Night Moves (1975)

Inderdaad overeenkomsten met Altman's geweldige detectivefilm, maar helaas pakt het ontbreken van een zekere plotgedrevenheid in deze film minder goed uit. Zeker niet vervelend, maar soms kabbelt het allemaal maar wat te doelloos rond. Gelukkig speelt Hackman erg sterk en is de ontknoping behoorlijk indrukwekkend.

Relatief onbekende jaren 70 noir die her en der al als geheimtip begint op te dagen. Het kijken van deze film voelde alsof je een oude wijnfles hebt gevonden in de kelder en voorzichtig proeft of ie nog te drinken is. Een mooi gerijpte wijn perfect op dronk? of azijn? Heerlijk!! De eerste optie dus. Typisch jaren zeventig sfeer met Hackman als cynische private eye die met simpel runaway-opdrachtje een hele mestvaalt omploegt. Weinig actie, maar sfeer!! sfeer!! sfeer!! Schitterend geacteerd en voor een groot deel afspelend in de Florida Keys. Ook nog mooi citaatje als mevrouw Hackman vraagt of ie meewil naar Rohmer's Ma Nuit Chez Maud. "I've seen a Rohmer movie once. It felt like watching paint dry."

Als thriller is Night Moves niet heel indrukwekkend. Het thrilleraspect functioneert slechts optimaal in de laatste twintig minuten. Pas dan komt er enige beweging in het oppervlakkige plot. Toch is de film op bepaalde vlakken wel interessant. Als opzienbarend tijdsbeeld bijvoorbeeld. Of als psychologische raamwerk over menselijke motivatie. Regisseur Arthur Penn laat de film zich deels afspelen in de kneuterige Hollywoodse filmscene. En dat is interessant, omdat Penn met eerdere films afstand nam van de Hollywoodse filmconventies door de geweldsgrenzen van de hollywoodfilm te verleggen. Zijn weergave van het volkje is een presentatie van een hoop ondoorzichtige, leugenachtige en achterbakse personen. Achter de glamoureuze bijna goddelijke façade gaat het enkel om aardse hebzucht en aardse afgunst. Penn vraagt geduld van de kijker. Veel geduld. Rustig en doordacht passeert het verhaal, dat niet bol staat van de spanningsbogen. In plaats van zich te richten op spannende accenten, besteedt Penn veel tijd aan een gedetailleerde karaktertekening van zijn protagonist. Een privé detective die worstelt met een huwelijks- en een zingevingscrisis. Hij wordt gespeeld door een uitstekende Gene Hackman. Ook interessant is de weerklank van de toenmalige actualiteiten die door het verhaal schemeren. Watergate, Vietnam. Gebeurtenissen die hun sporen nalieten en de samenleving op zijn kop zetten. Die sporen zijn in de film zichtbaar in de vorm van een natuurlijk wantrouwen dat de personages ten opzichte van elkaar manifesteren alsmede in de sliert leugens en intriges die de personages als vanzelfsprekend steeds maar weer omringen. Night Moves is geen spectaculaire of hele spannende thriller en is op momenten zelfs saai te noemen. De psychologische subtekst, het boeiende tijdsbeeld en natuurlijk de spannende slotscènes maken dat de film het aanzien toch nog waard is.