Lipstick (1976)

De cijfers die ergens halverwege genoemd worden zijn nu onbevatbaar - iets van 2% van de verkrachtingszaken resulteerde toen kennelijk in een veroordeling. Halverwege de jaren 70 kon kennelijk zo ongeveer alles, behalve verkrachters voor de rechter brengen. In schril contrast met nu, wellicht, en misschien is dat ook wel goed, hoewel het er soms ook wel veel op lijkt dat we een hernieuwde opleving van het patriarchaat doormaken, en de vrouw vooral wordt beschouwd als eigendom, een investering, een duurzaam productiemiddel, en elke denkbare schade daaraan moet zwaar beboet worden. Het feminisme en het patriarchaat in samenwerking, hoe vreemd het ook klinkt misschien, het lijkt toch de werkelijkheid van nu te zijn. Zo heb ik zo’n vage kennis die elke denkbare gelegenheid gebruikt en misbruikt om iedereen toch maar te overtuigen dat de rechten van de vrouw zo belangrijk zijn - en daarbij vergeet dat hij een man is, en gewoon zijn bek moet houden en moet luisteren naar wat vrouwen zelf te zeggen hebben. Zoals Margaux Hemingway dat in deze film uiteindelijk doet, wellicht, al is het verder eigenlijk vooral een behoorlijk slechte en ook erg exploitatieve film. En niet alleen in de rol van Margaux zelf en alle over the top exploitation daarvan al, maar ook hoe haar te jonge zusje daarin meegenomen werd. Je zou voor minder naar de correlatie bellen.