Terms of Endearment (1983)

Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik deze film al gezien heb. Een perfecte mix van humor en tranentrekkend drama. Film doet helemaal recht aan het prachtige, gelijknamige boek van Larry McMurtry. Een absolute topper.

Gister gekeken met me vriendin had er niet veel van verwacht maar wat een goede film jack nicholson doet het weer geweldig en jeff bridges mag er ook wezen zeer genoten van deze drama

Voor haar rol van Aurora zou Shirley MacLaine inspiratie gehaald hebben bij Martha Beall Mitchell, de vrouw van de Amerikaanse minister van Justitie ten tijde van Watergate, die tot ergernis van haar omgeving over alles een mening te verkondigen had. Aurora is een flapuit met nukken en grillen die bang is om eenzaam oud te worden. In de openingsscène verliest ze haar zelfbeheersing bij de vermeende wiegendood van haar dochter. Dertig jaar later schreeuwt ze het hele ziekenhuis bijeen voor een inspuiting voor diezelfde dochter. Het is een uiting van machteloosheid. De personages zijn levensecht, met een mengeling van goede en slechte eigenschappen, met twijfels en contradicties. In een opeenvolging van grappige, ontroerende en enerverende scènes wekken ze sympathie en ergernis op. Het mentaliteitsverschil tussen de verschillende Amerikaanse regio's is goed weergegeven: het zuiderse temperament, de noordse geslotenheid, de oppervlakkige moderniteit van L.A. en New York. De grote ommekeer, in de vorm van een kwaadaardig gezwel, leidt tot een van de meest aangrijpende sterfscènes ooit. Voorwerpen in de ziekenkamer, zoals de das die Emma aan Flap cadeau gaf en de Renoir van Aurora, roepen banale herinneringen op, die nu opeens een diepere betekenis krijgen. Er is geen melige achtergrondmuziek, er zijn geen overdreven close-ups. De kijker wordt herinnerd aan z'n eigen sterfelijkheid. De overlevenden zijn op elkaar aangewezen met al hun zwakheden, wetende dat ze hun lot niet in eigen handen hebben.