Nordwand (2008)

Best aardige film, maar wel vooral zolang we zoveel mogelijk tijd op de bergwand doorbrengen. De politieke context en de romance zijn niet bijster interessant, maar de film piekt wat mij betreft in het middenstuk - tijdens de eigenlijke beklimming van de niet bijster hoge, maar wel ontzettend steile en gure Noordwand van de Eiger. Er zitten fantastische beelden bij, met gapende gaten en indrukwekkende dieptes die overwonnen worden. Ook zodra het langzameraan mis gaat met lawines, stormen en zwaargewonde klimmers zat ik geboeid te kijken. Het laatste half uur, als de uiteindelijk vergeefse reddingsmissie van Louise en consorten wordt ingezet haalde het daar niet bij. Uiteindelijk een film die het moet hebben van sterke klimscenes en uiterst fraaie bergbeelden - en zo erg is dat eigenlijk niet.

Veel ingrediënten, maar toch net niet de juiste mix. Aardig, en overigens waargebeurd, verhaal ontspint zich rond Andi en Toni. Een aanloop die even wat voeten in de aarde heeft, maar uiteindelijk komen beide heren aan de voet van de Eiger aan. Las overigens jaren terug in de National Geographic een artikel over de beide heren en hun tocht, iets dat mij toen meteen al interesseerde. De aanloop van de klim zelf met de verkenning, het gedoe met Luise en de ronduit stuitende Arau en het vertrek is niet minder interessant. En na een vlot begin gloren er problemen aan de horizon, mede door slechte beslissingen, pech en de natuur zelf. Prachtig zijn de klimbeelden zelf, de Eiger omringd door wolken, dan weer rustig en statig, later dreigend en grillig, en de beelden van de omgeving zijn om te watertanden zo mooi. Voeg daarbij een passende soundtrack met onheilspellende melodie en de film heeft mij voor een groot deel.al gewonnen. Maar toch, tijdens en na de film heb ik erg weinig met Der Andi en Der Toni. Ik heb niet het gevoel dat ik één van beide heren ken, een reden waarom de lijdensweg weinig op empathisch vlak met mij doet. De liefde van Luise voor Toni voegt dan nog een soort van handvat op het vlak van meeleven mee maar qua diepte en sympathie voor de beide heren mist de film het nodige. Nordwand is puntje bij paaltje een alleraardigst film die het vooral van visuele pracht en praal moet hebben maar qua personages en verhaal mijn inziens toch het nodige mist en het daarna vooral van de ontberingen moet hebben. Erg aardig, voor een keer, maar niet echt een topper.

1936: de nazi's zijn aan de macht gekomen en de Olympische Spelen zijn aanstaande. Lichamelijke superioriteit is een geliefd thema in de nazi-ideologie. In deze invloedssfeer besluiten enkele Duitsers een van de minst toegankelijke en nooit eerder bedwongen bergen te gaan beklimmen; de onherbergzame noordwand van de Eiger in Zwitserland. Een bevriende journaliste die voor een door de nazi's geannexeerde krant werkt, gaat mee op de expeditie. Het is schier onmogelijk de Nordwand te bedwingen en de weersomstandigheden zijn nooit gunstig. Er is kans op een onstuimige sneeuwstorm hoog in de bergen en er is lawinegevaar. Niets weerhoudt de mannen ervan, toch te beginnen aan hun ijzingwekkende en vooral levensgevaarlijke missie. Dat levert tenenkrommend spannende bergbeklimscènes op. De panoramabeelden zijn adembenemend.