - u weet wel, neoliberalisme...does ring a bell, right? - is een film als ‘Elysium’ belangrijk. En hoopgevend. Want hoe klassiek ook de vormgeving, de opbouw, het sausje van Amerikaans sentiment, het brute actiegehalte en de stereotiepe heroïek: niemand kan het rechtvaardigheidsbeginsel ontgaan waar Neill Blomkamp de hele film op hamert. Verder? Vakwerk. De contrasten tussen goed (Matt Damon, dat is het gezicht van de gelittekende onschuld, toch?) en kwaad (Sharlto Copley en Jodie Foster als personages die om onbegrijpelijke redenen monsterachtig worden uitvergroot) liggen er weliswaar vingerdik op, maar verder valt er op ‘Elysium’ weinig aan te merken. Behalve – zoals gezegd – het wel erg traditionele opzet. Maar als het is om een kern van waarheid nog maar eens luid van de daken te schreeuwen, dan mag dat – althans wat mij betreft. 3,25*

LA, 2154: Max Da Costa [Matt Damon] heeft drie jaar vastgezeten voor een overval en probeert de draad op te pakken in een wereld waarin de machtsverschillen tussen rijk en arm groter zijn dan ooit. Door nalatigheid van zijn werkgever wordt Max dodelijk vergiftigd bij een bedrijfsongeval en heeft hij nog maar vijf jaar te leven. Zijn enige hoop op redding is Elysium, de plaats waar de rijken wonen en waar iedere ziekte te genezen is. Max’ pogingen om daar te geraken zijn vermengt met een plot van politieke intriges, verraad en dergelijke in een warrig verhaal met teveel elementen uit bekende SF-klassiekers. Dat gaat ten koste van personages en van de interesse van de kijker.

In allerlei opzichten een variatie op "Sander en de kloof." Niet dat dit een geweldige film is, want de "elite" die "in de hemel" leeft en woont, wordt wel heel karikaturaal neergezet, hoewel het ontbreken van enig inlevingsvermogen wel raak geschoten is. Verder nogal veel ongeloofwaardige voorvallen en gebeurtenissen, maar ach ... Damon zet zijn rol meer dan redelijk neer, hoewel dat einde dan weer iets minder sentimenteel had gemogen. Afijn, middelmatige film, die diverse raakvlakken met de hedendaagse maatschappij binair uit de doeken doet.