Share
Genre: Drama
Duration: 101 minuten
Country:
United Kingdom / France / Belgium
Directed by: Ken Loach
Stars: Kris Hitchen, Debbie Honeywood and Rhys Stone
IMDb score: 7,6 (26.410)
Releasedate: 4 October 2019
Sorry We Missed You plot
Since the financial crash in 2008, the Turner family has struggled with money problems. Hoping to make ends meet, Ricky, the family's patriarch, buys a new vehicle to build a delivery service. Meanwhile, his wife Abbie also works hard as a nurse. The family members know what they can do with each other, but the challenges they face will affect their close bond.
Social Media
Actors and actresses
Ricky Turner
Abby Turner
Seb Turner
Liza Jane Turner
Gavin Maloney
Henry Morgan
Freddie
Rosie
Robert
Reviews & comments
rep_robert
-
- 27358 messages
- 3900 votes
Je moet bij een Ken Loach film wel bestand zijn tegen een portie ellende heb ik gemerkt na het zien van zijn laatste twee films. Wat een bak ellende kunnen mensen in deze maatschappij over zich heen krijgen zeg. Het sterke aan Sorry we Missed You zijn de personages. Het voelt haast als een doodzonde aan om deze term te gebruiken, want zo voelen de mensen in de film totaal niet aan. Nee, het zijn echte mensen die een beetje aan de onderkant van de samenleving bundelen en vechten om de touwtjes aan elkaar vast te knopen. Nooit krijg je het idee dat je naar een film zit te kijken. Ricky en Annie hebben realistische banen die herkenbaar aanvoelen voor deze tijd. Je voelt je haast schuldig als je weer eens boos wordt op PostNL of DHL wanneer ze niet op tijd komen. De werkdruk die zij ervaren is enorm en dit heeft ook invloed op de gezinsdynamiek. Loach weet dit proces van het langzaam in de afgrond glijden uitmuntend weer te geven. Alle emoties komen langs, maar ik wil Loach wel het advies geven om de flinke bak met ellende af en toe wat in te perken en de boodschap ook iets hoopgevender te maken. Telkens als je denkt dat het niet erger kan, wordt het weer een aantal gradaties erger. Soms zit er een keerzijde aan dat extreme realisme van personages en situaties in een film. De urgentie kan gevoelsmatig ontbreken doordat er niet naar een bepaald doel toegewerkt wordt. Het overkomt je. En dat is ook hoe ik deze film het beste kan omschrijven. 4,0*
You have to be able to withstand a portion of misery with a Ken Loach film, I noticed after seeing his last two films. What a load of misery people can get in this society.
The strong point about Sorry we Missed You are the characters. It almost feels like a mortal sin to use this term, because that's not how the people in the film feel at all. No, they are real people who kind of band together at the bottom of society and fight to tie the knots together. You never get the feeling that you are watching a movie. Ricky and Annie have realistic jobs that feel familiar for this day and age. You almost feel guilty if you get angry with PostNL or DHL when they don't come on time.
The work pressure they experience is enormous and this also affects the family dynamics. Loach does a great job of portraying this process of sliding slowly into the abyss. All emotions come along, but I do want to give Loach the advice to limit the big box of misery now and then and to make the message a little more hopeful. Every time you think it can't get any worse, it gets a few degrees worse. Sometimes there is a downside to the extreme realism of characters and situations in a film.
The sense of urgency may be lacking because a specific goal is not being worked towards. It happens to you. And that's how I can best describe this movie.
4.0*
mrklm
-
- 8975 messages
- 8581 votes
Schrijnend, maar zeer realistisch verhaal is ongetwijfeld typerend voor de staat van Groot-Brittannië en maakt op pijnlijke wijze hoe de verzakelijking van de arbeidsmarkt families kapot maakt. Centraal staat een gezin bestaande uit vader Ricky [Kris Hitchen], moeder Abbie [Debbie Honeywood], zoon Sebastian [Rhys Stone] en zijn jongere zusje Lisa Jane [Katie Proctor]. Ricky en Abbie stonden in 2010 op het punt hun droomhuis te kopen, maar door de bankcrisis raakte Ricky zijn vaste baan kwijt waardoor het gezin nog steeds in een te kleine huurwoning verblijft. Ricky en Abbie moeten keihard werken om hun gezin te onderhouden, maar verdrinken in een systeem waarin efficiency ten koste gaat van menselijke waardigheid. Het gezin raakt daardoor in een neerwaartse spiraal waaruit het onmogelijk lijkt te kunnen komen. Het is een deprimerend verhaal, maar Ken Loach gelooft volledig in dat verhaal en in zijn personages, getuige de volstrekt geloofwaardige vertolkingen van de cast. Wie de Britse politiek de laatste jaren gevolgd heeft voorbij het Brexit-geleuter, zal zich beseffen dat dit verhaal zeer dicht bij de realiteit staat voor hardwerkende, eenvoudige arbeidersgezinnen. De scène in het ziekenhuis toont hoezeer de NHS onder druk staat, maar het zijn de momenten van menselijke waardigheid die je een enorme brok in de keel bezorgen en die nog lang in je geheugen gegrift zullen staan: verpleegster Abbie die haar gezin achter laat om een vrouw met een lichamelijke beperking te helpen die al vier uur zonder hulp is en niet zelf naar de WC kan, een verwarde vrouw die een kinderliedje zingt terwijl ze het haar borstelt van de huilende Abbie, Ricky's smeekbede om een paar vrije dagen, Lisa Janes bekentenis en niet te vergeten de slotscène. Ken Loach steekt mensen als Ricky en Abbie een hart onder de riem in deze keiharde veroordeling van de moderne arbeidsmarkt in een meesterlijk, maar vooral menselijk drama.
