Chernobyl (2019)

Geweldige mini-serie over de nucleaire ramp na een explosie in een kerncentrale in Tsjernobyl in 1986. Uiteraard een boeiend verhaal dat hier in vele facetten langskomt. Indrukwekkend om te zien wat de omvang van de ramp was, en vooral ook de kracht van de radioactieve straling en de hele schoonmaakoperatie en de mensen die hiermee te maken kregen. Verder speelt de rol van de overheid natuurlijk ook een grote rol hier. Uitstekend acteerwerk en mooie muziek (onheilspellende klanken van Hildur Guðnadóttir).

Zeer goed. Het is sowieso al interessant en fascinerend om te zien omdat een kernramp en de gevolgen toch vrij onbekend terrein zijn, en al helemaal omdat het echt gebeurd is en er redelijk weinig over bekend is bij het grote publiek. Maar wat ik bijna nog beter vind dan het hele laten zien van de ramp en de nasleep is het tonen van de context van de Sovjetcultuur waarbinnen dit allemaal gebeurde. Eigenlijk ook onontkoombaar natuurlijk, omdat eigenlijk alles dat gebeurt - niet alleen het ontstaan van de ramp, maar ook alle ontkenning en de heroiek van de mensen die zich opofferen erna - alleen maar binnen zo'n samenleving had kunnen plaatsvinden. Maakt het dus eigenlijk dubbel zo interessant om te kijken allemaal. Daarnaast vind ik de hele jaren '80-sfeer ontzettend goed neergezet als het gaat om de kapsels, brillen en de schrale Sovjet-interieurs. Zit op alle vlakken erg goed in elkaar. 5* PS. Voor de liefhebbers; er is ook een podcast over elke aflevering (The Chernobyl Podcast) waarin door de makers wordt gesproken over de keuzes die gemaakt zijn, wat er helemaal waarheidsgetrouw is en wat misschien minder, etc. Echt een aanrader om te luisteren.

Lastig te beoordelen. Duidelijk knap gemaakt en decorsetting/acteerwerk zijn van een magistraal niveau. Kosten noch moeite zijn gespaard om de omgeving van Tsjernobyl en Pripjat tot leven te brengen. In die zin begrijp ik dat veel mensen betoverd zijn door deze productie, want het is zonder meer een meeslepende vertelling. Maar er bekroop me gaandeweg de serie een zekere irritatie naar hoe de complexe geopolitieke geschiedenis van de Sovjet-Unie en Oekraïne worden versmald tot een Amerika dat naar zichzelf kijkt. De weinig subtiele analogieën met het presidentschap van Trump. Zoals het erin hameren van de tagline 'What is the cost of lies?' als alarmistische boodschap om het gevaar van populistische en antiwetenschappelijke politiek mee te schetsen. Helden en schurken worden uitvergroot, en er is zelfs ruimte voor een komische 'buddy cop' dynamiek tussen een wetenschapper en een legerfiguur. En dat terwijl de miniserie- ironisch genoeg - zelf ook mythologieën bestendigt, zoals een spectaculaire helicoptercrash of de poëtische gebeurtenissen rond de Bridge of Death. Erg zelfreflectief naar eigen 'leugens' is 'Chernobyl' (2019) niet, terwijl het zich presenteert als historisch accuraat en wetenschappelijk onderbouwd.