Wild in the Country (1961)

Enigzins vreemd drama waarin Elvis eindelijk weer eens goed acteert. Het liedje In My Way is een van zijn allermooiste. Verder wordt de film wat rommelig en legt de drama het wat af tegen de romantiek. Een van de betere Elvis-films en tevens een van de minder bekende. Bovengemiddeld.

Een pseudo-literaire Elvis-productie, waarin Elvis Presley een gekwelde jongeman (te weten Glenn Tyler) is met talent voor het schrijven. Een eerlijke en misschien ook één van de betere films van Elvis Presley, die echter wel vol met clichés zit. Natuurlijk is het vooral leuk om de kort durende liedjes van Elvis Presley te horen (o.a. "Wild In The Country", "In My Way" en "I Slipped, I Stumbled, I Fell"), met de bijbehorende uitvoering ervan. Het verhaal is wel behoorlijk aan de lange kant (circa 110 minuten) en daardoor hier en daar langdradig. Buiten Elvis Presley, zien we verder de best leuke Hope Lange, in de rol van de meevoelende maatschappelijk werkster Irene Sperry, die hem probeert op het rechte pad te helpen, door hem aan te moedigen om zijn gave te ontwikkelen en schrijver te worden. Al met al leuk om eens gezien te hebben deze oude jaren 60 Drama film met "The King of Rock and Roll".

Een wat vergeten film en één van de laatste filmrollen waar Elvis zelf tevreden over was. En met reden lijkt mij. Het is een goed drama met een James Dean aanpak. Elvis speelt de getormenteerde jongeling die heen een weer getrokken wordt tussen drie vrouwen. Off screen had hij een relatie met Tuesday Weld maar degene in de film die voor mij het meest indruk maakt is Hope Lange. Hoogtepunt is de liefdesscene in het motel. Daar bewijst Elvis ook wel wat hij in zijn mars heeft. De liedjes blijven beperkt tot een minimum en dat is een goede zaak want het zou verder afbreuk doen aan het drama. Het is een film waarin voor mij het verhaal belangrijker werd dan de aanwezigheid van Elvis. Dat wil niet zeggen dat het in de voorgaande films allemaal overdone was. Dikwijls draaide het daar verhaaltechnisch om de showtalenten van Elvis. Hier speelt hij een jongen aan de onderkant van de samenleving zonder franje. Voor mij één van de beste Elvisfilms die ik tot nog toe (in chronologische orde) gezien heb. Tot op dit punt zou je kunnen zeggen dat het best meevalt met zijn acteercarrière die zeker niet moet onderdoen voor entertainers van kaliber Doris Day en Bing Crosby.