A poignant but very realistic story is undoubtedly typical of the state of Britain and painfully depicts how the segregation of the labor market is destroying families. At the center is a family consisting of father Ricky [Kris Hitchen], mother Abbie [Debbie Honeywood], son Sebastian [Rhys Stone] and his younger sister Lisa Jane [Katie Proctor]. Ricky and Abbie were about to buy their dream home in 2010, but due to the banking crisis, Ricky lost his steady job, leaving the family still living in a rented house that was too small. Ricky and Abbie have to work hard to support their family, but are drowning in a system where efficiency comes at the expense of human dignity. As a result, the family gets into a downward spiral from which it seems impossible to come out.
It's a depressing story, but Ken Loach fully believes in that story and in his characters, judging by the cast's completely believable performances. Those who have followed British politics in recent years beyond the Brexit ramblings will realize that this story is very close to reality for hard-working, humble working-class families. The hospital scene shows how much pressure the NHS is under, but it's the moments of human dignity that will leave a huge lump in your throat and one that will remain etched in your memory for a long time: Nurse Abbie leaving her family behind late to help a disabled woman who has been unaided for four hours and can't go to the bathroom on her own, a confused woman singing a nursery rhyme while brushing the hair of crying Abbie, Ricky's plea for a few days off, Lisa Jane's confession, not to mention the final scene. Ken Loach encourages the likes of Ricky and Abbie in this brutal denunciation of the modern labor market in a masterful, but above all human drama.
De filosoof
-
- 2143 messages
- 1469 votes
Loach maakt zijn films duidelijk om maatschappijkritiek te leveren – meer in het bijzonder kritiek op het kapitalisme en de bureaucratie waar winst of systeem boven de mens wordt gesteld – maar zeker deze film ontstijgt moeiteloos het niveau van een SP-pamflet. In het begin lijkt de film nog simpelweg te willen laten zien hoe koeriers en thuiszorgwerkers – symbolisch voor veel ZZP'ers en nulurencontracten – worden uitgebuit, maar de film boeit meteen en gaandeweg grijpen de gebeurtenissen je naar de keel naarmate de druk op Ricky en Abbie toeneemt en uiteindelijk onhoudbaar groot wordt als ook nog de puberende zoon over de schreef gaat (omdat de ouders als moderne slaven altijd moeten werken en daarom geen tijd voor hun kinderen hebben). De film maakt grote impact door je als kijker door middel van dit ene gezin te laten ervaren wat voor rotmaatschappij we zijn geworden zonder dat de film ergens onrealistisch of drammerig aanvoelt: je krijgt net als Ricky zin om er op los te gaan slaan of als Abbie een week lang te huilen. Maar Ricky en Abbie zelf doen dat (bijna) niet: zij beheersen zich in een wanhopige poging hun kop boven het water te houden hetgeen hun leed alleen maar onzichtbaar en nog schrijnender maakt. Dat Ricky en Abbie zulke lieve mensen zijn – of in ieder geval het hart op de goede plek hebben – maakt hun lot zo tragisch en de film zo extra dramatisch. De film is een dwingende politieke kritiek op de huidige maatschappij en een van de aangrijpendste film van 2019 die terecht hoge waarderingen krijgt van pers en publiek.
Loach makes it clear that his films are a social critique – more specifically a critique of capitalism and the bureaucracy that puts profit or the system above man – but this film certainly effortlessly transcends the level of an SP pamphlet.
In the beginning, the film seems to simply want to show how couriers and home care workers – symbolic of many freelancers and zero-hour contracts – are exploited, but the film immediately captivates and gradually the events grab your throat as the pressure on Ricky and Abbie increases and eventually becomes unsustainably large when the adolescent son also crosses the line (because the parents, like modern slaves, always have to work and therefore have no time for their children). The film makes a big impact by letting the viewer experience through this one family what kind of a rotten society we have become without the film feeling unrealistic or pushy: just like Ricky, you get the urge to go wild or like Abbie. crying for a week. But Ricky and Abbie themselves (almost) don't: they contain themselves in a desperate attempt to keep their heads above the water, which only makes their suffering invisible and more poignant. That Ricky and Abbie are such lovely people - or at least have their hearts in the right place - makes their fate so tragic and the film so extra dramatic.
The film is a compelling political critique of today's society and one of the most poignant films of 2019, rightly receiving high ratings from press and public alike.
Latest News
2024's biggest movies - Everything you need to know about Beverly Hills Cop: Axel F
It's Always Sunny in Philidelphia Streaming UK: How to watch
Mark Wahlberg confirms why he wasn't in Ocean's Eleven
WATCH: The terrifying new trailer for Speak No Evil starring James McAvoy
More to explore
Capharnaüm
Drama, 2018
2 comments
Werk ohne Autor
Drama / Thriller, 2018
3 comments
I, Daniel Blake
Drama, 2016
3 comments
Systemsprenger
Drama, 2019
3 comments
Das Schweigende Klassenzimmer
Drama / History, 2018
Hors Normes
Drama / Comedy, 2019
2 comments
Related keywords
graffitipostmanvandebtworking classcaregivermailmandelivery service social realismnewcastle upon tynelabor rights
About MovieMeter
MovieMeter aims to be the largest, most complete movie archive with reviews and rankings, in the World. Our team of journalists delivers the latest news for movies and TV shows. Click here to read more about us.
Social media
- Sign up |
- Contact Us |
- About Us |
- Advertise |
- Privacy |
- Disclaimer |
- RSS Feed
© 2024 MovieMeter B.V.