Peeping Tom (1960)

Mooi portret van een zieke geest. Een van de betere films in zijn soort. 4 sterren. Toch raar dat Powell een beetje verketterd werd n.a.v. deze film. Zo erg was het toch allemaal niet? Fritz Lang maakte zo'n film al een kleine 30 jaar eerder. Het zullen de overblijfselen zijn van de ideeen over film van de truttige jaren '50.

Schitterende herziening gehad gisteren. Zo goed zelfs dat ik niet kan begrijpen waarom ik er niet meteen een meesterwerk in zag. Nog vreemder is hoe weinig ik me van de film herinnerde, want veel scènes zijn erg knap. In feite is de hele sfeerschepping op zichzelf al noemenswaardig. De hand van Powell is zeer herkenbaar, maar hij heeft zich nooit zo uitgeleefd op een macaber onderwerp en zijn stijl past opvallend goed bij meer duister materiaal. Aan de ene kant is het heel kleurrijk, maar aan de andere kant versterkt dit de sinistere sfeer. Zelfs de casting van Böhm lijkt een stilistische keuze. Ik heb Sissi nooit gezien en ken de acteur verder niet, maar zijn over-acting is duidelijk bewust zo gedaan, bijna alsof hij uit een stomme film komt, of uit Fritz Langs M. Ik noemde in een eerdere recensie al Peter Lorre en nu deed Böhm me weer aan hem denken. Rare keuze om een Duitser met een vent accent een Brit te laten spelen, maar het helpt wel voor het vreemde effect. Dat de film zo dik aangezet is werkt ook omdat het duidelijk een film is over film maken. Dat kan niemand missen natuurlijk, maar het is toch vrij uniek om een film te maken waarin creatieve drang en artistieke perfectie praktisch gelijkgesteld wordt aan moord. Het geeft de film een extra laag waarvan je de indruk krijgt dat Powell het erg persoonlijk nam, zelfs al weet ik niet eens echt wat hij er nu precies mee wilde zeggen (hij zelf wellicht ook niet). Het doet er niet zo toe, want de film werkt perfect als een donkere studie van de ziel van een kunstenaar die behoefte heeft om de meest duistere emoties van mensen vast te leggen. Echt spannend vind ik de film nog altijd niet, maar dat doet er eigenlijk niet zo toe, want de ongemakkelijke, sinistere sfeer is al genoeg. En zoals veel oude monsterfilms heeft dit monster ook iets tragisch, wat een essentieel onderdeel vormt van het gevoel van de film. Misschien wel Powells beste, al is dat moeilijk kiezen. Verhoging naar 4,5*.

Flauwtjes. Het is niet zo heel moeilijk om te zien waar de film z'n imago vandaan heeft. Alleen, Peeping Tom is nu 60 jaar oud en van dat "gedurfde" karakter schiet nu helemaal niks meer over. Wat rest is een wat flauwe en truttige film. Misschien als Mark's personage wat interessanter geweest was, maar als psycho is het maar een mak typetje. De klassieke verhaallijntjes uiteraard, maar het is vooral de nogal stroeve acteerwerkprestatie van Böhm die het personage wat in de weg zit. Audiovisueel stelt de film ook niet zoveel voor. Nogal lelijke kleuren en matig camerawerk zorgen ervoor dat het verder ook nooit echt sfeervol wordt. Veel meer dan af en toe een beetje verrast opkijken gezien de thematiek en leeftijd van de film, maar dat was het ook wel zo'n beetje. Gelukkig duurt het niet al te lang, maar da's ook maar een schamele troost. 1.5*