Sleepwalkers (1992)

Beetje kinderlijke Stephen King-verfilming, zo'n beetje vergelijkbaar met Sometimes They Come Back. Best vermakelijk voor de tijd dat ie duurt, maar niet heel memorabel. Aardig tussendoortje.

Matig. Sleepwalkers is een erg typisch voorbeeld van een 90s film die heel graag nog in de 80s wil zitten. Daar is per definitie niks fout aan, maar ik vond het wel erg duidelijk. Het levert in ieder geval wat leuke beelden op die de film een beetje opfleuren, maar verder vond ik het niet een al te bijzondere bedoening. Opvallend dat dit gebaseerd is op een verhaal van King. Ik denk dat ze bij deze film het verhaal voor een groot deel genegeerd hebben, verwaarloosd hebben of King heeft simpelweg een slecht verhaal geschreven. Deze film is namelijk op het inhoudelijke niveau een zwakke film te noemen. Een erg simpel verhaal wordt op de meest makkelijke manier uitgewerkt. Daarbij komen een hoop cheesy effectjes kijken en wat praktische momenten van gore. Die momenten weten de film soms nog bovenwater te houden, verder vond ik deze film redelijk simpel en niet op een voordelige manier. Ondanks dat het verhaaltje met een redelijk tempo doordendert zijn de personages nooit interessant en worden de personages waar het juist van moet komen volledig verwaarloosd. Verder is het ook redelijk simpel opgenomen en voor een verhaal dat best wel wat probeert te doen soms wordt het allemaal redelijk levenloos verteld. Wat ik echter vooral jammer vond is dat de film erg kort lijkt te duren, terwijl het concept vraagt om veel meer. Zo lijkt het alsof de film enkel en alleen ging voor matig entertainment en daar bij bleef. De zeurende stem die onder die lagen preekt voor meer betekenissen en intelligentie wordt dan ook genegeerd. Het is een vlotte film, maar doet weinig vernieuwends en werkt zich toe naar een redelijk onbevredigende finale. Het acteerwerk is serieus slecht en de chemie tussen Krause en Amick komt nooit van de grond, en wordt daarnaast ook gewoon afgeraffeld. Lompe, levenloze film die vermaakt maar niet overtuigd. Een mindere King-verfilming.

Stuk jeugdsentiment die ik ooit op dubbelvhs had samen met The Dark Half. Om die laatste ging het me destijds als aankoop, circa 20 jaar geleden, maar Sleepwalkers was verre van een vervelende film. Zoals zoveel producties met een Stephen King achtergrond is het een soort som van drie factoren. Meestal zijn het niet de grootste of duurste productie, wordt de kwaliteit ook beïnvloed door het tijdsbeeld en techniek van die tijd en moet een degelijk verhaal je liggen. Factoren waar je wel oog voor moet hebben vind ik, anders kan je een beetje King verfilming beter laten. Het niveau stijgt daarentegen de laatste jaren wel iets meer maar dat komt vooral ook door de voortschrijdende techniek, regisseurs van naam nog wel eens een King willen doen en omdat er meer geld ingestoken wordt. Sleepwalkers is zo'n typisch product waar de technieken nog niet super zijn, de cast redelijk onbekend en je liefhebber moet zijn van dergelijke verhalen. Krige en Krause zijn toch uitstekend als verknipte zoon en moeder die het gemunt hebben op de fraaie Amick. Het sfeertje is er, een beetje humor, Gore en de niet zo geslaagde speciale effecten die films uit die tijd een bepaalde sjeu en gunfactor geven. Fraai is overigens de combinatie met de sferische muziek van Enya, iets dat ik wel apart vind voor een keer. Grappig zijn overigens de vele cameo's waaronder King zelf en korte rolletjes van bv Ron Perlman, toen nog redelijk onbekend. En als echte kattenliefhebber vind ik alles of vier poten, en hoe deze reageren op op het kwaad, ronduit kostelijk. De Trans Am is fijn, de rest van de muziek ook en nogmaals die Madchen Amick, dat is nog steeds een prachtvrouw. Het is duidelijk dat Sleepwalkers bij mij niet veel verkeerd kan doen wat mede bepalend wordt door nostalgie. Gewoon leuk voor een keer en voor mij wel één uit de King collectie die een voldoende verdient.