Achtste-groepers Huilen Niet (2012)

Ingrijpende (en af en toe best heftige) dramafilm (i.t.t. de titel geen echte kinderfilm) over tiener Akkie uit groep 8 die ernstig ziek wordt. Cinematografie: buitenscѐnes op voetbalveld en schoolplein, binnenscѐnes op school, bij Akkie thuis en in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Typisch Hollandse sfeer in de film. Muziek: vlot en goed passend en een dijk van een soundtrack bij de afsluiting. Acteurs: de jonge spelers spelen heel naturel, goed en realistisch alsof het echt een groep 8 betreft. En wat een lieverd is die donkere 'verpleegster', ze deed me aan een doula denken..... Plot: Akkie voetbalt graag en heeft het regelmatig met klasgenoot Joep aan de stok. Nadat ze vaak een bloedneus krijgt en blauwe plekken, blijkt na onderzoek dat ze leukemie heeft. Wat volgt is behandeling in het ziekenhuis en hoe Akkie en haar klasgenoten hiermee omgaan. De repeterende beelden van Kareltje (Akkie's kat) lijken een soort hoofdstukindeling te zijn. Akkie had een weddenschap met dokter 'Snor' afgesloten, maar toen hij zonder snor haar kamer binnenkwam, hield ik het echt niet meer droog. Niet alleen 8e groepers huilen, maar ook hun ouders! De mokerslag kwam bij mij keihard binnen, ik heb namelijk zelf een blonde dochter in groep 8...... Een film die een moeilijk onderwerp (ziekte en dood) behapbaar en bespreekbaar maakt, met als hogere boodschap: wees lief voor elkaar, geniet van en vier het leven, want je weet nooit wanneer jouw hoofdstuk wordt afgesloten.......

Ontroerende jeugdfilm over de oneerlijkheid van kanker en de harde en ongelijke strijd er tegen en meteen ook een ode aan jeugdige moed, optimisme en vooral vriendschap. Treffend acteerwerk van het jeugdig volkje in deze film, waarbij, naast de hoofdpersonages, de pientere Amin Belyandouz en de romantische Bram Flich charmeren.

Ik heb deze film samen met mijn bijna 10-jarige dochter bekeken. Toch een erg intens thema dat achteraf gezien toch wel een klein beetje een impact had op haar. Nu goed, altijd prima als je erna nog kan over praten. De aanzet van de film is toch een gewone familiefilm, ware het niet dat één van de kinderen zwaar ziek wordt. Leukemie heeft inderdaad niets leuks in zich en wordt beter zoals Akkie het verwoordde stommemie genoemd. De sfeer en setting was goed gedaan met het schoolse leven van de kinderen. Een fijne juf zoals iedereen er wel één wenst met een prima Eva Van der Gucht. Maar ook dokter Snor mocht er best wezen net als alle andere kinderen. Fijn waren ook de ontwapende scènes in het ziekenhuis. Erg vertederende film met naar het einde toe toch een zware impact wanneer Akkie het niét haalt. Zag ik eerlijk gezegd niet aankomen. Een warme film om bij stil te staan.