Titanic (1997)

Knap hoor, eerst anderhalf uur vullen met een mix van zware romantiek en sociale satire (kies maar uit: arm versus rijk, egalitaire versus elitair, democratisch versus aristocratisch, zinnelijk versus bloedarm, los versus stijf, spontaan versus formeel, bier versus cognac, een "saffie" versus een sigaar, ruwe-bolster-blanke-pit versus egocentrisch, kortom alle deugden van de Iers-Amerikaanse vrije geest tegenover old money van de Oude Wereld), en dan een piekfijn verbeelde ramp waarbij de jongens kunnen genieten van het spektakel en de meisjes nog eens zien dat ware liefde alles overwint (nou ja, bijna alles dan). De visuele effecten (het varende schip, de ijsberg) hebben de tand des tijds bepaald niet goed doorstaan (of zag het er twintig jaar geleden ook al zo nep uit?), maar de overstroming en de chaos zijn nog onverminderd imposant, en de film als geheel werkt als een geöliede machine die de toeschouwer precies dáár deponeert waar Cameron hem wil hebben. Klasse. (Nummer 2 op de huidige lijst van de meest succesvolle films ooit, en ook in de lijst van meest succesvolle Amerikaanse films aller tijden met de inkomsten "Adjusted for Ticket Price Inflation" staat hij op de vijfde plaats, terwijl Avatar –nummer 1 op de niet-aangepaste lijst– daar "slechts" op de vijftiende plaats staat.)

“I'll never let go, Jack. I promise.” Titanic is de eerste film die ik in de bioscoop zag, en hij maakte destijds een verpletterende indruk. Ook al wist ik hoe het af zou lopen, ik liet me toch meesleuren in de opbloeiende liefde tussen Rose en Jack, en het noodlot dat de Titanic zou treffen. De Titanic zelf ziet er nog steeds weergaloos uit, en de special effects (en practical effects) maken nog steeds indruk. Vakwerk van James Cameron. DiCaprio en Winslet imponeren, en ze weten van Jack en Rose personages te maken die nu nog steeds tot de verbeelding spreken. De chemie die ze samen hebben is nog steeds ongeëvenaard. Billy Zane, Kathy Bates, Frances Fisher, Gloria Stuart, Bernard Hill en Victor Garber zijn ook fantastisch op dreef. Cameron kiest voor een raamvertelling, met een bejaarde Rose die tegen een groep wetenschappers over haar avonturen en beproevingen verteld. Het laatste gedeelte met de zinkende Titanic is indrukwekkend, en Cameron trekt alle registers open. Spektakel, drama, spanning, persoonlijk leed, opoffering en romantiek komen hier perfect samen.

Alhoewel deze titanische film niet perfect is, blijft de film – in tegenstelling tot het schip – moeiteloos overeind en blijft hij gedurende z’n lange duur meer dan boeien. Het verhaal van de Titanic is bekend maar de film weet de tragedie van deze historische gebeurtenis als spectaculaire rampenfilm op prachtige wijze te vervlechten met een avonturenfilm (op een dubbel niveau omdat het een verhaal binnen een verhaal vertelt), een romantische film en zelfs sociaal commentaar waarbij alles samenkomt in een climax die overleving en opoffering samenbrengt en zowel tragisch als hartverwarmend is. De film is een klassieker van de buitencategorie en heeft z’n immens succes beslist verdient.